Z pamiętnika początkującego psychiatry
Adam Stern

"Pamiętnik początkującego psychiatry" to obok "Będzie bolało" najlepsza książka medyczna, jaką czytałem! Pamiętnik Adama Sterna różni się jednak nieco od książki Adama Kaya. Stern nie skupia się tylko i wyłącznie na medycynie (choć Kay również wspomina o swoim życiu osobistym), a opowiada o wszystkim, dzięki czemu czyta się to jak fabularną powieść obyczajowo-medyczną. W tę pozycję wciągnąłem się tak bardzo, że przeczytałem ją w ciągu dwóch dni, pochłaniając po prawie 200 stron dziennie. Książka nadaje się bez problemu dla osób, które nie mają dużej wiedzy medycznej, ponieważ autor tłumaczy wszystko, co należy wiedzieć. Według mnie jest to świetna książka i gorąco ją polecam. Mam nadzieję, że trafię jeszcze na tak dobrą pozycję medyczną.

Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje

Adam Stern, student psychiatrii dostaje się na prestiżowy stać. Przed nim wiele wyzwań, często niełatwych. Młody mężczyzna pisze pamiętnik, opasując w nim nie tylko swoją codzienność, ale również historię ludzi, którym stara się pomóc, pacjentów, z którymi ma styczność.

Książka była ciekawa i wciągająca. Czytało się ją dość szybko, a podczas czytania towarzyszyły emocje. Czasami byłam, mocno wzrusza, kiedy opisywana była niełatwa historia jakiegoś pacjenta. Dzięki niej mogłam dowiedzieć się jak, taki staż wygląda, jakie emocje towarzyszą młodym lekarzom, jak sobie z nimi radzą i wiele więcej.

„Z pamiętnika początkującego psychiatry” to moim zdaniem ciekawa pozycja dla każdego, kto lubi książki o medycynie, psychiatrii. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Psychiatrów szkoli się, by popychali naprzód tych, którzy utknęli, i łapali tych, którzy spadają.

Adam Stern - student psychiatrii państwowej uczelni medycznej, który został zakwalifikowany do jednego z najbardziej prestiżowych programów rezydenckich w kraju. "Złoty rocznik" tak nazwano wybrańców wśród, których znalazł się autor książki.
Wydział pokładał w młodych psychiatrach ogromne nadzieję i nie bez powodu rekrutowali najlepszych do kampusa harwardzkiego.
Musiał udowodnić, że zasługuje na to miejsce.
Autor dzieli się z nami swoimi obawami, lękami przed tym co nie znane, opisuje trudne i intensywne emocjonalnie lekcje.
Dzieli się z nami przeżyciami związanymi z pacjentami z którymi niejednokrotnie związał się emocjonalnie i nie był mu obojętny ich los.
Przeżywał miłości, ból i smutek, czasem beznadzieję, że nie był w stanie nic zrobić.
Dzieli się z nami różnymi historiami i rozmowami między kolegami.
Książka jest bardzo osobistą i poruszającą opowieścią o tym jaką musiał przejść drogę nie tylko edukacyjną, praktyczną, ale przede wszystkim musiał uporządkować to co rodziło się w jego głowie. Chciał być najlepszym w tym co robi, by skutecznie pomagać osobom dotkniętym różnym zaburzeniom psychicznym.
Książka bardzo mi się spodobała już od pierwszych stron. Wciągnęła mnie i stała się nieodkładalna. Wzruszała mnie wielokrotnie.
Autor świetnie pokazał, że lekarz to też człowiek i ma swoje problemy.

Świetna biografia, pozwala zrozumieć rozterki młodych lekarzy ze specjalizacji, która na co dzień nie kojarzy się od razu z medycyną.

  Najtrudniej jest wyleczyć chorobę duszy, czyli różnego rodzaju psychiatryczne schorzenia, które kryją się gdzieś w zakamarkach ludzkiego umysłu. Dlatego tak ważnym jest to, by osoba podejmująca się tego zadania była kompetentną i gotową na to, co może ją spotkać. O tym, jak dochodzi się do tego stanu rzeczy, opowiada znakomita, biograficzna książka Adama Sterna pt. ,,Z pamiętnika początkującego psychiatry", która ukazała się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Insignis.

