Ogniowe Dziedzictwo

arów ofensywnych i defensywnych, ich sposób użycia, potrzebne inkantacje i wykonywane gesty, czas rzucania i trwania czarów. Pod tym wszystkim dziewczyna znalazła instrukcje otworzenia portalu.
Gdy skończyła czytać usta miała szeroko otwarte z szoku w jakim się znajdowała, nie potrafiła wypowiedzieć ani słowa. W głowie miała straszliwy mętlik. Szybko zamknęła dno koszyka, wrzuciła do niego wszystkie drobiazgi i wsunęła go powrotem pod łóżko, zwitek pergaminu jednak zostawiła.
Całkowicie zapominając o tym czego szukała, zeszła na kolacje.
- Kochanie znalazłaś spinkę?? – zapytał James.
- E… - Amelia przez chwile nie wiedziała co to za pytanie. – Tak tato… - odpowiedziała niezbyt pewnie ojcu, gdy zaskoczyła o co chodzi.
Po kolacji Amelia szybko poszła do swojego pokoju. Kilkanaście razy uważnie przeczytała pergamin, próbując uwierzyć w to co jest tam napisane…

Tej nocy Amelia nie mogła zasnąć, w kółko myślała o śnie, o tym, że słowa kobiety z tego snu były prawdziwe, że znalazła pergamin, zapisany w obcym języku, który rozumie, na którym było dokładnie to o czym ów kobieta mówiła. Nie mogła w to wszystko uwierzyć…a jednak.

Amelia zaczęła uważnie studiować pergamin, stała się skryta i mało rozmawiała z kimkolwiek. Nauczyła się na pamięć wszystkich inkantacji,nauczyła się wykonywać wszystkie gesty potrzebne do rzucania czarów.Nauczyła się, które czary są ochronne i wzmacniają, a które służą do zadawania śmierci. Poznała też czary bardzo proste i przydatne w życiu codziennym.
Pewnej nocy Amelia wymknęła się z domu i poszła do lasu, jak najdalej od ludzi, stosowała już proste czary, ale nigdy nie odważyła się na coś mocniejszego, postanowiła to zmienić.
Zatrzymała się na dużej polanie, którą oświetliła czarem.Postanowiła na początek wypróbować czary wzmacniające. Wypowiedziała jedną inkantacje i wykonała prosty i szybki gest. Jej ciało zostało jakby zalaminowane jasnym światłem, które za chwilkę znikło nie zostawiając po sobie żadnego śladu. Po rzuceniu kolejnego czaru przed dziewczyną ukazał się eteryczny pawęż, który mogła myślami ustawić dowolnie.
-Wow – wyrwało się Amelii.
Dziewczyna znała z opisów na pergaminie skutki czarów i wyobrażała sobie jak one wyglądają po rzuceniu, ale czy aby dobrze.
Wyciągnęła jedną dłoń przed siebie, upatrzyła sobie jedno drzewo na końcu polanki i wypowiedziała zaklęcie. Z dłoni dziewczyny wystrzeliła jasna błyskawica, trafiła w drzewo i złamała je. Amelii oczy zbielały z wrażenia.
- Nie możliwe ja potrafię coś takiego…
Dziewczyna testowała jeszcze wiele czarów niektóre powtarzała zafascynowana ich działaniem.

W końcu uwierzyła…

Amelia od tej pory ćwiczyła w tajemnicy, ciężko i wytrwale. Gdy uznała że wyśmienicie już kontroluje swą moc postanowiła zabrać się zadrugą część pergaminu…otwarcie portalu.
Okazało się to dużo trudniejsze, niż się tego spodziewała.Przygotowanie wszystkich komponentów i czarów zabrało jej kilka tygodni. Międzyczasie dalej szlifowała inne zaklęcia, odkrywała ich nowe zastosowania.
Udało się!! Pewnego wieczoru otworzyła portal…zamknął się prawie tak szybko jak otworzył, a dziewczyna upadła na kolana sapiąc ciężko.Czuła się jakby przebiegła kilka kilometrów, ledwo mogła złapać oddech,ale spostrzegła, że nie straciła żadnych komponentów. Amelia zrozumiała, że może otwierać portal ile razy chce, ale żeby utrzymać przejście musi stać się silniejsza. Po kilku minutach, gdy oddech jej się już uspokoił powtórzyła wszystko od początku. Tym razem tylko pokazała się błękitna mgiełka wielkości poprzedniego portalu i natychmiast zniknęła, a Amelia upadła nieprzytomna na podłogę.
Obudziła się przed południem następnego dnia niewyspana i obolała. Bolały ją wszystkie mięśnie, zupełnie jakby miała zakwasy.
Dziewczyna nie wiedziała, w jaki sposób może dłużej u