Wieczna Dama Prolog-Rozdział 4

Porlog

Zastanawiacie się czasem co by było,

gdybyś spotkał takiego Edwarda Cullena,

albo Stefana Salvatore...

Rzucilibyście się mu w objęcia i krzyknęli

,,zamień mnie w wampira”

Mimo, że żyjesz wiecznie, jesteś piękna i nigdy się nie starzejesz,

nie jest tak fajnie...

Jesteś samotna i zgubiona pod wpływem żądzy krwi...

A twój ,,Wybawca” pozostawia cię dla Belli lub Eleny.

I zostajesz sama,

zgubiona.

I niczego takiego nie pragniesz jak to,

żeby ktoś cię rozerwał na strzępy

i zakończył twój marny żywot.

Przynajmniej tak było ze mną...

Rozdział I

Wspomnienia...

1744 rok.

14 lipca godzina 20:00

Spojrzałam w lustro chyba po raz setny.

Będzie dobrze.

Dzisiaj urządzony został przez moich rodziców bal. Nazwałam go wieczorek ,,zaślubinowy”, gdyż moi rodzice chcieli mnie już wydać za mąż.

Mam nadzieje, że w przyszłości kobiety będą niezależne i nie będą musiały tak szybko wychodzić za mąż.

Ubrana w niebieską suknie zaczęłam schodzić po wielkich schodach.

Nazywam się Cassandra Harrison.

Mieszkam wraz z rodzicami w dużej willi. Nie mam rodzeństwa. Moją jedyną przyjaciółką a zarazem służką jest Meg. Zajmuje pokój na samej górze. Mam 17 lat. Moi rodzice, pan Harrison jest generałem, zaś, pani Harrison, woli towarzystwo obcych ludzi niż własnej córki. W dzieciństwie do 14 roku życia wychowywała mnie niania. Lecz po 14 latach mego żywota umarła.

Dlatego wydają mnie za mąż. By się mnie pozbyć.