Szukając Inki. Życie i śmierć Danki Siedzikówny
Luiza Łuniewska

,,Ugoszczę Was kiedyś we własnym domu". Pierwszy i jeden z ostatnich partyzantów II wojny światowej, która dla Polski z całą pewnością nie skończyła się 8 maja 1945 roku. Pierwszy, czyli major Henryk Dobrzański, ps. ,,Hubal" i Zygmunt Edward Szendzielarz, ps. ,,Łupaszka", również major kawalerii. A z drugiej strony dwa jakże ważne i istotne pseudonimy, które stały się symbolami ruchu oporu - ,,Rudy" i ,,Inka". Janek Bytnar już dzięki książce Aleksandra Kamińskiego stał się ikoną, postacią, którą autor wyniósł na piedestał. Tak jego, jak i jego kolegów, ,,Alka" i ,,Zośkę". Doceniając w nim i w nich wszystko, co dobre, prawe, najlepsze. O pewnej alegorii pisałem nie tak dawno pisząc o książce poświęconej Anodzie, który jako pierwszy rzucał butelki z benzyną w Akcji pod Arsenałem - o ,,Rudym" i jego matce, która stała się później Opoką dla polskich harcerzy, ich ukochaną Matulą. A także o Matce stojącej pod krzyżem. Obaj mieli imię na tę samą literę. I o ile Janek stał się symbolem okresu okupacji i walki z niemieckim okupantem, to ,,Inka" stała się również symbolem, tyle, że walki z drugim, bardziej chyba znienawidzonym sowieckim okupantem. Maj 1945 roku dla wielu tych ludzi zaczynał nową, kolejną wojnę z narzuconym im siłą reżimem... Po tych kilku słowach wstępu wciąż tak do końca nie wiem, jak oddać ten krótki żywot dziewczyny, która choć na co dzień w walce nie wyróżniła się niczym szczególnym w rozrachunku pokoleń stała się legendą. Jest w jej historii, w jej życiorysie taka niesamowita szczerość, czysta i nieskalana niczym osobowość, iż tak naprawdę trudna do ubrania prostym słowem. Bez względu na to, jak obszerne i przemyślane będzie to odniesienie być może skazane będzie na unicestwienie w kontekście myśli, które mogą nie sprostać świadectwu, jakie dawała za życia. (...) Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku: http://koominek.blogspot.com/2016/01/luiza-uniewska-szukajac-inki.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie do końca jestem pewna, czy w tym przypadku wystawiając gwiazdki naprawdę oceniam poziom książki, czy może życie i postępowanie Danuty Siedzikówny. Trudno mi to rozdzielić, bo Inka jest dla mnie wyjątkową osobą. Jej postawa wywołuje u mnie morze podziwu i wdzięczności - jest przedstawicielką ludzi, którzy ukształtowali mój kraj. Chciałabym mieć taką pewność co do siebie, że gdyby trzeba było, poszłabym walczyć za Polskę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)