Mój chłopak nie jest gejem...nadal... CZ.II Rozdz.1

– Przestań ziać na mnie. Nie wiem, co jadłeś, ale polecam miętówki – mruknął pod nosem, pocierając obrażony narząd dłonią.

Koledzy Zachary’ego parsknęli śmiechem i ten wściekł się jeszcze bardziej, czerwieniejąc niebezpiecznie na twarzy. Jeszcze chwila i wyglądało na to ze się rzuci na Kyla bez względu na to, co ten mu powie.

– Taki wyszczekany się zrobiłeś?

– Nie wiem, kiedy przestał być? – Matt zauważył ironicznie, uważnie jednak obserwujące Marka i Chucka, zwłaszcza tego drugiego, bo zaczął się przesuwać w bok, aby zajść Kyla od tyłu.

O nieee… niedoczekanie twoje. Matt stanął frontem do niego z przesłaniem na twarzy jasnym i wyraźnym. Musisz przejść po mnie, żeby się do niego dostać.

– Dla mnie to oczywiste że pieprzy małego braciszka, swojego przyjaciela – Chuck parsknął wściekły, kiedy jego podchody się nie udały. Matt zesztywniał, ale Kyle znów położył mu dłoń na ramieniu. – Pewnie pieprzy obu braci – Chuck dodał nieopatrznie i tym razem to Matt przytrzymał Kyla.

– Spokojnie – mruknął Matt w ucho przyjaciela. Przecież to było logiczne, że tamci chcieli ich sprowokować. Zwrócił się do Chuck z paskudnym uśmiechem. – Ty nie masz się, czym martwić. Tobie z tą paskudną gębą nie grozi, że ktoś na ciebie poleci. Możesz spać spokojnie, nawet jakbyś wystawił ten swój tłusty tyłek goły za okno.

Mark parsknął śmiechem i Chuck całą swoją wściekłość i upokorzenie skierował na niego. Zachary powstrzymał ich w ostatnim momencie, zanim wybuchła bójka. Przy czym palnął Marka w tył głowy.

– Idioci. Przecież oni was specjalnie podpuszczają – pokręcił głową zniesmaczony i znów wlepił spojrzenie swoich niebieskich oczu w Kyla. – Ty jednak nie wyobrażaj sobie, że tak ci to na sucho ujdzie. Mamy prawo wiedzieć czy mamy geja w drużynie czy nie. Nie chcemy, aby jakiś zbok gapił się na nas pod prysznicami, ani żeby używał tych samych rzeczy, co my. To chore. Mamy prawo wiedzieć czy jesteś gejem czy nie.

– Nie jestem gejem – padła pewna i stanowcza odpowiedź Kyla, i Matt wybałuszył na niego oczy. Zanim jednak zdołał rzucić mu się do gardła, Kyle mrugnął do niego i zwrócił się do Zachary’ego. – Nie sądzę, aby to była twoja sprawa, ale nie jest to też żadna tajemnica, tak jak choćby ta, że jesteś idiotom. Jestem biseksualny.

Cisza, jaka zapadła na korytarzu była komiczna. Matt obrzucił ironicznym spojrzeniem trójkę próbującą połapać się w stwierdzeniu Kyla i sam również spojrzeniem obiecał mężczyźnie, że sobie jednak w końcu porozmawiają. Bo do tej pory Kyle jakoś dawał radę się mu wymykać.

Kyle z szerokim uśmiechem na twarzy patrzył jak jego koledzy próbują przegrupować siły i ponownie zaatakować.

– Nie wykręcisz się tak łatwo. Nie ma czegoś takiego. To tylko fagasy tak się tłumaczą by ukryć, że dają się pieprzyć facetom – Zachary stwierdził w końcu autorytatywnie i przyszpilił go triumfującym spojrzeniem.

Kyle westchnął a Matt wyrzucił ręce do góry w geście poddania. Normalnie, z tymi idiotami nie dało się inteligentnie rozmawiać.

– Po pierwsze, daruj sobie te epitety. Nie robią na mnie i tak żadnego wrażenia. Możesz, więc się nie wysilać i nie nadwyrężać swojej kreatywnej wyobraźni. – Kyle stwierdził spokojnie stając bardziej wyprostowanym i z wyższością spoglądając na całą trójkę. – Po drugie nie interesuje mnie, w co wierzysz a w co nie. W nosie to mam. Prawda jednak jest taka, że mnie zawsze „człowiek” interesował. Kogoś poznawałem, oceniałem i decydowałem czy jest pociągający i atrakcyjny dla mnie czy nie. Do tej pory były to dziewczyny, bo nie spotkałem nikogo takiego jak Bryan. Teraz to on jest dla mnie „naj” pod każdym względem. Najwyraźniej po prostu obaj musieliśmy dorosnąć… – dodał rzucając Mattowi szybkie spojrzenie. Po czym przepchnął się przez stojącego jak debil Zachary’ego i dodał ponad ramieniem. – Czego i wam życzę…