Recenzja książki: Idealny czas na smuteczek
Recenzuje: truskawka2
Chizu ma dwadziescia lat. Mieszka z matką, z którą się niezbyt dogaduje. Marzy o prawdziwie dorosłym życiu, ale ma o nim mgliste pojęcie. Nie chce studiować, dalsza nauka kompletnie jej nie pociąga. Nie ma też sprecyzowanej sciezki zawodowej. W końcu matka proponuje jej, żeby przeniosła się do Tokio, do dalekiej krewnej - cioci Ginko. Dziewczyna zamieszkała więc u ponad siedemdziesięcioletniej pani, z dwoma kotami i licznymi zdjeciami innych, zmarłych juz kotów. Podejmuje się dorywczych prac i próbuje dogadać sie z ciocią Ginko. Nie jest to łatwe, szczególnie, że czuje do starszych osób pogardę. Uważa, że mają prawdziwe życie za sobą. Pani Ginko natomiast nic sobie nie robi ze stereotypów. Wciąż elegancko się ubiera, maluje, chodzi na tańce, ma przyjaciela w podobnym wieku. Ze stoickim spokojem znosi złośliwe uwagi Chizu, która z kolei notuje jedną strate po drugiej. Pierwszego chłopaka przyłapała na zdradzie. Drugi po pewnym czasie zakochał sie w innej. Dziewczyna rezygnuje też z kolejnych dorywczych prac. Ciocia Ginko dobrze ją rozumie. Doświadczyła już w życiu wielu strat i wie, jak sobie z nimi radzić. Czy uda się zasypać przepaść miedzypokoleniową? Czy obie kobiety zdołają się porozumieć?
Drugą część książki, znacznie mniejszą objętościowo, zajmuje krótkie opowiadanie "Nowy początek" o młodym mężczyźnie, który znalazł się na życiowym zakrecie. Czy coś lub ktoś pomoże mu odnaleźć właściwą drogę?
Przejmujaca książka o przemijaniu, szukaniu miejsca w życiu, stratach i godzeniu się z nimi. Ciepła, nostalgiczna, pełna smutku, ale też nadziei.
dr Kalina Beluch
