Opowiem o niej
Jolanta Guse

"Jednak najważniejsze jest, żebyś wszystko, co będziesz w życiu robić, robiła z sercem! I nigdy nie wstydź się okazywania uczuć." Bardzo ciepła, wzruszająca, przepełniona nadzieją i miłością opowieść o losach trzech pokoleń kobiet. W książce zaczytujemy się niemal natychmiast, z uwagą śledzimy różne scenariusze życia napisane przez historyczne uwarunkowania, współzależności z bliskimi i bolesne decyzje. Doskonale widzimy jak na przestrzeni dziesiątków lat, od drugiej wojny światowej do czasów współczesnych, zmieniało się społeczeństwo, zasady, normy i przyjęte wzorce zachowań, a także możliwości samorozwoju kobiet. Dostrzegamy ogromny wpływ na osobiste życie otaczającej nas rzeczywistości, dokonywane wybory i możliwości wykorzystania szans danych od losu. Czujemy atmosferę opisywanych czasów, ograniczeń lub swobody, poczucia bycia kimś gorszym lub lepszym, zabieranych przywilejów lub korzystania z nich w pełnym wymiarze. Róża, przedstawicielka pokolenia dotkniętego tragediami wojennymi, zmuszona do odnalezienia się w warunkach odmiennych od przedwojennych, tęskni za pełną rodziną, całym sercem oddana jest córce i wnuczce, stara się przekazać jak najwięcej mądrości życiowych, wypełnić życie bliskich szczęściem, stworzyć im możliwości osiągania własnych dróg spełnienia. Helena, artystyczna dusza, dla której teatr staje się największą wartością w życiu, bez niego nie potrafi funkcjonować, to kwintesencja poczucia jej własnej wartości, samorealizacji, spełnienia potrzeby bycia sławną i podziwianą, na życie patrzy z perspektywy osobistych potrzeb i wymagań, bez względu na uczucia innych realizuje pragnienia i marzenia o karierze. Gloria, żyje z bolesną świadomością odtrącenia przez rodziców, nieustannie poszukuje własnej tożsamości, głęboko wierzy w rodzinne wartości i stara się żyć w zgodzie z nimi, walczy o dobro swoich synów, redefiniuje przekonania o prawie każdego do pozostawania sobą. Kobiety noszą w sercu głębokie rany, dotknięte przez los za wszelką cenę starają się, każda na swój sposób, dotrzeć do źródeł zrozumienia, akceptacji, miłości i szczęścia. W większym lub mniejszym stopniu pogubiły się, zatraciły cząstkę własnego ja, nie będąc dumnymi z niektórych swoich postaw i zachować, starają się uciszyć wyrzuty sumienia i znaleźć sposób na naprawienie wyrządzonych innym krzywd. Wbrew pozorom, babcię, córkę i wnuczkę łączy bardzo wiele, nie tylko więzi rodzinne, ale również wewnętrzna siła, determinacja w realizowaniu zamierzeń, walka o własne przekonania, odnalezienie siebie i swojego miejsca na ziemi. Bohaterki powieści bardzo przekonują złożoną osobowością i autentycznością, to prawdziwe kobiety, reprezentantki swoich pokoleń. Płynnie zazębiające się wątki i sposób ich zamknięcia, malowniczo opisane uczucia, uchwycone najbardziej wrażliwe barwy duszy, podkreślone znaczenie najcenniejszych ludzkich wartości, to bardzo mocne walory powieści. Książka wciągnęła mnie, poczułam żal, że to już koniec opowieści o tych z jednej strony niesamowitych a z drugiej całkiem zwyczajnych kobietach, w których wiele możemy dostrzec nas samych. bookendorfina.blogspot.com

Informacje dodatkowe o Opowiem o niej:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2016-01-16
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-8069-230-5
Liczba stron: 304
Dodał/a opinię: Izabela Pycio