Sumienie
Zbigniew Nienacki

Piotr w zasadzie jest pisarzem, jednak od czasu do czasu pracuje również jako ławnik. Jego spokój zaburza informacja o śmierci skazanego, także przez niego, Labudy. Dotychczas spokojny człowiek zaczyna się ścigać z własnym sumieniem i poczuciem winy, że może przyczynił się do śmierci niewinnego człowieka. Sytuacja nieco się komplikuje, bowiem na swojej drodze ławnik spotyka jednego ze świadków. Kryminał połączony z psychologicznym obrazem człowieka uwikłanego przypadkowo w konflikt.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Nie sztuka być sprawiedliwym, gdy odpowiedzialność za sprawiedliwość składa się na barki innych." Jednocześnie odpowiedzialność za wydanie wyroku śmierci może być dla wrażliwego człowieka niezwykle trudnym brzemieniem sumienia. Z tym właśnie boryka się Piotr, ławnik, główny bohater książki ,,Sumienie" po wykonaniu wyroku, do którego się przyczynił. Hmm... Właściwie to złoczyńca, morderca dwóch kobiet sam przyczynił się do swojej śmierci. Z drugiej strony czy jest sprawiedliwym nie dać możliwości poprawy osobie żałującej swego strasznego czynu? Wobec tego sędzia ,,jakkolwiek zrobi, tylko przed swoim sumieniem będzie odpowiadał." Zbigniew Nienacki, znany głównie z serii dla młodzieży o panu Samochodziku, jest też autorem między innymi erotyków i sztuk teatralnych. W postaci ,,Sumienia" popełnił powieść psychologiczną dotykającą kwestii kary śmierci i wagi własnego poczucia sprawiedliwości oraz uczciwości. Rozterki głównego bohatera przedstawione są dogłębnie i wyczerpująco, ale czytelnik sam musi odpowiedzieć sobie na zawarte w książce wątpliwości zgodnie z... własnym sumieniem. ,,Sumienie" to powieść, gdzie rozważania pełnią główną rolę, natomiast fabuła jest znikoma. ,,Sumienie może boleć, jakby było otwartą raną. Po jakimś czasie ów ból sumienia przenika do każdej myśli, w ustach nosimy uczucie niesmaku. Nocami budzi dławienie w gardle..." Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)