Recenzja książki: Minecraft. Niewiarygodna historia Markusa `Notcha` Perssona i gry, która wszystko zmieniła

Recenzuje: Damian Kopeć

Zaczarowany świat Minecrafta  

Minecraft (zlepek słów mine oraz craft) to gra komputerowa, absolutnie niezrozumiała dla niewtajemniczonego, lecz uwielbiana przez dziesiątki milionów entuzjastów. Fenomen. Grafika bardzo przypomina dawne czasy. Świat gry zbudowany jest z klocków, które różnią się kolorem. Rządzą nim określone, niezbyt skomplikowane zasady, reszta zależy już tylko od wyobraźni gracza. A raczej – graczy, siłą Minecrafta jest bowiem tryb mulitplayer, gra z innymi poprzez Internet. Dla sporej grupy graczy siłą jest Tryb Kreatywny, gdzie mogą dać upust swojej fantazji i pracowitości, tworząc z klocków, co tylko chcą. Na Minecrafta można patrzeć jak na nowoczesne klocki Lego, przeniesione na monitor komputera – z tym, że to klocki mało wyspecjalizowane.

Minecraft adaptuje piksele do swoich celów. Ziemia, drzewa, góry i wszystko inne w wytworze Markusa jest zbudowane z takich samych bloków o objętości jednego metra sześciennego. Sześciany różnią się tylko kolorami w zależności od tego, co reprezentuje konkretny blok.

W świecie Minecrafta, kierując awatarem o imieniu Steve, działa się bez żadnych wskazówek. Możne robić, co tylko się zechce. Sensem jest jednak budowanie. Budowanie z klocków. O Minecrafcie można myśleć jako o ogromnej piaskownicy, w której nie istnieją granice wyobraźni. Można o nim myśleć jak o projekcie społecznościowym, który podobnie jak np. Facebook żyje dzięki użytkownikom i ich nieustannemu zaangażowaniu.

Książka Minecraft. Niewiarygodna historia Markusa „Notcha” Perssona i gry, która wszystko zmieniła jest opowieścią o głównym twórcy sukcesu gry. Także o ludziach, którzy się do niego przyczynili i nadal przyczyniają. O firmie Mojong, która zajmuje się rozwojem tej gry i nie tylko. O fanach pikseli, a także o wielkim świecie gier komputerowych, o roli Szwecji w tej branży, o zasadach funkcjonowania zarówno ogromnych koncernów produkujących gry, jak i niemal amatorskich przedsięwzięć alternatywnego rynku gier, określanego jako indie. O środowisku twórców i fanów.

Skąd wziął się pomysł na grę? Jak doszło do jego realizacji? Co zadecydowało o jej oszałamiającym sukcesie? O tym mówi ta książka – prosto, ciekawie, momentami niezbyt zrozumiale dla tych, którzy „nie są w temacie”. O dziecięcej fascynacji Markusa klockami LEGO, późniejszej – grami komputerowymi i tworzeniem oprogramowania. Mamy ograniczony wgląd w sprawy osobiste Notcha, ale nie jest to tak naprawdę tematyka mocniej poruszana w książce. Chyba i dobrze, choć trudno mówić o tym, że kogoś lepiej w ten sposób poznajemy. Trudne dzieciństwo, narkomania ojca, a potem uzależnienie siostry, rozwód rodziców na pewno wpłynęły na postawę wobec życia genialnego twórcy Minecrafta.

Książka chwilami przypomina trochę laurkę ku czci, w gruncie rzeczy sympatyczną. Może wynikać to z entuzjazmu jej autorów zarówno wobec gry, jak i jej twórcy. Z entuzjazmu płynącego z rozmów ze współpracownikami Markusa i z fanami. Z jednej strony tworzy to specyficzny klimat książki, z drugiej strony – męczy, po pewnym czasie przypominając profesjonalny, ale nie do końca naturalny uśmiech zachwalającego towar sprzedawcy.

Minecraft jest książką przede wszystkim dla zafascynowanych światem współczesnych gier komputerowych. Również dla wszystkich chcących „liznąć” trochę historii. Szczególnie przypadnie do gustu aktywnym graczom, którzy nie potrafią wyobrazić sobie życia bez wchodzenia w wirtualne światy.

W próbie odpowiedzi na pytanie, co urzeka w Minecrafcie nie tylko fanów, autorzy książki sięgają po opinie graczy, twórców, również naukowców. Nie jest to jednak nigdy zestaw suchych faktów, liczb, wyników badań, raczej pełne emocji poszukiwania wytłumaczenia pewnych społecznych fenomenów. Minecraft jest fascynującym przykładem przełamywania stereotypów. Wydawałoby się, że źródłem sukcesu jest w naszych czasach stworzenie w grach perfekcyjnie dopracowanych światów, czasami – próba wiernego naśladowania rzeczywistości. Ta gra idzie inną drogą - wizualnej ascezy, połączonej z żelazną logiką, którą jednakże trzeba samemu poznawać. Okazuje się, że ludzi pociąga albo coś graficznie perfekcyjnie wykonanego (naturalny ruch, idealne odwzorowanie przedstawianego świata), albo coś zupełnie nie narzucającego wyobrażenia (np. prosty pacman, uproszczony Super Mario, pikselowe ludziki w pierwszej wersji Settlersów). Nie zyskuje podziwu coś niedopracowanego, wizualnie dalekiego od doskonałości, ale jednak pragnącego narzucić nam konkretne wyobrażenie. To jedna z wielu ciekawostek, które znajdziemy w książce.

(...) prawdziwa wartość Minecrafta nie tkwi w samej grze, ani w jej twórcy, ani też we wszystkim, co zrobili Markus i programiści z Mojang. Jej rzeczywista wartość leży w ogromnej społeczności gorliwych graczy, codziennie dostarczających Minecraftowi nowej treści.