Recenzja książki: Eden tom 13

Recenzuje: Autor X

Niestety, w moje ręce trafił dopiero 13 tom z serii „Eden” - mangi Hiroki Endo, opublikowany przez wydawnictwo Egmont Polska, które powstało w 1990 roku, zaczynając od wydawania komiksów dla dzieci ze słynnym Kaczorem Donaldem i jest liderem na rynku czasopism i książek dla dzieci. Egmont jest dystrybutorem najbardziej popularnych mang w Polsce, bardzo dynamicznie rozwijając rynek japońskiego komiksu w naszym kraju. Komiksy z serii „Eden” zostały opublikowane w cyklu Klub Mangi dla dorosłych. Historia przedstawiona w tomie 13 toczy się na Ziemi w dalekiej przyszłości. Akcja rozpoczyna się bardzo spokojnie - lecz z odpowiednio mocnym akcentem. Główna bohaterka (dziennikarka) próbuje odnaleźć profesora, który przez kilkanaście lat pracował nad ważnymi badaniami, które mogą pozwolić znaleźć lekarstwo na tajemniczą chorobę, która toczy ludzkość. Poszukiwanie profesora, który niechybnie ukrył się w ciele psa oraz próba dostarczenia otrzymanych od niego informacji mediom i odpowiednim władzom, by zaczął się proces uzdrawiania – to oś fabuły, na której opiera się cała książka. I wszystko wydawałoby się bardzo proste, ale na nieszczęście naszych bohaterów (a ku radości Czytelnika) zaczyna się za nimi uganiać banda cyborgów kompletnie pozbawionych poczucia humoru. Podczas wielu starć z przeciwnikiem często dochodzi do rozlewu krwi, co, niestety, nie zawsze kończy się szczęśliwie dla głównych bohaterów. W cyklu tym znajdziemy oprócz wartkiej akcji całkiem sporą dawkę czarnego humoru co jest zdecydowanie na miejscu i nie tylko znakomicie ubarwia narrację, ale także dodaje jej autentyczności. Co do wrażeń estetycznych – zauważalna jest duża dbałość o detal i bardzo przyjemna kreska oraz czytelny układ, pozwalający bez wielkich problemów poruszać się po stronicach, nie mecząc oczu dziwacznymi abstrakcjami czy tonami kartek zalanych ciągle bardzo podobnymi do siebie obrazami wybuchów, ognia i dymu. Z pewnością mogę polecić tą pozycję wszystkim miłośnikom komiksu, jednak trzeba również zasugerować, by Czytelnicy do sięgnęli najpierw do pierwszych tomów cyklu - mogłem stracić wiele „smaczków” z braku znajomości części poprzednich. Zakończenie jest zarazem proste, ale i apetyczne.