 Adam Stern - autor i zarówno pierwszoosobowy bohater tej książki, dzieli się z nami na jej stronach swoimi przeżyciami, doświadczeniami i wspomnieniami z lekarskiego stażu i zarazem nauki na harwardzkim kampusie, na który trafił z uwagi na swoje szkolne osiągnięcia. Pierwsze dni niepewności i lęku, trudne chwile przyswajania wiedzy, dramatyczne i pod pewnym względem traumatyczne doświadczenia z chorymi pacjentami i nierzadko równie trudnymi w obyciu lekarzami psychiatrami, jak i wreszcie osiągnięcie wyznaczonego celu, czyli uzyskanie tytułu lekarza... - to właśnie milowe kroki tej relacji, z której bije prawda, realizm i szczerość, co z jednej strony jest dla nas fascynującym, ale z drugiej też i nierzadko szokującym, doświadczeniem.

 O czym opowiada zatem Adam Stern...? Otóż o swoim życiu, poświęceniu każdej wolnej chwili na naukę, próbie znalezienie czasu i miejsca na miłość, pierwszych niepowodzeniach i okupionych poświęceniem sukcesach, jak i wreszcie prozie pracy na oddziale psychiatrycznym. A tam pojawiają się pacjenci i ich rozmaite problemy, związane z depresją, niemożnością poradzenia sobie z presją otoczenia, skłonnościami samobójczymi, uzależnieniem, czy też wreszcie genetycznym przekleństwem w postaci chociażby ADHD, anoreksji, czy też choroby afektywno dwubiegunowej. To wielokrotne rozmowy, próby wyciągnięcia pomocnej ręki, niejednokrotne jej odrzucenia, jak i też smutne finały, które kończą się tragiczne. Ale są też i triumfy, jakim jest wypisanie pacjenta do domu w lepszym stanie, aniżeli przybył on do szpitala...

 Interesujące wydaje się w tej książce to, że autor podzielił tu swoją pamiętnikarską relację zarówno na sferę życia osobistego, jak i pracę na oddziale. I to wydaje się być ,,clou" tej opowieści, która udowadnia tę ważną prawdę, iż życie lekarza nie uznaje rozdziału na sprawy osobiste i zawodowe - tak po prostu się nie da. Praca wpływa na codzienność Adama i jego kolegów po fachu, a i też wydarzenia w prywatnym życiu wpływają na to, jak radzi on sobie na polu walki z ludzkim cierpieniem. I to jest bardzo, ale to bardzo wymowne w lekturze tej książki.

 Ta książki intryguje, skłania do ważnych refleksji, jak i też uświadamia nas o tym, jak kruchą jest granica pomiędzy powszechnie rozumianą ,,normalnością", a schorzeniem natury psychicznej. I jest to dość gorzka, ale tylko dlatego iż na wskroś prawdziwa, lekcja. Jednocześnie nie możemy popadać w ocenie tej książki w skrajność, gdyż na stronach tego dziennika znajdziemy także wiele rozrywki, humoru i ciekawych życiowych perypetii młodego człowieka, który jak każdy z nas zmaga się z prozą codzienności.

 Lektura tej książki upływa nam w bardzo szybkim tempie i z wielkim zaintrygowaniem losami jej autora i zarazem głównego bohatera. Oczywiście znajdziemy tu zarówno rozdziały bardziej rozrywkowe, lżejsze w swej wymowie i chwilami naprawdę zabawne..., jak i też fragmenty przepełnione smutkiem, bólem i bezsilnością - lekarza, pacjenta, a tym samym i nas. Jednakże właśnie ta emocjonalna różnorodność sprawia, że tytuł ten jest tak barwnym, ciekawym, przekonującym do poświęcenia mu naszego czasu i uwagi.

 Książka Adama Sterna pt. ,,Z pamiętnika początkującego psychiatry", to doskonałe połączenie biografii i reportażu w spójną, pod pewnym względem wręcz fabularną, całość. To interesujące, gdyż podane nam z wewnątrz, spojrzenie na pracę lekarza psychiatry, które tyleż niesie sobą zajmującą rozrywkę, co i jakże cenną lekcję pokory. W mej ocenie naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł, do czego też gorąco was zachęcam i namawiam. Polecam.