W organizowanej przez ZSRR XII Olimpiadzie wzięła udział największa, jak dotąd, liczba zespołów - aż 34 państwa z trzech kontynentów. Miejscem przeprowadzenia Olimpiady był Centralny Teatr Armii Czerwonej w Moskwie, zaś sędzią głównym został arcymistrz Igor Bondarewski.
Zespół gospodarzy walczył w podobnym składzie jak w Amsterdamie w 1954 roku: mistrz świata Botwinnik, Smysłow, Keres i Bronstein, którzy zamienili się szachownicami. Niestety już po raz drugi zabrakło czterokrotnego mistrza olimpijskiego, zespołu USA.
Była to bardzo zacięta Olimpiada. Punkty zdobywało się z ogromnym trudem. Przeważająca ilość meczów kończyła się minimalnym zwycięstwem jednej ze stron lub remisem. W zespołowym rozrachunku drużyna ZSRR znów okazała się bezkonkurencyjna, lecz tuż za nią uplasowały się utytułowane zespoły Jugosławii, Węgier i Argentyny. Indywidualne rekordy bili Szabo i Larsen, którzy byli w życiowej formie. Najdorf nie był już tak skuteczny jak wcześniej, co odbiło się na wyniku jego drużyny.
Rozgrywki podzielono na trzy finały A, B i C, co gwarantowało emocje w każdej z grup. Wyniki finałów B i C, były mniej przewidywalne i do ostatniej rundy trzymały w niepewności.
Wyjątkowo zły wynik polskiego zespołu zmusza do refleksji nad ówczesnym poziomem naszych szachów...
Wydawnictwo: Bezdroża
Data wydania: 2015-02-24
Kategoria: Poradniki
ISBN:
Liczba stron: 562
XV Olimpiada Szachowa - Złote Piaski koło Warny 1962 XXXI Kongres FIDE, obradujący w Lipsku w 1960 roku, postanowił, że Bułgaria będzie traktowana priorytetowo...
W kilka miesięcy po zakończeniu XLI (41) Olimpiady Szachowej, publikujemy pierwszą na świecie, kompletną kronikę z Troms?. Znajdują się w niej wszystkie...