Pasjonująca opowieść o nieznanych lub mało znanych europejskich mniejszościach kulturowych: o Aromunach, Arboreszach w Kalabrii, Niemcach koczewskich, sefardyjskich Żydach w Sarajewie, Łużyczanach. Pięć esejów poświęconych tym kulturowym mniejszościom odsłania przed nami nieznane zakamarki europejskiej mapy, a także trasy, jakimi przed wiekami przedstawiciele owych kultur, opuściwszy swoje ziemie rodzinne, wyruszyli w poszukiwaniu ratunku i ocalenia tysiące kilometrów dalej. Reporterska dociekliwość spotyka się w esejach Gaußa z literaturą najwyższej próby, znaną polskim czytelnikom już z książki „Psożercy ze Svini”.
więcej
Informacje dodatkowe o Umierający Europejczycy:
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania: 2015-10-28
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 240
Kup książkę Umierający Europejczycy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Umierający Europejczycy - opinie o książce
Inne książki autora
Mieszkańcy Roany odchodzą pogodnie. Wyprawy do Asyryjczyków, Cymbrów i Karaimów
0
"Przekład z niemieckiego Sława Lisiecka Karl-Markus Gauß słynie ze sztuki pisania reportaży z podróży. Niedawno ponownie wyruszył...
Dwadzieścia lewów albo śmierć. Cztery podróże
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Karl Markus Gauss po raz kolejny rusza w drogę po Europie, wybierając rzadziej uczęszczane ścieżki i mniej tłoczne bulwary. Przemierza je bez pośpiechu...
Recenzje miesiąca
Pokaż wszystkie recenzje
Przeczytane:2024-06-11, Ocena: 4, Przeczytałam, Insta challenge. Wyzwanie dla bookstagramerów 2024, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu – edycja 2024, 52 książki 2024,
Autor porusza tu losy 5 mniejszości etnicznych. Ja najbardziej zapamiętałam ostatnich Łużyczan, który są najbliżsi mojemu polskiemu sercu. Zresztą, o kulturze Łużyczan już kiedyś słyszałam. Przede wszystkim ten opisany zwyczaj na Wielkanoc był mi najbardziej znany.
Niemcy z Gotshee wzbudzili moje zaciekawienie. Przede wszystkim nic o nich nie wiedziałam i bardzo dużo się z lektury dowiedziałam. Jakoś polubiłam ich, nabrałam szacunku do tej narodowości.
W sumie z każdego rozdziału bije smutek i nostalgia. Oni wszyscy wiedzą, że są wybierającymi grupami etnicznymi i to jest smutne. Ale równocześnie tak mądrze się wypowiadali.
Dzięki lekturze poznałam inne kultury, miejsca, historię. Dzięki niej poznałam przede wszystkim ludzi, którzy żyją jako mniejszość etniczna. Co myślą, co czują. To wszystko mogłam też poczuć.
Ale momentami książka mnie nużyła. To nie jest lektura, którą można pochłonąć w jeden wieczór. Ją trzeba sobie dawkować. I najlepiej wybierać dni, w których nie jest się zmęczonym.