Moc bursztynu cz-5

Roześmiała się przez łzy i jak wicher wybiegła z pokoju. Po chwili wróciła z prawie pełną butelkę wina. Rozsiadła się w dawnej pozie, napełniła kielich i unosząc do góry – powiedziała z błyskiem szczęścia w oczach: – Tak dziadku, spełnią się twoje marzenia. Pójdę w twoje ślady, wrócę na stadninę i stanę się wielką miłośniczką koni. Jeszcze ci nie powiedziałam, że Norbert mnie rzucił dla piegowatej pindy. Nie powiem, że nie jest mi przykro. Ale nie mam zamiaru się wieszać z tego powodu. Przecież zawsze powtarzałeś, że to ladaco. Do tej pory mówiłam, że nigdy nie wyszłabym ponownie za mąż. Jednak zmieniłam zdanie. Wyjdę za mąż, żeby Norbert nie rozgadywał, że nikt mnie nie zechcę. Przysięgam tobie dziadku, jeśli naprawdę wyjdę za mąż, to tylko za miłośnika koni. Nieważne ile będzie miał lat, tylko musimy mieć wspólne zainteresowania, bo to w życiu najważniejsze.

Opróżniła duszkiem kieliszek, nawet do ostatniej kropelki i po chwili znowuż go napełniła. Sącząc powoli – zastanawiała się. Skąd wytrzasnąć na poczekaniu kandydata na męża? Stary kawaler odpada, wdowiec również. Wobec tego pozostaje tylko, obciążony alimentami rozwodnik. By to szlak trafił, nie będzie łatwo znaleźć chłopa – zamamrotała pod nosem. Nagle w jej głowie – zaświtała całkiem mowa myśl. - Już wszystko przemyślałam i wiesz, do jakiego doszłam wniosku? Ty dziadku jesteś na wysokościach i najlepiej widzisz, co się święci na ziemi. Więc bądź tak dobrym i znajdź mi męża. Tylko pamiętaj - pogroziła palcem. Niech on będzie w odpowiednim wieku. Właściwie, wybierz go według własnego uznania. Ale jak już wspomniałam, musi kochać konie.

Zadowolona z siebie upiła łyczek wina. – Właśnie tego mi dzisiaj brakowało – powiedziała głośno, oblizując usta.

- Czego ci brakowało, mamo? – spytał Tomek stając w drzwiach.

- Wina – odpowiedziała mrużąc oczy.

- Nie znam cię mamuś z tej strony, byś samotnie siedziała nad butelką wina – powiedział z zakłopotaniem i zajął miejsce obok niej.