Waldek. Chłopiec, który przebaczył nazistom.
Blanca Miosi
„Waldek. Chłopiec, który przebaczył nazistom” to historia Waldka Grodka – chłopca, którego spokojne życie burzy niemiecka inwazja na Polskę. Kończy się wówczas era beztroskich dziecięcych zabaw, a umiejętności zdobyte przez niego podczas wypraw harcerskich mają wkrótce zadecydować o przetrwaniu.
Wiele lat po wojnie, podczas wizyty w urzędzie wypłacającym odszkodowania byłym więźniom nazistowskich obozów koncentracyjnych, dorosły już bohater zastanawia się, czy jest na świecie ktoś, kto przeżył więcej niż on sam. Losy Waldka bowiem to Auschwitz, Mauthausen-Gusen, dyktatury w Europie i Ameryce Łacińskiej, niemieccy szpiedzy, a nawet Mossad.
„Waldek” mówi o człowieczeństwie – o tym, jak radzić sobie z przeciwnościami, by mimo przeszkód ciągle iść do przodu z podniesioną głową. Blanca Miosi szczegółowo relacjonuje nam przeżycia tytułowego bohatera: od niemieckiej inwazji na Polskę, po zamach na bliźniacze wieże w Nowym Jorku. Jego historia szokuje, chwyta za serce, a także skłania do refleksji nad istotą i sensem wojny.
„Umarli nie mówią, pozostali przy życiu milczą, tak jak ja przez długi czas…”.
Informacje dodatkowe o Waldek. Chłopiec, który przebaczył nazistom.:
Wydawnictwo: b.d
Data wydania: 2022-09-08
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 320
Tytuł oryginału: La Búsqueda, el niño que se enfrentó a los nazis
Język oryginału: hiszpański
Tłumaczenie: Piotr Jarco
Ilustracje:Ernes Valdes
Kup książkę Waldek. Chłopiec, który przebaczył nazistom.
Świat to chaos, sprawiedliwość to mit, a ja nie chcę być niczyim sędzią. W głębi serca nie żywię urazy…
Więcej
Zobacz także
Waldek. Chłopiec, który przebaczył nazistom. - opinie o książce
Jak to się dzieje, że zaledwie kilku mężczyznom udaje się sprowadzić całą ludzkość na tę drogę? Co to za gen, który łączy Hitlera, Stalina, Bin Ladena i wielu innych, którzy spowodowali i nadal powodują nieszczęście tak wielu milionów ludzi? I czemu podąża za nimi tak wielu ludzi? Myślę, że historia się powtarza, bo jako ludzkość mamy słabą pamięć. Umarli nie mówią, pozostali przy życiu milczą, tak jak ja przez długi czas, a ci nieliczni z nas, którzy mają okazję opowiedzieć o swoich doświadczeniach, stają się czymś w rodzaju nierealnego tworu: na poły mitem, na poły frazesem; świadectwem przeszłości, która według wielu nie może powrócić.
Więcej