Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i wydawnictwo słowo/obraz terytoria zapraszają na promocję książki Zbigniewa Osińskiego "Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku".
Gospodarzem spotkania będzie Wojciech Krukowski
W rozmowie wezmą udział: Anna Czekanowska, Joanna Wasilewska, Estera Żeromska, Maria Krzysztof Byrski, Henryk Lipszyc, Jerzy Malinowski
Prowadzenie: Ewa Pałasz-Rutkowska
poniedziałek, 30 marca 2009 roku o godzinie 17.00
CSW Zamek Ujazdowski (sala edukacyjna)
Warszawa, Aleje Ujazdowskie 6
Zbigniew Osiński "Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku"
Część pierwsza: Kronika
Część druga: Studia
Pierwsza część opracowania poświęconego polskim kontaktom z teatrem azjatyckim. Niniejszy tom zawiera kronikę dokumentującą pobyty twórców i zespołów z Chin, Japonii, Indii czy Indonezji w Polsce. Autor na podstawie afiszów, recenzji, fotografii i zapisów filmowych stworzył szczegółową relację, dzięki której dowiadujemy się, jakie przedstawienia zostały pokazane w Polsce przez ostatnie sto lat, a także kto, co i gdzie na ten temat napisał. Uzupełnienie kroniki stanowią zebrane w odrębnym tomie studia obejmujące takie zagadnienia, jak: polska recepcja opery pekińskiej i japońskiego teatru nō, wizyty zespołów kabuki czy stosunek Jerzego Grotowskiego do kultur Orientu.
Druga część opracowania poświęconego polskim kontaktom z teatrami azjatyckimi. Studia zebrane w niniejszym tomie obejmują takie zagadnienia, jak: polska recepcja opery pekińskiej i japońskiego teatru nō, wizyty zespołów kabuki i współczesnej „opery dziewczęcej” Takarazuka. Szczególnie uważnie przygląda się Zbigniew Osiński temu, jaki stosunek do kultur Orientu miał Jerzy Grotowski i jak jego zainteresowanie Wschodem objawiało się w spektaklach Teatru Laboratorium.
W przyszłości planowane jest wydanie części trzeciej – antologii polskich tekstów o różnych formach teatrów orientalnych.
Zbigniew Osiński – teatrolog, profesor zwyczajny na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Projektodawca i pierwszy dyrektor powołanego w 1990 roku Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, w latach 1991–2004 dyrektor artystyczny i naukowy tej placówki. Wydawca pism Jerzego Grotowskiego (wspólnie z Januszem Deglerem), Mieczysława Limanowskiego, Juliusza Osterwy, Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego. Najważniejsze książki: Teatr Dionizosa. Romantyzm we współczesnym teatrze polskim (1972), Grotowski i jego Laboratorium (1980) – edycja amerykańska: Grotowski and his Laboratory (1986), Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice (1993), Jerzy Grotowski. Od „divadla predstaveni” k rituálnym hrám (1995), Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty (1998), Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski (2003), Nazywał nas bratnim teatrem. Przyjaźń artystyczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim (2005).
