Tom Lake
Ann Patchett

Czytałam prawie wszystkie książki Ann Patchett, to Autorka, która porywa od pierwszych zdań, wzrusza, zaciekawia, smuci. Taką ją pamiętam z poprzednich powieści. Takiej nie znalazłam, niestety, w „Tom Lake”.

Trudno mi tę powieść ocenić, chyba nie trafiła w odpowiedni moment, nie dałam się porwać tym wspomnieniom, tej historii, bohaterowie mnie irytowali, a całość momentami nużyła. Nie uważam, że to zła książka, wręcz przeciwnie – jest pełna ciepła, nostalgii, bywa wzruszająca. Dobra, ale nie dla mnie, nie teraz i nie tutaj…

PRZEDPREMIEROWO

„Tom Lake” to liryczna opowieść dla tych, którzy cenią sobie niespiesznie snute historie, gdzie wartością nie jest szybkie przebrnięcie przez książkę, lecz spokojnie podążanie z nurtem emocji bohaterów i ich życiowych kolei losu.

Jednym z pierwszych spotkań z postaciami tej książki jest miejsce pełne rodzinnego ciepła, tradycji i tajemnic – czereśniowy sad. To tutaj trzy córki Lary, błagają wręcz matkę o opowiedzenie historii z młodości, osadzonej na deskach teatru w okolicy malowniczego jeziora. Wraz z odkrywaniem scen z młodzieńczych lat, oczom córek ukazuje się nieznany dotąd obraz matki: subtelny, romantyczny, pełen fascynacji i wielu odcieni miłości. Podróż do młodości mamy, weryfikuje poglądy córek w ich własnym życiu, wpływa na podjęcie kluczowych decyzji. To jedna z tych opowieści, która nie tylko jest napisana barwnym językiem, ale również niesie wiele cennych prawd o egzystencji, szczęściu, czy odnajdywaniu piękna w trudach codzienności.

Ann Patchett kreśli opowieść, którą czytelnik może odczuwać niemal wszystkimi zmysłami. Niespiesznie i dokładnie przenika do naszego serca, by uderzyć w najczulsze struny uczuć, motywując do koniecznych zmian, które przyniosą owoce słodkie niczym czereśniowy sad. Doskonały warsztat pisarski szczególnie w jesienne, szare dni skutecznie potrafi podnieść na duchu oraz pokazać, że nawet przykre wydarzenia w przyszłości mogą wydać urodzajny plon.

Ann Patchett po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią subtelnych, emocjonalnych narracji. Książka to refleksyjna opowieść o rodzinie, miłości i przeszłości, która zawsze wpływa na nasze życie. W centrum historii znajduje się narratorka opowiadająca dorosłym córkom o młodzieńczym romansie, co staje się pretekstem do głębszego spojrzenia na związki międzyludzkie, wybory życiowe i ich konsekwencje.

Patchett z niezwykłą delikatnością oddaje złożoność emocji, budując postacie tak autentyczne, że czytelnik niemal czuje ich obecność. Narracja, choć spokojna i wyważona, skrywa w sobie ogromną siłę i uniwersalną prawdę o ludzkich relacjach. To książka, która pozostawia czytelnika z refleksją nad własnymi wspomnieniami i tym, co kształtuje naszą tożsamość.

"Tom Lake" to idealna lektura dla tych, którzy cenią literaturę o głębokim ładunku emocjonalnym i subtelnej, ale wciągającej fabule.

Lubię czereśnie, to jeden z moich ulubionych owoców. Od dziecka zawsze wyczekiwałam na te soczyste czerwone i żółte kuleczki, chciałam najeść się na zapas, zawieszałam na uszach. 

Do dzisiaj mam wrażenie że sezon na te owoce jest dość krótki. 

Dla każdego sadownika z kolei jest to czas wytężonej pracy, kiedy jak najszybciej trzeba zerwać owoce, a następnie sprzedać lub jakoś je przetworzyć, robiąc dżemy, soki, kompoty czy mrożonki. 

W takim właśnie okresie poznajemy bohaterki, do domu ponad pięćdziesięcioletniej Lary przyjeżdżają trzy jej córki. Razem spedzają czas wśród czereśniowych drzew, dziewczyny pomagają matce, ona zaś umila im czas opowiadając o swojej młodości i przygodzie z aktorstwem.

Córki znają niektóre wątki z przeszłości matki, jednak nigdy nie poznały szczegółów. 

Czy historia matki pozwoli spojrzeć im na nią inaczej? A może wpłynie to jakoś na ich własne życie ?

Historia jest napisana dość zgrabnie, akcja toczy się leniwie, opowieść o przeszłości miesza się z bieżącymi wydarzeniami.

Jest trochę melancholijna, sentymentalna, momentami dramatyczna, skłania do refleksji. 

Nie czytałam wcześniej żadnej książki autorki, chociaż pamiętam, kiedy zobaczyłam zapowiedź książki "Dom Holendrów" bardzo chciałam ją przeczytać, ale nigdy nie wpadła mi w ręce i w końcu o niej zapomniałam. Kiedy nadarzyła się okazja przeczytania "Tom Lake" nie wahałam się ani chwili. 

Po lekturze zostały mi dobre wrażenia, pewnie długo zostanie w mej pamięci, chociaż nie nazwałabym jej wybitną. 

Za to z pewnością  poszukam "Domu Holendrów", ciekawa jestem czy spodoba mi się bardziej czy mniej.

A jakie są wasze wrażenia ?

Książkę oczywiście polecam.

Dajcie się otulić tą interesującą opowieścią.