Zakazana królowa
Anne O'Brien

Zainspirowana Philippą Gregory sięgnęłam po tę książkę, gdyż gabaryty i grafika na okładce od razu skojarzyły mi się z tą autorką. W następnej sekundzie spostrzegłam swoją pomyłkę, ale też coś jeszcze. Pieczątkę z napisem: Lepsza niż Philippa Gregory. To jest coś, czego bardzo nie lubię a mianowicie nastawianie klienta na obrazy i emocje, których doznał czytając, w tym przypadku książki pani Gregory. Naprawdę tego rodzaju reklama jest w stanie spowodować, że odłożę taką książkę z powrotem na półkę sklepową. W tym przypadku na korzyść książki przemówiło to, że opisywała niezwykłe początki dynastii Tudorów, które mnie bardzo zainteresowały oraz spora obniżka w Empiku, więc w efekcie ,,Zakazana królowa" powędrowała ze mną do domu. Anne O'Brien jest historykiem i autorką wielu powieści historycznych, której największą pasją jest właśnie epoka Tudorów, dlatego trochę zbił mnie z tropu dopisek wydawnictwa na początku książki oznajmiający, że: ,, Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne. Jakiekolwiek podobieństwo do osób rzeczywistych - żywych lub umarłych - jest całkowicie przypadkowe..." To w końcu o tych Tudorach, o których myślałam, czy zupełnie co innego? Zaczęłam czytać i odetchnęłam z ulgą, gdyż zarówno główna bohaterka, Katarzyna de Valois, jak i jej małżonek Henryk V to postacie historyczne. Ich małżeństwo zostaje zawarte z powodów czysto politycznych. Razem z Katarzyną bowiem Henryk, król Anglii, dostaje również koronę francuską, którą do tej pory usiłował zdobyć na polu bitwy. Ojciec Katarzyny jest obłąkany, więc faktycznie nie sprawuje władzy królewskiej. Jest jeszcze brat Katarzyny, który nie akceptuje rokowań z Henrykiem, więc ten de facto dalej nie może złożyć broni. Katarzyna początkowo jest przedstawiona jako osoba bojaźliwa, wrażliwa i słabego ducha. Wpływ na to miało dzieciństwo przy boku chorego ojca, który często nie poznawał własnych dzieci i którego one bały się śmiertelnie. Matka księżniczki żyła w innym zamku i bardziej interesowały ją bale, zabawy i przystojni mężczyźni, niż własne córki, o których przypomniała sobie dopiero wtedy, gdy polityka państwa zmusiła ją do wydania ich za mąż. Katarzyna rozpaczliwie pragnie bliskości i miłości. Wbrew ostrzeżeniom siostry zakochuje się w Henryku. Jej celem staje się szczęście męża. Nie zastanawia się czy taki układ ma szanse na powodzenie. Żyje chcąc udowodnić Henrykowi, że jest jego warta, mimo, że sama wciąż w to wątpi. Powoli, z biegiem przytłaczających ją wydarzeń Katarzyna zmienia się z osoby uległej w lwicę walczącą o dobro swoje i swoich bliskich. Książkę mimo sporej objętości czyta się szybko i lekko. Czasami denerwują literówki, ale mimo to polecam jako książkę relaksującą i odprężającą ze sporą dawką romansu. Różnica między książkami Philippy Gregory a ,,Zakazaną królową" jest taka, że tu mamy romans z wątkiem historycznym a w książkach Gregory jest dużo więcej polityki i historii, okraszonej romansami. Może różnica niewielka ale jednak jest.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W dzisiejszych czasach każdy decyduje sam o swoim życiu. Jednak nie zawsze tak było, wystarczy cofnąć się do epoki średniowiecza. Wówczas kobieta nawet wpływowa, jak królowa była traktowana przedmiotowo i często się okazywało, że była tylko pionkiem w grze politycznej. Do takich osób można zaliczyć Katarzynę de Valois. To właśnie na jej osobie postanowiła skupić się autorka - Anne O'Brien, która z zawodu jest historykiem oraz autorką wielu powieści historycznych. Pasjonuje się okresem średniowiecza, a w szczególności epoką Tudorów. Wraz z rodziną mieszka w osiemnastowiecznej posiadłości na pograniczu Anglii i Walii. To właśnie te tereny, gdzie nie brakuje zamków, kościołów i opactw, są dla niej źródłem inspiracji literackiej.

