Szatan z siódmej klasy
Kornel Makuszyński

Kornel Makuszyński - "Szatan z siódmej klasy"
Powieść Kornela Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy” po raz pierwszy ukazała się w 1937 roku, czyli siedemdziesiąt lat przed moimi narodzinami. Dużo czasu… Pewnie, gdyby nie fakt, że była to lektura szkolna, nie sięgnęłabym nigdy po tę książkę i nie przekonałabym się, że wiele bym straciła.
Książka przenosi w świat przygody i sprawia, że czytelnik wraz z głównym bohaterem rozwiązuje tajemnicę starego dworu rodziny Gąsowskich. Siedemnastoletni Adaś, szczery, wesoły, inteligentny chłopiec, który nie boi się wyzwań i lubi rozwiązywać zagadki, to główny bohater książki. Równie barwna jest postać profesora Gąsowskiego czy fiołkowookiej Wandy.
Akcja powieści, której głównym wątkiem jest poszukiwanie ukrytego w 1813 roku skarbu, jest wartka, ciekawa, zaskakująca nagłymi zwrotami i niebezpiecznymi wydarzeniami. Przeciwnikami Adasia są dwaj złodzieje, którzy, by zdobyć skarb …
Do czego się oni posuną dowiecie się czytając książkę. Bardzo do tego zachęcam. Książka jest naprawdę dobra.

Przyznać się, kto czytał książkę Szatan z siódmej klasy" Kornela Makuszyńskiego? 

Większość z Was miała ją zapewne za lekturę szkolną. Przynajmniej ja miałam i myślę, że znalazłoby się spore grono osób, które też czytało. Jak nie dla przyjemności, to ze szkolnego przymusu ?

Ja należałam do tej pierwszej grupy. Większość lektur czytałam z wielką ekscytacją, choć były takie, które w ogóle mnie wtedy nie wciągały, a teraz mnie zachwycają. Człowiek z wiekiem dostrzega to, czego kiedyś nie widział, i to, co kiedyś go nie interesowało. 

Mimo iż ta pozycja podobała mi się również za dzieciaka, to teraz nabiera głębszego sensu. Dostrzegam w niej te fantastyczne pióro autora. Kornel Makuszyński przyciąga pięknem słowa i zachęca do zagłębienia się w historię z przygodami głównego bohatera książki Adama Cisowskiego, ucznia warszawskiego gimnazjum.  Kiedyś była to dla mnie po prostu ciekawa lektura. Dziś pokuszę się o stwierdzenie, że to był mój pierwszy kryminał, który nawiązywał również do kultury starożytnej, którą bardzo lubię. Jest to też książka, która daje do myślenia, na temat społeczeństwa, które niestety w niektórych kwestiach bardzo się cofnęło. 

Autor wprowadził również humor, który do tej pory mnie bawi. Niektórych spraw mimo upływu lat dalej nie rozumiem, ale nie przeszkadza mi to za bardzo. Całość jest według mnie przepiękna i ponadczasowa. Postać Adasia jest świetnie wykreowana. Mądry i inteligentny chłopiec. Dodatkowo bardzo kreatywny. 

Taki powrót do przeszłości jest wskazany. Daje do myślenia nad wieloma sprawami. 

Bardzo polecam. 

Bardzo zachwyciła mnie mnie ta książka. Chytrość Adasia, jego biegłość w rozwiązywaniu spraw i sama sprawa z drzwiami. Według mnie jest to jedna z lepszych książek oraz jest jedną z moich ulubionych.

Niezbyt mi się podobała, ale była bardzo dobrze napisana. Właściwie dla mnie bohaterowie nie mieli tego czegoś czego szukam. Fabuła była dobra, ogólnie książka była DOBRA, ale jak już mówiłam mnie się niezbyt podobała. Myślę jednak że warto przeczytać.

Trochę nudna, ale zmogłem. Styl pisania trochę dziwny, niektóre zdania były niezrozumiałe. Adaś (główny bohater) podobał mi się dlatego że tak jakby czytał w myślach. Książka dedykowana dla fanów przygód ekstremalnych.