WYZNANIE. Monodram.
Po chwili odzywa się dźwięk harmonii (guzikówki). Drugi punktowy reflektor oświetla slabym światłem siedzącego w lewym dolnym rogu ekranu, na zydlu, harmonistę. Artystka śpiewa.
Legiony to - żołnierska nuta,
Legiony to - ofiarny stos,
Legiony to - żołnierska buta,
Legiony to - straceńców los.
My, Pierwsza Brygada,
Strzelecka gromada,
Na stos rzuciliśmy swój życia los,
Na stos, na stos.
O, ile mąk, ile cierpienia,
O, ile krwi, wylanych łez.
Pomimo to - nie ma zwątpienia,
Dodaje sił - wędrówki kres.
My, Pierwsza Brygada,
Strzelecka gromada,
Na stos rzuciliśmy swój życia los,
Na stos, na stos.
Umieliśmy w ogień zapału
Młodzieńczych wiar rozniecić skry,
Nieść życie swe dla ideału
I swoją krew i marzeń sny.
My, Pierwsza Brygada,
Strzelecka gromada,
Na stos rzuciliśmy swój życia los,
Na stos, na stos.
Aktorka kłania się. Przeczekuje oklaski z pochyloną głową. A kiedy oklaski cichną i podnosi głowę, na jej twarzy widać figlarny uśmiech. Harmonia gra przygrywkę do znanej wojskowej piosenki Ułani, ułani. Aktorka śpiewa starając się zachęcić publiczność do wspólnego wykonywania refrenu.
Ułani, ułani, malowane dzieci -
Niejedna panienka za wami poleci.
Niejedna panienka i nie jedna wdowa -
Za wami ułani polecieć gotowa.
Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Niejedna panienka za wami poleci.
(część widowni podejmuje śpiew)
Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Niejedna panienka za wami poleci.
Nie ma takiej wioski, nie ma takiej chatki -
Gdzie by nie kochały ułana mężatki
Kocha dziś ułana już każda niewiasta -
Od wioski do wioski, od miasta do miasta.
Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Niejedna panienka za wami poleci.
(teraz już refgren podejmują wszyscy, słychać wyraźnie przewagę mocnych męskich glosów i tak będzie już do końca piosenki)
Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Niejedna panienka za wami poleci.
