Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego
Alisa Statman, Brie Tate

Zdarzyło się w Los Angeles.

Lektura tej książki jest naprawdę wstrząsająca, pokazująca zaciekłą walkę rodziny o sprawiedliwość, o ukaranie wszystkich winnych zabójstwa. Opisywanie wydarzenia miały miejsce w sierpniu 1969 roku. Kobieta oraz jej przyjaciele ponieśli śmierć z rąk członków sekty Charlesa Mansona.

Charles Manson. Zbrodniarz, który zawładnął umysłami milionów. Inspirator przerażającej zbrodni w willi polskiego reżysera. 

Lata 60 XX stulecia w USA to aktywny czas w historii  Europy i świata: wojna w Wietnamie,  walki o prawa obywatelskie, rewolucja hippisowska i seksualna. W 1967 roku przeprowadzono pierwszą transplantację serca, u nas dwa lata później. W Polsce odczuwalne są reperkusje Marca '68 roku. W ówczesnej Czechosłowacji zdławiono rewolucję. Na fali są narkotyki i substancje psychoaktywne.

Brie Tate pisze o wstrząsie, jakim była śmierć jej cioci. Przemeblowała i odmieniła ich dotychczasową hierarchię wartości. Kobieta głównie posiłkuje się zapiskami swojej matki Patti. Dowiadujemy się o pierwszych próbach wydania wspomnień już w 1971 roku. Z przyczyn losowych, zostały odłożone w czasie.

Sharon Tate znajduje się u szczytu kariery: małżeństwo z Romanem Polańskim, nominacja do Złotego Globu. Ma przed sobą świetlaną przyszłość. Jej atutem są młodość i świeżość. W dodatku oczekuje swojego pierwszego dziecka.

Patti Tate opowiadała, że: 
Od momentu, kiedy moja siostra wyprowadziła się z domu i zaczęła karierę aktorską, mama spodziewała się, że na Sharon spadnie jakieś nieszczęście.
  Autorki nie przepadają za polskim twórcą, nawet tego nie ukrywając:
Polański to było takie dziwne nazwisko i chociaż Sharon wyszła za reżysera Romana Polańskiego ponad rok wcześniej, dla mnie ciągle była Tate.
Na czym ta osobliwość polegała, panie już nie wyjaśniają.
Siostra małżonki polskiego reżysera opisywała niezdrowe zainteresowanie prasy, telewizji jej najbliższymi. Natomiast państwo Tate nie ukrywali swojej niechęci wobec zięcia i jego przyjaciół. Z opowieści rodziny, przyjaciół wynika, że Sharon Tate uskarżała się na uciążliwość i nachalność swoich gości, w szczególności Wojtka Frykowskiego. Podejrzewała, że niektórzy z nich są dilerami narkotykowymi.

Rozważania złożone są z 21 rozdziałów, co czyni je przejrzyste i przystępne w odbiorze. Spojrzenie na tragedię przez pryzmat kilku osób.