Afrodyta - kryminał SF

- Chyba nie ma kłopotów z policją? – zaniepokoiła się starsza pani, gdy padło pytanie o Annę Pałecką. – Taka miła dziewczyna! Chociaż rzadko ją spotykam.

- Dostaliśmy zgłoszenie, że zaginęła – wymyśliła Wera na poczekaniu.

- Bzdury, drogie dziecko! – oburzyła się pani Kowalska. – Mówiła, że jedzie na wakacje.

- Kiedy pani z nią rozmawiała?

- Dzisiaj rano. Akurat wracałam ze spaceru. Uwielbiam…

- Mówiła, dokąd wyjeżdża? – spytała Wera bez większej nadziei.

Rozmówczyni, urażona, że jej przerwano, zaprzeczyła z godnością.

- Nie jestem wścibska. A ona bardzo się spieszyła.

* * *

Rano następnego dnia Wera weszła do szefa.

- Mamy już wyniki z apartamentu Anny Pałeckiej. Z zapisu domowego komputera wiemy, że rano oglądała wiadomości, prawdopodobnie usłyszała o zabójstwie Balickiej, bo skasowała z pamięci pliki ze zdjęciami . Chyba nie wiedziała, że na serwerze są kopie.

- Myślisz, że morderca szukał tych zdjęć?

- Tak uważam. Zdjęcia zrobiono w agencji. Możemy mieć do czynienia z szantażem.

- Balicka?

-  To mało prawdopodobne. Zapłaciła za operacje plastyczne Pałeckiej, ale chyba nie wiedziała, co się dzieje. Zobacz – podsunęła mu wydruk. – Szczegółowy raport patologa. Rany Balickiej nie były śmiertelne, zadawano je bardzo umiejętnie, by sprawić dotkliwy ból. Zmarła w wyniku szoku. Zabójca to profesjonalista.

Wolski odchylił się w fotelu i spojrzał na nią uważnie.

- Zwykle przychodzisz do mnie z wynikami, nie z hipotezami. O co chodzi?

- System nie jest w stanie zidentyfikować jednego z mężczyzn. Podczas przeszukania „Afrodyty” nie znaleźliśmy kamer, są zresztą zabronione w takich miejscach. Sądzę, że Pałecka zainstalowała je na własną rękę, by zdobyć materiał do szantażu, a później usunęła.

- Chyba nie nadążam… - mruknął Wolski. – Przecież klient może powiedzieć, że myślał, że ma do czynienia z androidem.

- Masz rację – odparła. – Ale są tacy klienci, którym szczególnie zależy na dyskrecji. Nie chcą, by ktokolwiek się dowiedział, nawet, gdy w grę wchodzi tylko legalna kopia. Pamiętasz aferę z senatorem? 

Jej szef pokiwał wolno głową.

- Rozumiem, że chcesz dostępu do zastrzeżonych rejestrów?

- Chcę – rzekła twardo Wera. – Morderca jest zdeterminowany i na pewno już wie, że zabił niewłaściwą osobę.

* * *

- Mam dosyć wielbicieli Lily Bach! – oznajmił zbolałym głosem Adam.

- Ale chyba coś z nich wyciągnąłeś? – spytała Wera.

- Potwierdzili, że musieli płacić o wiele więcej niż za androida. Żaden nie przyznał, że był szantażowany.

- Jest jeszcze ten biznesman Janusz Wąsacki – przypomniała. – Kiedy ma się zgłosić?

- Jutro do południa.

- Naprawdę chcesz, żebym go przesłuchała?

- Pewnie! – przytaknął skwapliwie. – Zrób to z litości dla mnie – udał, że zbiera mu się na płacz.

Wera parsknęła śmiechem.

- Dobra. Ale będziesz mi winien przysługę.

- Co z tym niezidentyfikowanym? – spytał z zaciekawieniem Kolecki.

- Twarz od razu wydała mi się znajoma. Później skojarzyłam, że widziałam go na zdjęciu w gabinecie Zalewskiej. To jej mąż, dlatego figuruje w zastrzeżonym rejestrze. Stały bywalec nocnych klubów, hazard, liczne romanse. Jakiś czas temu tonął w długach, znalazł się nawet na czarnej liście jakiejś mafii.

-  Musimy go jak najszybciej przesłuchać – stwierdził Adam. – Miał motyw. Żona może go odciąć od pieniędzy.