Zapach wspomnień
Jan Moran

Kiedy Danielle zostawiała swojego synka u babci w Polsce, nie wiedziała, że już za moment wybuchnie wojna, a ona nie zobaczy go przez wiele lat. Wojna odebrała kobiecie kolejno rodzinę, środki do życia i młodość. Ani przez chwilę nie straciła natomiast nadziei, że jeszcze zobaczy swojego chłopca. Ani na chwilę o nim nie zapomniała, mimo że jej życie tak bardzo się zmieniło.

„Zapach wspomnień” to w moim odczuciu powieść dość różnorodna i łącząca tematy, które na pierwszy rzut oka niekoniecznie do siebie pasują. Wojna, eksponowana miejscami bardziej, a momentami mniej, stanowi dla tej opowieści przede wszystkim interesujące, głębokie i wartościowe tło. Wydarzenia, których uczestnikami stajemy się podczas lektury kolejnych stron, naznaczone zostały kobiecą ręką, przypominając najlepszą literaturę kobiecą. Nie brak jej również nuty romansu i emocji, jakie odnaleźć możemy podczas czytania dobrego thrillera. Takie pomieszanie motywów i tematów udało się autorce znakomicie, sprawiając, że moje zaciekawienie treścią ani na moment nie słabło, a do finału zmierzałam z zaskakującą prędkością.

Napis nadrukowany na okładce powieści usiłuje przyciągnąć czytelniczki obietnicą gorącego romansu. Akurat ten element historii kusił mnie najmniej, liczyłam bowiem na nieco inne emocje. A jak było? Z pewnością nie zakwalifikowałabym tej książki do grona romansów, choć raz po raz rozgrzewała moje serce. Jej strony w dużej części zapisane zostały miłością, tęsknotą i melancholią. Bohaterka potrzebowała bliskości, szukała siebie w drugiej osobie, brakowało jej pokrewnej duszy, ale czy te uczucia nie towarzyszą, tak naprawdę, każdej z nas? Nie uważam natomiast, by były one eksponowane zbyt mocno, by tę powieść rzeczywiście zdominowały, wysuwając się tym samym na pierwszy plan.

Moran stworzyła piękną, kobiecą i pełną pasji opowieść. W bardzo obrazowy sposób przedstawiła życie wspaniałej bohaterki, która wzbudziła we mnie wiele ciepłych uczuć. Całość wypada przekonująco, dojrzale, malowniczo, a również… pachnąco. Choć nigdy nie pałałam do zapachów taką miłością jak Danielle, jej uwielbienie dla piękna zamkniętego w buteleczce, wciąż mi się udzielało. Autorka pisała o świecie zapachów w sposób tak zachęcający, że zgłębiałam ten temat z wielką przyjemnością, pragnąc, by i na moim nadgarstku znalazła się kropla perfum stworzonych przez główną bohaterkę.

„Zapach wspomnień” to powieść dość zaskakująca tematycznie, która za sprawą dużych kontrastów przynosi jeszcze więcej wzruszeń, pogłębiając emocje towarzyszące czytelnikowi. Na stronach powieści Moran przeciwstawia sobie biedę i bogactwo, miłość i nienawiść, zysk i stratę, podkreślając, jak elementy te wpływają na życie bohaterów i podejmowane przez nich decyzje. A wszystkie wydarzenia krążą wokół wojny, której obecność wyczuwa się w powietrzu, a która jednak nie stanowi przesadnego ciężaru dla osób w takiej tematyce się nieodnajdujących.

Największe wrażenie zrobiła na mnie jednak główna bohaterka powieści, Danielle. Uwielbiam takie silne i wyraziste postacie, będące źródłem inspiracji i determinacji w dążeniu do celu. Kobieta nie tylko dojrzała na naszych oczach, ona zmieniła całe swoje życie, dopasowując się do okoliczności, na które nie miała żadnego wpływu. Nie zapomniała co jest ważne i kim jest, mimo rozwoju kariery i rosnącej popularności. Szalenie mi zaimponowała, bardzo ją polubiłam i doceniam rolę, jaką odegrała w moim odbiorze tej powieści.

Moran stworzyła dopracowaną i nieprzerysowaną całość, dla której uzupełnienie stanowią ważne historycznie wydarzenia. To ciepła, przepełniona uczuciami historia, jaka nie zawiedzie wielbicielek kobiecych opowieści z mocnym charakterem i romantycznym wątkiem.

Zapach wspomnień to powieść, która porwie w swe głębiny miłośników literatury historycznej. Jest to romans i literatura obyczajowa definiowana tłem historycznym. 
Akcja bowiem rozpoczyna się w 1939 roku - wybuch wojny. Bohaterów poznajemy na luksusowym statku płynącym do Europy. Wówczas Danielle, jej mąż Max i przyjaciel Jon dowiadują się o wybuchu II wojny światowej. 
Panika, strach i ból niepewności jest tym większy, że w Polsce z babcią Zofią został Nicky - syn Danielle i Max'a. 
Od tej pory rozpoczyna się walka o przetrwanie, a czytelnik śledzi równolegle losy osób na pokładzie statku i losy tych, którzy próbują ocaleć w Polsce. 
        Do tego Danielle i Max zostają rozdzieleni podczas rejsu w wyniku zatopienia statku...
Czy Danielle odzyska rodzinę? Czy późniejsza emigracja do Ameryki pozwoli na złagodzenie bólu rozstania? Wreszcie czy uda się naszej bohaterce odzyskać marzenia i zrealizować swoje cele? 
Z tymi pytaniami pozostawiam Was, Czytelników.
       Z całą pewnością historia wciąga i czyta się ją bardzo żwawo.  Ciekawym zabiegiem są tu wstępy - motta do poszczególnych rozdziałów. Są to "słowa" - myśli Danielle Bretancourt  na temat zapachów, ich łączenia i przeznaczenia. To taka małą odskocznia od historycznych zmagań bohaterów powieści i jednocześnie nawiązanie do tego, co Danielle uwielbiała.

"Zapach wspomnień" to historia Danielle - znanej francuskiej perfumiarki. Jest 1939 rok, kiedy kobieta wyrusza do Europy, na pokładzie luksusowego linowca. Kiedy wraz z mężem dowiaduje się o wybuchu wojny, nie przepuszcza, że ta chwila okaże się katastrofalna dla jej życia.

 Wojna z czasem stała się tłem dla tej historii, a autorka przeistoczyła ją w romans historyczny. Nie zabraknie tu dramatów, romantyzmu i opisów tworzonych perfum, które pobudzają zmysły. To historia o kobiecie - silnej, pełnej determinacji, która się nie poddawała, aby odzyskać ludzi, których utraciła i szczęście, którego pragnęła. Nie jest to ani zła, ani bardzo dobra książka. Przyjemna w czytaniu, ale nie pozostaje na dłużej w pamięci, myślę, że będzie idealna dla fanek kobiecej literatury