Recenzja książki: Urwane ślady

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Dane statystyczne ujawniające ilość osób poszukiwanych nie napawają optymizmem. I chociaż sporą część tych ludzi udaje się odnaleźć, pozostałych wciąż jeszcze uznaje się za zaginionych lub zmarłych. Analiza faktów opisujących owo niepokojące zjawisko uwzględnia wiele czynników wpływających na obecny stan rzeczy: czas upływający od chwili zgłoszenia zaginięcia, intensywność poszukiwań, angażowanie określonej liczby sił i środków policyjnych. Problemowi zaginięć do dzisiaj niewyjaśnionych przyjrzał się dziennikarz i reporter śledczy Janusz Szostak, który w swojej książce bierze na warsztat kilkanaście przypadków zaginięć, analizując je szczegółowo i przyglądając się każdemu z nich z osobna.

Urwane ślady – kontynuacja serii Śledztwa Szostaka – to lektura wzbudzająca niepewność, a nawet strach, bowiem sprawy opisywane w książce pozbawione są happy endu. Autor – jako prezes Fundacji Na Tropie – zajmuje się czynnym poszukiwaniem osób zaginionych, niesieniem pomocy ofiarom i świadkom przestępstw oraz tym, którzy zagrożeni są przestępczością i zaginięciem, z czym wiąże się wysoki poziom doświadczenia oraz fachowość podejmowanych przez Szostaka działań.

Podając nowe fakty i informacje, jakie pojawiły się już po zamknięciu dochodzeń bądź uznaniu zaginionych za osoby zmarłe, Szostak analizuje je w sposób drobiazgowy, wytykając równocześnie przedstawicielom organów ścigania liczne zaniedbania, nierzetelność, źle prowadzone śledztwa, podejmowanie niewłaściwych tropów oraz oskarżanie o zbrodnię bez sprawdzenia wszystkich dowodów. Wylicza zbiegi okoliczności, dziwne zdarzenia, niedomówienia, przemilczenia, sprzeczne i błędne informacje podawane opinii publicznej nawet przez rzecznika policji. Wszystko to – według Szostaka – wskazuje na nieskuteczność policyjnych działań lub wręcz świadome ukrywanie prawdy. Na swoje poparcie pisze: Nie ma zbrodni doskonałych, są niedoskonałe śledztwa.

Na autentyczność lektury wskazuje jej szczegółowość: autor podaje imiona i nazwiska (bądź pierwsze litery nazwisk), daty, miejsca i okoliczności. Zamieszcza dane statystyczne dotyczące zaginięć, wyjaśnia działanie systemu Child Alert. Zamieszcza wywiady: z byłym policjantem wyjaśniającym procedury oraz metody działań poszukiwawczych, a także z najbardziej znanymi polskimi jasnowidzami – Krzysztofem Jackowskim i Mają Danilewicz. Uzupełniającym materiałem reporterskim są zdjęcia udostępnione przez policję i rodziny opisywanych przez Szostaka zaginionych, jakimi są: Ewa Tylman, Mateusz Żukowski, Krzysztof Olewnik, Monika T., Dominika Paćkowska, Marzena Cichocka, Anna Garska, Wanda Szeptun, Karina Surmacz, Antoni Konador, Adrian Dudek, Joanna Gibner oraz Ewelina Bałdyga (w jej przypadku zdjęcia nie udało się zdobyć).

Poświęcona niewyjaśnionym zaginięciom w Polsce publikacja Wydawnictwa Harde jest lekturą dająca wiele do myślenia. Każdy opisany przez Szostaka przypadek wymaga od czytelnika refleksji, której owocem stanie się troska o bezpieczeństwo własne oraz najbliższych.

Tagi: Literatura faktu reportaż