"Są rzeczy, malarko, których wcale nie muszę ci tłumaczyć, bo znasz szpitale, gryzące zapachy, kwiatki na stołach i uwięzienie w ciele.
Dziwnie się wtedy na nie patrzy, prawda?"
"Usta rzeźbiarki" to powieść o Alinie Szapocznikowej, która była jedną z najwybitniejszych rzeźbiarek urodzoną w zasymilowanej rodzinie żydowskiej.
Mieszkała w Pabianicach z rodzicami. Po śmierci ojca wraz z matką mieszkały w tamtejszym getcie,nastepnie trafiła do getta łódzkiego. Kolejna droga wiodła ją przez obóz w Auschwitz, Bergen-Belsem i czeskim Teresinie.
O tym co spotkało ją podczas wojny nie opowiadała nikomu.
Nie chciała powrotu do przeszłości.
Chciała żyć i wtedy pojawiła się choroba przez, którą jej ciało odmówiło posluszenatwa, a ona stała się jego niewolnikiem.
Szpitale to miejsca, gdzie spędzała dużo czasu, gdzie patrzyła na ból i cierpienie, gdzie ciała bezwiednie się zmieniały i więziły.
Jej rzeźby odzwierciedlały jak zmienia się ludzkie ciało. To takiej formy ekspresji popchnęła ją nieuczelna choroba.
To co bardzo mi się podobało to jej siła walki i jej motto, że nie dała się wojnie to i chorobie nie da.
Przyznam, że nie słyszałam o Alinie Szapocznikowej. Dopiero w internecie odszukałam jej prace i są naprawdę ciekawe i dające do myślenia.
Cieszę się, że mogłam poznać historię tej niezwykłej kobiety.
Jest to sfabularyzowana opowieść o pani Alinie, kobiecie, rzeźbiarce, jej świecie, marzeniach i tym co ją spotkało.
Informacje dodatkowe o Usta rzeźbiarki:
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2022-04-13
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 400
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię:
Lukasz Turków
Kup książkę Usta rzeźbiarki
Zobacz także
„Tak dumny i zarozumiały, że wszyscy wprost znieść go nie mogli” (Pani Bennet o Panu Darcym, „Duma i uprzedzenie”). To miała...
Tam gdzie inni tracili rozum, ona odnalazła swoją drogę Starożytna Kreta. Rządy na wyspie sprawuje okrutny Minos, oddający cześć olimpijskim bogom. Choć...
