Zaczarowane
Natasza Socha

Powieści pisane przez Nataszę Sochę są wyjątkowe, oryginalne, zaskakujące, ale przede wszystkim prawdziwe i poruszające realne problemy. Dlatego bardzo cenię jej twórczość. "Zaczarowane" to historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Tematyka poruszona w tej książce jest bardzo aktualna, przede wszystkim z uwagi na coraz częstszą samotność, zaś po drugie - internet staje się coraz bardziej popularną formą poznania drugich połówek.

 
 
Kobiety i on
Bohaterkami powieści są cztery kobiety w wieku od trzydziestu dwóch do pięćdziesięciu czterech lat z różnych miast Polski. Samotna bibliotekarka Jadwiga stanowi wyjątek w gronie mężatek: Martyny, która pracuje w sklepie z biżuterią, kobiety sukcesu z własną firmą Anny oraz asystentki prezesa Karoliny. 
 
Każda z nich miała swoje powody, by zalogować się w serwisie randkowym. Chciały poczuć się piękne, atrakcyjne, komplementowane, wyjątkowe i adorowane. 

Niestety, wszystkie trafiły na Doriana, faceta zadbanego, przystojnego, który z góry ustalił scenariusz działań wobec przyszłych "ofiar". Wie, że muszą mu zaufać, wie że musi ich słuchać, rozumieć, pocieszać i rozpieszczać. Musi odgadywać myśli i pragnienia, przełamywać rutynę oraz spełniać marzenia. 'Don Juan' zamierza do każdej mówić "wróbelku", bo przecież tak jest bezpieczniej... W przypływie emocji mógłby pomylić imiona.

Oszust

Tak, powiedzmy szczerze - nasze bohaterki trafiły na oszusta matrymonialnego. Dały się podejść, omamić, nakarmić miłymi słówkami i w końcu dobrowolnie oferowały mu pomoc. Zaślepione utraciły czujność, co doprowadziło do wielu dramatów, zwłaszcza rodzinnych i finansowych.

Kiedy Dorian pokaże prawdziwą twarz? Ile stracą zanim przejrzą na oczy i zrozumieją, że bycie rozpieszczaną kosztowało? Ile musi się wydarzyć, by doceniły dotychczasowe życie? Czy będą miały na kogo liczyć? Czy w ogóle będą miały odwagę wyznać komuś prawdę? Aż wreszcie czy będą chciały go ukarać czy może tylko zapomnieć?

Koniecznie przeczytajcie powieść, gwarantuję że będziecie zaskoczeni wydarzeniami, decyzjami bohaterów (również drugoplanowych) a przede wszystkim finałem! Czy będzie to happy end? I do tego te emocje, niespodzianki i zwroty akcji!

Natasza Socha już od pierwszych stron stopniuje napięcie, zaczyna bowiem od fragmentu 'Z notatek Doriana', które pokazują jego wyrachowanie i doskonałe przygotowanie do swojego 'zawodu'. Jego notatki przeplatają się z losami poszczególnych bohaterek, których życie śledzimy w kolejnych miesiącach i latach. Byłam ogromnie ciekawa, od którego momentu skończy się sielanka...

Autorka epatuje czytelnika zrozumieniem losu pokrzywdzonych kobiet, ale też wnikliwym opisem osoby oszusta. Nie zawiodłam się na historii tak głęboko przemyślanej i przedyskutowanej przez Sochę pełnej determinacji, odwagi oraz solidarności kobiet.

 
To taka trochę bajka o księżniczkach, nie jestem tylko pewna czy można mówić o księciu na białym koniu... Chyba tylko w początkowej fazie.
 

 
Podsumowując - "Zaczarowane" to historia o bezmyślności, głupocie i naiwności. O złudnych nadziejach, zachwycie, fascynacji, potrzebie czułości i dotyku, ale również o tym, że za błędy trzeba płacić. Czasami utratą bliskich, czasem dorobku życia a często również poczucia własnej wartości i zdolności logicznego myślenia. Jest to opowieść, którą czyta się błyskawicznie, bowiem intryguje, wciąga i pokazuje, że wyrzuty sumienia można skutecznie zagłuszyć a kobiety nie czujące się dobrze we własnych życiach, można łatwo owinąć sobie wokół palca.

Bardzo mądra i potrzebna książka. Z czułością i wyrozumiałością traktuje o kobietach, które padły ofiarami oszusta matrymonialnego. Dodatkowo znakomicie opisuje schemat działania takiego oszusta. Książka oparta na faktach – to lektura obowiązkowa dla kobiety w każdym wieku!

