WYZNANIE. Monodram.

Bolą ręce, bolą ślipie,

Ledwie się już w końcu zipie,

Głupiejesz jak pień.

Lecz gdy wieczorem wracam z fabryki,

Zakręcam grzywkę, wdziewam trzewiki,

I wtedy idę sobie do kina,

I patrzę, patrzę na Możuchina.

I zawsze wtedy już nie wiem prawie,

Czy to jest we śnie, czy też na jawie.

Jak by się żyło wtedy wspaniale,