Ogniowe Dziedzictwo

iwne szaty, przebywających w dziwnym miejscu. Słyszała, że mówią coś w dziwnym języku, co dziwniejsze dziewczyna rozumiała ich słowa i wykonują śmieszne gesty, zobaczyła jak między nimi pojawia się jakiś portal i jak kobieta bierze koszyk wiklinowy, w którym śpi niemowlę i wkłada go do portalu po czym ten się zamyka. Widziała jak kobieta zaczęła płakać i przytuliła się do mężczyzny.
Nagle wszystko zniknęło, zrobiło się całkowicie ciemno. Za moment z ciemności zaczęły wyłaniać się dwie postacie, kobieta i mężczyzna.Poznała ich, byli to ludzie z wcześniejszego snu.
- Kochanie, gdy to zobaczysz my możemy już nie żyć – powiedziała kobieta. – Na imię mi Sara, jestem Twoją matką, a to jest Twój ojciec.To my jesteśmy Twoimi biologicznymi rodzicami.
W krainie, w której się urodziłaś wybuchła wielka wojna, która mana celu zniszczenie wszelkiej istniejącej na świecie magii i istot,które się nią posługują. By Cię chronić, wraz z ojcem otworzyliśmy specjalny portal i wysłaliśmy Cię do świata, w którym się obecnie znajdujesz.
Dziecko kochane, jesteś już dorosła i gotowa by wszystko Ci wyjaśnić. – kobieta westchnęła i zaczęła mówić dalej.
-Jesteś Zaklinaczką, we krwi masz magię i specjalizujesz się w ogniu. Z pewnością zauważyłaś, że ogień zachowuje się dziwnie w Twojej obecności, a Ty sama bardzo go lubisz.
Od chwili Twoich narodzin wiedzieliśmy kim będziesz i nie mogliśmy pozwolić, by szaleniec, który chce zabić wszystkich posługujących się magią dopadł i Ciebie, więc wysłaliśmy Cię tam gdzie teraz jesteś.Musisz to zrozumieć. Nie było to dla nas łatwe.
Pochodzisz z Faerunu i w nim się urodziłaś. – kobieta zamilkła,mężczyzna objął ją ramieniem i wyszeptał kilka słów, których Amelia nie usłyszała. Sara znowu przemówiła.
- Możesz zostać jedyną nadzieją naszego świata, my z ojcem będziemy z pewnością jednymi z najbardziej poszukiwanych magów, będą chcieli wytropić nas i zabić zanim zdążymy zaszkodzić szaleńcowi, który wywołał wojnę. Kochanie wystarczy, że dobrze dostosujesz się do moich wskazówek, a zyskasz potężną moc i będziesz w stanie sama otworzyć taki sam portal i wrócić do Faerunu i być może rozstrzygnąć wojnę o ile dalej będzie się toczyć i o ile Faerun będzie jeszcze istniał.
- W śnie tym Amelia słyszała jak portal ma otworzyć, jak ma się do tego przygotować, dowiedziała się czego powinna się nauczyć by stać się potężnym Zaklinaczem, od czego zacząć i jak się uczyć.
Dziewczyna obudziła się bardzo wcześnie, doskonale pamiętała sen, ale nie przykładała do niego uwagi.
- Sen jak sen – myślała.
Kilka następnych dni nic szczególnego się nie działo, dni mijały jeden po drugim.
W piątek wieczorem Amelia szukała swojej ulubionej spinki do włosów, ale nie mogła jej nigdzie znaleźć. Przewróciła już cały dom do góry nogami. W swoim pokoju szukała już niemal wszędzie. Po kilkunastu minutach wpadła na pomysł, żeby zajrzeć pod łóżko.
- Co to? – powiedziała na głos sama do siebie, gdy zobaczyła koszyk w drobiazgami. Dziewczyna zupełnie o im zapomniała.
-To nie możliwe… - szepnęła gdy wzięła go w dłonie i zobaczyła, co to za koszyk. To był ten sam wiklinowy koszyk w kształcie liścia, w którym kobieta ze snu odesłała przez portal niemowlę. Amelia nie mogła powstrzymać ciekawości, wysypała na puszysty dywan całą zawartość koszyka i zaczęła go uważnie oglądać. Tak jak w instrukcji kobiety znalazła…koszyk miał podwójne dno.
- Nie… przecież to był tylko sen – powtarzała sobie dziewczyna.
W schowku był spory zwitek starego papieru…
- To jest pergamin… - szepnęła do siebie.
Wszystko było tak jak mówiła Sara. Pergamin zapisany był dziwnym pismem, Amelia widziała je pierwszy raz na oczy, ale ku własnemu zdziwieniu potrafiła go płynnie przeczytać i rozumiała co czyta.Domyślała się, że wszystkie te słowa pisała Sara. Był to dokładny opis różnych cz