Recenzja książki: Strasznie mi się podobasz
Recenzuje: Edyta Staniec
Szatańska antologia
Sześć różnych opowiadań, sześciu autorów i w końcu sześć historii z zupełnie innych światów. Trzy szóstki. Iście szatański pomysł. Zamiar ten wcielony został w życie i zrealizowany przez Wydawnictwo Fabryka Słów, które, wydając antologię Strasznie mi się podobasz, dokonało strasznie ciekawego połączenia strasznie wciągających historii.
Antologię otwiera Andrzej Pilipiuk z opowiadaniem Wunderwaffe, a wpadł on na iście szatańską koncepcję, w której znany z historii Adolf Hitler ma szansę wygrać wojnę, jeśli… Cóż, właśnie o to „jeśli” chodzi… By zrealizować marzenie o hitlerowskiej potędze, jeden z adiutantów Fuhrera przeniesiony zostaje do alternatywnego świata, w którym władzę sprawować mają naziści. Tu spotyka go olbrzymia niespodzianka, bo władzę, owszem, naziści dzierżą. Tyle, że są to Żydzi-naziści… Czym w owym świecie para się Hitler i jak zakończy się ta historia? Tego dowiemy się z Wunderwaffe mistrza Pilipiuka. Choć motyw przeniesienia się w czasie nie jest u autora niczym nowym, a samo opowiadanie nie jest niezwykle odkrywcze, to i tak sięgnąć do niego warto, by przekonać się, że Andrzej Pilipiuk pozostaje w doskonałej formie, a sama opowieść z gatunku historii alternatywnej, rzeczywistości odwróconej "do góry nogami" przyniesie czytelnikowi sporą przyjemność z lektury. Ciekawe opowiadanie, nie zaskakuje przede wszystkim dlatego, że Pilipiuk przyzwyczaił już czytelników do wysokiego poziomu. Tak jest i w tym przypadku.
Kolejne opowiadanie, tym razem autorstwa Dariusza Domagalskiego, to Wędrowiec. Autor przeniesie w nim czytelnika na Stację Orbitalną Huygens. To historia tylko dla ludzi o mocnych nerwach! Apokaliptyczne wizje końca (wszech)świata, odrobina mistycyzmu, dreszcz emocji, toczący się na oczach czytelnika horror - to wszystko zachęci do lektury Wędrowca. Opowiadanie to należy uznać za niezłe, choć trzeba podkreślić, że miejscami sprawia wrażenie, jakby autor nieco przesadził, nadmiernie skomplikował prozaicznie prostą konwencję.
Tytuł antologii pochodzi od tekstu Magdaleny Kozak. Jego bohaterka to lekarka będąca na misji w Afganistanie. Podobnie, jak bohaterka opowiadania, Kozak spędziła stosunkowo długi czas w Afganistanie, pracując jako lekarka. Być może dzięki temu jest to historia krwista, wiarygodna, szczera i pisana z niezwykłą pasją, a zarazem - pokorą. Ta historia zachwyca. Kontrast pomiędzy toczącymi się, twardymi, "męskimi" działaniami, wojną, która zbiera tu obfite żniwo, a pełnym wyciszenia i refleksji zakończeniem odbiera mowę. Przesiąknięty żargonem wojskowym język opowiadania warto próbować zrozumieć, warto też miejscami nieco męczyć się z lekturą, by dotrwać do porażającego zakończenia.
Być może opowiadanie to winno być umieszczone w końcowej części książki. Być może w jego obliczu kolejne teksty zawarte w antologii stoją na z góry spalonej pozycji? Nie wiem, trzeba jednak zaznaczyć, że pozostałe teksty - Impostorzy Marcina Mortki, Konstelacja Ananke Rafała Dębskiego i Miasto cieni i luster Adama Przechrzty wypadają po prostu blado. Zwłaszcza w ostatnim z nich trudny i nużący język z pogranicza techniczno-naukowego, okrojone prawie do minimum dialogi, przewaga opisów, zwłaszcza w początkowej fazie opowiadania, skutecznie utrudniać mogą lekturę. O wiele mocniejsza jest Konstelacja Ananke, która skłania do refleksji, do zastanowienia się nad sensem życia. Ale też - nad sensem czytania książek.
Ten zaś w przypadku antologii Strasznie mi się podobasz pozostaje kwestią bezdyskusyjną. Mimo obecności w zbiorze zdecydowanie słabszych opowiadan - jak to w przypadku antologii zresztą bywa - książkę Fabryki Słów przeczytać warto. To kawał konkretnej, mocnej fantastyki. To wspaniały literacki tort. Z "wisienką" w postaci opowiadania Magdaleny Kozak na szczycie.
