Joanna Borzęcka odebrała w czwartek w Poznaniu Nagrodę Poetycką im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy książkowy debiut poetycki roku. Nagroda została przyznana za tomik "Slalom Songs".
Nagrodę Iłłakowiczówny ustanowił w roku 1983 "Głos Wielkopolski".
Joanna Borzęcka mieszka w Osowej Sieni w Wielkopolsce. "Slalom Songs" opublikował Klub Integracji Twórczych "Stowarzyszenie Żywych Poetów" w Brzegu.
"Nagroda była dla mnie dużym zaskoczeniem, nie spodziewałam się, że mój tomik znajdzie się w zainteresowaniu jurorów. Slalom Songs to także efekt konkursu, książka została wydana jako pokłosie konkursu im. Scherffera von Scherffensteina na zbiór wierszy organizowanego przez Stowarzyszenie Żywych Poetów" - powiedziała PAP Borzęcka.
W uzasadnieniu jury kierowane przez Krzysztofa Karaska stwierdziło, że wiersze poetki potrafią "ugryźć współczesnego czytelnika". Jak uznano, jest to "dramatyczna twórczość pokazująca współczesną kobietę językiem gęstym od znaczeń i wieloznaczeń".
"Tomik Joanny Borzęckiej zaskoczył jurorów swoją nieoczywistością. To poezja bardzo ekspresyjna, bardzo gwałtowna, która banalne wydarzenia życia przemienia w nieoczekiwane lawiny emocji. To dla nas odkrycie na tle innych debiutów" - powiedział PAP Sergiusz Sterna-Wachowiak, członek jury.
Przyznawana w Poznaniu nagroda za najlepszy książkowy debiut poetycki roku należy do prestiżowych wyróżnień literackich w kraju. W poprzednich edycjach konkursu nagrodę im. Iłłakowiczówny zdobyli m.in.: Waldemar Jocher, Bianka Rolando, Janusz Szuber, Przemysław Owczarek, Krzysztof Bąk, Marzanna Bogumiła Kielar, Wojciech Wencel, Marek Zgaiński.
Kazimiera Iłłakowiczówna "Iłła" (1892-1983), była poetką, prozaikiem, dramaturgiem i tłumaczką. W latach 1908-1909 studiowała w Oxfordzie w kolegium dla cudzoziemców. Od 1910 do 1914 roku kontynuowała naukę (filologia polska i angielska) na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Należała do wybitnych postaci życia literackiego Warszawy w dwudziestoleciu międzywojennym. Była autorką kilkunastu tomów poetyckich, wśród nich m.in.: "Ikarowych lotów", "Trzech strun", "Obrazów imion wróżebnych", które wznawiane były jako "Portrety imion". Pisała też utwory prozatorskie i dramaty.
Od 1918 roku pracowała w MSZ, a od 1926 roku roku w Ministerstwie Spraw Wojskowych, gdzie była m.in. sekretarką Józefa Piłsudskiego; w 1936 roku powróciła do pracy w MSZ. W 1939 roku ewakuowała się do Rumunii, w czasie wojny przebywała głównie w Siedmiogrodzie. W 1947 roku wróciła do kraju i zamieszkała w Poznaniu. (PAP)