,,Zaczarowane" to powieść niebanalna. Stanowi ona swoiste kompendium wiedzy na temat matrymonialnych oszustów, którzy bez skrupułów oczarowują zagubione i zaślepione kobiety, by potem wyłudzać od nich pieniądze i tym samym rujnować im życie. Natasza Socha przedstawiła cztery prawdziwe historie, które powinny dać nam bardzo mocno do myślenia. Ktoś może powiedzieć, że matrymonialni oszuści istnieją już od dawna i trzeba być po prostu czujnym, bardziej myśleć rozumiem, a nie usychającym z braku miłości sercem. Jest to oczywiście prawda, tym bardziej, że w dobie Internetu i szybkiego dostępu do mediów społecznościowych czytamy nierzadko o tym, jak konkretna kobieta straciła tysiące złotych tylko dlatego, że zaufała niemal nieznanej sobie osobie. Zakochana kobieta, która na co dzień nie wie, jak to jest być adorowaną, uznawaną za piękną, przytulaną, obdarowywaną prezentami w ekspresowym niemal tempie może wpaść w sidła łowcy. Ów łowca ma bowiem do perfekcji opracowany styl zachowania- najpierw jest to szarmancki, elegancki mężczyzna, który niemal nosi swoją wybrankę na rękach. Po jakimś czasie zmienia się on w biednego, zaszczutego pieska, który nagle potrzebuje pomocy w postaci natychmiastowej pożyczki. Co wtedy robi wpatrzona w niego ofiara? Pomaga, a jakże! Mało tego- zapożycza się, byle tylko wypaść w oczach kochanka jak najlepiej i nie stracić z nim romantycznego kontaktu. Jedna pożyczka to jednak nie wszystko- zaczynają dochodzić kolejne wymyślone dramaty, aż w końcu łowca posuwa się do szantażu. Jeśli kochanka nie zapłaci, wówczas wszyscy dowiedzą się o jej romansie. Ona straci wszystko, a on będzie się śmiać do rozpuku. Jest to bardzo klasyczny schemat, o którym pisało i mówiło wiele osób. Jeśli ktoś pamięta serial ,,Tulipan" i bezlitosną rolę Jana Monczki, wówczas od razu skojarzy wszelkie fakty. Bardziej współcześni czytelnicy z pewnością oglądają magazyn UWAGA. Dziennikarze nierzadko wspominają o oszukanych kobietach, które przez ślepą miłość straciły nie tylko pieniądze, ale szacunek do samej siebie. Wstyd i zażenowanie przed rodziną wykańcza je emocjonalnie, gotowe są nawet odebrać sobie życie, byle nie myśleć o powstałych konsekwencjach.

Cztery bohaterki powieści Nataszy Sochy przeszły swój dramat w iście podręcznikowym stylu, ale autorka doskonale poprowadziła akcję, a tym samym napisała coś w rodzaju przestrogi. Książkę tę powinna przeczytać każda przedstawicielka płci pięknej, a już na pewno taka, która ma aż nazbyt romantyczne usposobienie. Czy żal mi było przedstawionych bohaterek- między innymi skromnej bibliotekarki czy pracownicy sklepu z biżuterią? Momentami tak, zadawałam sobie pytanie: po co im zdrada? Trudno mi jednak kogoś surowo ocenić, jeśli nigdy sama nie znalazłam się w takim położeniu. Książek o takiej tematyce czytałam jednak wiele i ich treść daje mi wiele do myślenia. Czasem dochodzę do wniosku, że o miłość nie można się prosić czy żebrać o nią- jeśli ma przyjść, to się pojawi, ale niech nikt nie błaga o nią w sposób przesadny. Jeśli małżeństwo się wali- lepiej najpierw skończyć jedno, by móc spokojnie zmienić swój obiekt uczuć. Szalenie ważna jest też postawa mężczyzny- jeśli się ukrywa, a my nic o nim nie wiemy, nie mamy nawet jednego jego zdjęcia- wówczas lepiej niech zapali nam się w głowie czerwona lampka. Ech, ale piszę o tym teraz z mocnym przekonaniem, bo nie mam na sobie wściekle różowych okularów...

Natasza Socha kolejny raz mnie nie zawiodła, książkę przeczytałam praktycznie w jeden dzień. Koniecznie chciałam dowiedzieć się, jak potoczą się losy uwodziciela Doriana, który swym zachowaniem niemal doprowadzał mnie do szału. Jego niekończące się pomysły na wyłudzenie pieniędzy niejedną osobę w pierwszej kolejności rozczulą, a potem zdenerwują. Były chwile, kiedy to ze złości chciałam rzucić książką o ścianę, ale szkoda mi dobrej literatury dla chwili emocji.

Powieść polecam absolutnie każdemu- nie tylko jako antidotum na ślepą miłość. To po prostu świetna książka z równie rewelacyjnym przebiegiem zdarzeń.