Mój chłopak nie jest gejem...nadal... CZ.II Rozdz.3

Bryan wyglądał jak mniejsza, szczuplejsza wersja Kyla. Idealny i przystojny. Nawet jego niesforna wiecznie opadająca grzywka była schludnie zaczesana do tyłu. Stał prosto i dumnie. Mały podbródek miał zadarty do góry. Wyzywał ich, aby powiedzieli coś głupiego.

Kyle siłą woli, którą nie wiedział, że posiada, stłumił nieodpartą potrzebę, aby drapnąć ślicznego chłopaka i rozpakować z tego pięknego, lecz jego zdaniem zbędnego opakowania. Dobrze, że męska część jego rodziny wlepiała w nich oczy, bo pewnie już obaj byli by na podłodze w dość posuniętym stanie rozbioru.

– Oh, Bryan! – W oczach jego mamy zakręciły się łzy. Byli tak do siebie podobni, że aż Kyla to przerażało. – Cudownie wyglądasz, kochanie. Jesteś taki przystojny!

– Mamo… – Bryan zaprotestował słabo, kiedy niewielka kobietka zaczęło ściskać go, co sił w ramionach.  Cierpliwie przeczekał kilka pierwszych cmoknięć, ale kiedy stało się oczywiste, że jego mama nie puści go szybko, Bryan spojrzał z rozpaczą na ojca, błagając go o ratunek. Mężczyzna stłumił uśmieszek, ale ruszył do nich, i odlepił ją z niejakim trudem. Sam objął Bryana jednym ramieniem i poklepał po plecach przyjaźnie.

– Kochanie puść chłopaka, bo się dławi. A po za tym spóźnią się.

– Przepraszam – otarła ukradkiem łzę i pocałowała obu Bryana i Kyla, który podszedł żeby go lekko przytulić na przywitanie. Z kieszeni wyciągnął niewielki pakunek i oczy matki, i syna z okrąglały.

– Co to?

– Kwiat do butonierki. Przecież wypada swojej randce kupić podarek, prawda? – Kyle mrugnął do zachwyconej kobiety. Bryan tylko mrugał urzeczony. Szeroki uśmiech wypłynął na jego usta, kiedy Kyle wpiął kwiat w klapę wprawnie.

– Poczekaj aż ty dostaniesz swój…’upominek’.

– Czemu to zabrzmiało jak ‘sex’? – Matt palnął bez zastanowienia i twarze wszystkich zwróciły się na niego zaskoczone.

Dobrze, bo przegapili krwistego rumieńca, który zalał twarz Bryana. Siłą woli życzył sobie opanować się. Przecież nikt nie może wiedzieć, co zrobił, tylko patrząc na niego…, prawda?

– Głodnemu chleb na myśli! – Matka pogroziła mu palcem, ale mała iskra nie opuszczała jej oczu.

– A ja udam, że tego nie słyszałem – ojciec zarzekł się, życzył im udanej zabawy, obiecał mieć włączoną komórkę ‘w razie czego’ i znikł w salonie.

– Co? – Matt udał oburzenie. – To oni gadają o seksie a to ja dostałem burę.

– Wychodzimy – Kyle zdusił głupawy uśmieszek i nie pozwolił się podpuścić przyjacielowi.

– Nie! – Matka Bryana wrzasnęła bliska paniki. – Zdjęcie – dodała tonem wyjaśnienia, jakby gdyby nigdy nic, kiedy wszyscy niemal podskoczyli na jej krzyk.

– Mamo – Bryan jęknął zażenowany, ale bez oporu pozwolił się objąć Kylowi, kiedy pozowali do zdjęcia.

Pięć zdjęć później, Matt musiał odebrać matce aparat i zdecydowanie wziąć za łokieć ciągnąć do kuchni, żeby zrobiła mu kolację.

Inaczej chyba by nie wyszli.

                                                                                  ***

           Bryan wszedł na pstro udekorowaną salę i czuł jak wszystkie spojrzenia skierowały się na nich. Wirujące światła i kule zmiękczyły jednak sylwetki i postacie, jak mrowie sunące przez drzwi. Strojne sukienki, wymyślne fryzury. Przepłacone smokingi i ekstrawaganckie makijaże. Teraz w tym stłumionym świetle, w tym niekończącym się tłoku, nie były nawet widoczne. Podniecenie, ekscytacja i gwar rozmów unosiły się w powietrzu jak wielkie girlandy z światełek i balonów.