Francuska księżniczka Katarzyna de Valois od dzieciństwa napotykała trudności. Choroba umysłowa króla - ojca, czy rozwiązłe prowadzenie życia przez jej matkę, nie zapewniały jej dobrej pozycji. Dlatego też Katarzyna została zamknięta w klasztorze, aż do zamążpójścia. Nie było pewne czy znajdzie się odpowiedni kandydat i czy w ogóle się znajdzie. Nieustanne nadzieje i modlitwy, które zostały wysłuchane, sprawiły, iż postanowiono wydać Katarzynę za króla Anglii - Henryka V. Katarzyna, jako młoda, niedoświadczona uczuciowo kobieta, prędko straciła głowę dla Henryka. Nie posiadała wówczas świadomości, że jest tylko kartą przetargową w politycznych rozgrywkach. Henryk objawiał nieustannie swą ambicję poprzez toczenie bitew i zdobywanie kolejnych terenów, ziem, a także był skupiony na powiększaniu swoje szkatuły, czyli bogactwie, którego wciąż było mu mało. Długie życie jednak nie było mu dane, a Katarzyna wcześnie została wdową z malutkim synkiem. Królowa wdowa szybko przekonała się o swojej pozycji w dworze, która była zwyczajnie słaba. To bracia zmarłego króla posiadali decydujący głos. Zgodnie stwierdzili, iż będą izolować królową od świata, a w szczególności od mężczyzn. Naturalnie takowe działanie miało wymiar czysto polityczny. Katarzyna jednak sprzeciwiła się i postanowiła powtórnie wyjść za mąż. Rozpętała się prawdziwa wojna i postanowiono ustanowić stosowne prawo na podstawie, którego małżeństwo z królową stanowiło samobójstwo polityczne i społeczne. Czy królowa Katarzyna, która od dziecka była płochliwa i niepewna stoczy bitwę życia o swoje szczęście?

Powieść autorstwa Anne O'Brien należy do gatunku powieści historycznej. Temat Dynastii Tudorów od lat wzbudza prawdziwe zainteresowanie przede wszystkim wśród historyków, czytelników, ale i widzów. Warto, bowiem wspomnieć, iż o tejże dynastii powstał serial, który cieszy się dużym zainteresowaniem. Nie ma się zresztą, co dziwić, bowiem historia Anglii to jedna z najciekawszych historii w Europie.Wracając jednak do samej powieści muszę przyznać, iż jest bardzo ciekawa. Przede wszystkim autorka bardzo wyraźnie przedstawiła tło historyczne, jak i samą walką o władzę, czy intrygi w królewskim dworze. Narratorką powieści jest sama Katarzyna, zatem czytelnik może wczuć się w jej rolę, myśli, czy podejmowane decyzje. 

Postać Katarzyna przedstawiona jest od lat dziecięcych, przez okres młodości, aż po wiek dojrzały. Zatem czytelnik ma pełen obraz królowej. Trzeba jednak zaznaczyć, iż początkowo zachowanie Katarzyny bywało irytujące i niedojrzałe jak na tak ważną funkcję, którą sprawowała. Wyróżniał ją brak pewności siebie, brak stanowczości, ale także nierozwaga, którą wielokrotnie pokazywała. Tak naprawdę osoba Katarzyny zmieniła się pod wpływem Owena Tudora, którego darzyła prawdziwą miłością. Pod jego skrzydłami pokazała, iż potrafiła być stanowcza, odważna, ale przede wszystkim zdolna poświęcić wszystko dla miłości i walczyć o szczęście. Mimo, iż jest to powieść o Katarzynie, to wyraźnie zaznaczona jest tutaj rola mężczyzn. 

