WYZNANIE. Monodram.

Każda z pań modern,

Ma swój styl i wie,

gdzie co wyciąć, co upiększyć,

a co cieniem skryć.

To misterna gra,

gdy kobieta zna,

czym pociągnąć, czym zadziwić,

jak uroczą być.

Perfum boska woń,

ócz głęboka toń,

tafty, szum pikantnych słów,

to wszystko, tak, to już…

Lecz gdy serce twe,

kogoś kochać chce,

swe moderne szmatki rzuć,

do swej miłości prosta wróć.

Spojrzyj się, dzień już zgasł,

wieczór długi był.

Idź już spać,

nie trać próżno sił.

Jutro znów zbudzi cię

słońca zloty blask.

Wcześnie wstań

i korzystaj z łask.

Każda z pań modern,