Ułan Batalionu "Zośka" gawęda o Janku Rodowiczu "Anodzie"
Barbara Wachowicz

Moja recenzja: Barbara Wachowicz jest autorką pięciotomowego cyklu, noszącego tytuł: ,,Wierna rzeka harcerstwa". W serii tej wydano: ,,Druhu Oleńko! Druhu Andrzeju!" - gawędę o twórcach Harcerstwa Polskiego - Oldze i Andrzeju Małkowskich, ,,Kamyk na szańcu" - gawędę o druhu Aleksandrze Kamińskim w stulecie urodzin. Trzeci tom poświeciła bohaterom ,,Kamieni na szaniec": ,,Rudy, Alek, Zośka". Czwarty w dwóch częściach, jest jakby kontynuacją tematu: ,,To ,,Zośki" wiara!" obejmuje ,,gawędę" o Batalionie ,,Zośka" i jej czołowych harcerzach: Maćku Bittnerze, Andrzeju Morro, Andrzeju Malinowskim, Lidce Daniszewskiej, Krzysztofie Baczyńskim, Andrzeju Samsonowiczu i innych. Ostatnia pozycja w tej serii harcerskich losów powstańczych to właśnie ,,gawęda" o Janku Rodowiczu ,,Anodzie": ,,Ułan Batalionu ,,Zośka"". Co różni książki Barbary Wachowicz od innych, poświęconych ,,Kamieniom na szaniec", Baonowi ,,Zośka" czy ,,Anodzie"? Właśnie swoista ,,gawędowość" stylu pisarki. Autorka bowiem nie pisze książek historycznych, ona snuje gawędy. Słucha ludzi, często - świadków epoki, byłych akowców, emerytowanych powstańców warszawskich, harcmistrzów... słucha, rozmawia, notuje. Tak powstają jej książki. To dziennikarskie zapisy ze świata, który odchodzi w zapomnienie, który gaśnie wraz z coraz bardziej wykruszającym się ,,Pokoleniem Kolumbów". Barbara Wachowicz ocala od zapomnienia te historie, osobiste relacje, wspomnienia, łowi każdą nić, zdawałoby się sentymentalnych i małoistotnych wspomnień, ulotnych wrażeń, nostalgicznych westchnień do przeszłości. Pamięć o ,,Anodzie" żyje. Pielęgnuje ją rodzina Rodowiczów, wspominają książki, takie jak ta. Pani Barbara stała się ,,piastunką szańców narodowej pamięci i tradycji" (tak określił autorkę prezes Fundacji Kultury Polskiej - Rafał Skąpski). Kolejny, piąty tom, cyklu harcerskiego Oficyny Wydawniczej RYTM ukazał się pod patronem medialnym TVP Historia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pani Barbara potrafi snuć opowieści jak nikt inny. Historia Anody jest zarówno zwycięstwem, jak i tragedią. Ciężko się robi na sercu kiedy poznaje się historie takich bohaterów jak Janek. Poświęcił się dla Warszawy, dla Polski, oddał jej wszystko, a w następnej chwili, kiedy myślał że ta walka jest już wygrana, odebrano mu godność, życie. Próbowano również zniszczyć pamięć o nim, ale tego już im się zrobić nie udało. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)