"Zakazana królowa" to ciekawa powieść niepozbawiona jednak wad. Podczas czytania odniosłam wrażenie, że autorka za bardzo skupiła się opisywaniu codzienności Katarzyny, tym samym rzutując na częściowym pozbawieniu wydźwięku emocjonalnego. Z przykrością muszę też stwierdzić, iż książka posiada błędy interpunkcyjne (brak kropek, przecinków), oraz literówki. Błędy te jednak specjalnie nie wpłynęły na odbiór całości lektury.

"Zakazana królowa" to dobra powieść historyczna, w której nie brakuje ciekawostek, intryg, ale przede wszystkim walki o władzę. Szkoda tylko, że w niektórych momentach nadmiar opisów przytłacza czytelnika. Ale Tudorowie są tak ciekawą Dynastią i tematem, że trudno byłoby się nie zapoznać z powyższą publikacją. Potencjał książki został nie do końca wykorzystany. Powinnam się także odnieść do odważnego napisu na okładce, który głosi, iż O'Brien jest lepsza niż Philippa Gregory. Zdania wśród czytelników są bardzo podzielone, moim zdaniem każda pisze na swój sposób, ale z pewnością łączy je jedno, pasja do historii. Powieść polecam szczególnie zainteresowanym dziejami Anglii, Dynastii Tudorów, jak i sympatykom powieści historycznych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Zakazana królowa" to opowieść o księżniczce z rodu Walezjuszów, Katarzynie de Valois, która dała początek dynastii Tudorów. Autorka porównywana jest na okładce, ba, uważana za lepszą niż Philippa Gregory. Jednakże według mnie książka jest nierówna, posiada zarówno zalety i wady, jej lektura nie pochłonęła mnie tak, jak na to liczyłam. Początek jest ciekawy, sceny z dzieciństwa bohaterki, która to, mimo, że córka króla, żyła w nędzy i nieustającym lęku, że odziedziczy obłęd ojca i rozwiązłość matki. Wegetowała jak zwierzę, dopóki jej matka nie oddała jej na wychowanie do klasztoru, aby nauczyć ją dyscypliny. Katarzyna rozpaczliwie chce wyjść za mąż za króla Anglii, Henryka, licząc, że tym samym dane jej będzie zaznać wolności i miłości. Jednak już jako wynegocjowana narzeczona, a potem królowa- żona przekonuje się, że jej małżeństwo to obowiązek, a nie przyjemność, huśtawka nastrojów, od radości do smutku, a król wyznaczył jej miejsce poza swoim sercem. Zaznała sporo chwil samotności, nawet gdy rodzi im się upragniony syn, to król nie wraca z wojny, aż nadchodzi wieść o jego śmierci. ,,Człowiek wydawałoby się niezniszczalny, nie żyje." Katarzyna staje się królową- wdową, bez celu, dyrygowaną przez innych, jako człowiek nie liczy się na dworze. Z czasem żarty i swawole do jej życia wnosi Edmund Beaufort, ale ,,maski to rzecz przewrotna. Zasłonisz twarz i już czujesz się człowiekiem wolnym." Bohaterka uległa porywom swojego serca, na jej głowę spadną gromy, odczuje intrygi nieprzychylnych jej osób. Potem zaś pewna scena nad rzeką (jak dla mnie zbyt w ,,harlequinowskim" stylu) daje początek uczuciu do nieprzystępnego Walijczyka, jej majordoma Owena Tudora (bohater, którego kreacja jest intrygująca). ,,Robię to, co muszę. Mówię to, co muszę. Teraz powiem to, co chcę." Mój największy zarzut dotyczący tej powieści to to, że pisarka zbyt skupiła się na rozterkach miłosnych i emocjonalnych Katarzyny, jej dylematy są ciągle te same- miejscami taka monotonia opisów nużyła. Dosyć ubogie jest także tło historyczne- w sumie nie dowiedziałam się niczego o Anglii w tamtym okresie. Szkoda, bo zapowiadało się na lepszą lekturę. Jednak mogę ją polecić miłośnikom romansów historycznych, tym, co chcą poczytać o królowej, która walczyła o własne szczęście o boku ukochanego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)