Sułtan
Demet Altnyelekliolu

Można by powiedzieć, że połowa książki to panowanie Mehmeda Zdobywcy i przekonywanie Dżema przez matke, że może zostać sułtanem, a druga połowa to tułaczka Dżema, ale troszkę to rozwine, a więc...

Na tronie Imperium Osmańskiego zasiada Sułtan Mehmed, Zdobywca Konstantynopola, wprowadził on dekret o bratobójstwie dla dobra państwa. Po jego śmierci sułtanem zostaje jego syn Bajazyd, jenak drugi z synów Dżem po namowie matki i bliskich mu osób również obwołuję się sułtanem. Zaczyna się walka o tron, w której Dżem zostaje pokonany. Sułtan Bajazyd wysyła za nim wojsko i płaci majątek za uwięzienie brata. Wszędzie, gdzie Dżem szuka pomocy zostaje podstępnie oszukany.

W drodze do doliny Yeniszehir armia Dżema zostaje zaatakowana na rozkaz Bajazyda przez wojsko Gedika Paszy, jednego z najlepszych dowódców sułtana. Dżemowi razem z setką konnych udaje się uciec z pułapki i powrócić do Bursy skąd zaczyna się jego ucieczka.

Dżem trafia do państwa Mameluków do sułtana Kajytbaja gdzie zaczyna się gościnna niewola. Po paru miesiącach za namową sułtana zostawia rodzinę w pałacu i wyrusza na Rodos, gdzie zostaje ponownie omaniony wizją pomocy i oszukany przez Rycerzy Szpitalników. Pełen nadziei daje im się wysłać statkiem przekonany, że płynie do Rumelii, jednak statek wiezie go do Nicei, w której Dżem spędza kolejne miesiące. W końcu po koronacji nowego króla Karola Dżem zostaje wysłany do Lyonu, a następnie pod pretekstem niebezpieczeństwa do Delfinatu. Tam z pomocą mnicha wraz ze służącą Ferimah wyrusza do papieża do Rzymu. Pozostaje tam do wyboru kardynała Borgii na papieża. Dżem zakochany w Lukrecji nie chce opuszczać pałacu co jest na rękę papieżowi, ponieważ Bajazyd płaci mu za przetrzymywanie Dżema. Po długim pobycie w Watykanie Dżem miał znowu zostać odesłany, ale zmęczony ciągłą niewolą razem z Ferimah wypijają truciznę.

Książka, którą powinien przeczytać każdy. Dzieło to opowiada o ludzkich ambicjach, które niesłuchają głosów rozsądku. Mówi o zawiedzionych ambicjach, złamanych obietnicach, o tym, że wszystko jest na sprzedaż, zwłaszcza człowiek. Jjednak najdobitniej opowiada o miłości przez duże M - miłości własnej, tak ślepo zapatrzonej w siebie, że nie potrafi dostrzec miłości kogoś, kto kocha bezinteresownie, bezgranicznie i szczerze. Moja żona rozpoczęła ją czytać, lecz po kilkudziesięciu stronach odlożyła książkę na półkę. A to był wielki błąd, bo książka jest naprawdę świetna. W życiu tytułowego bohatera, Dżema, można odnaleźć uniwersalne przesłanie, że człowiek nie bacząc na nic, choć ślepy, pędzi dalej, ku zatraceniu. Zresztą to również opis mojego zachowania. Może dlatego utożsamiam się z niedoszłym władcą Wielkiej Porty?