Rzeczy. Iwaszkiewicz intymnie
Król Anna

Oceniam tę książkę bardzo wysoko w kategorii biografie. Autorka napisała ją pięknym językiem, prawie narracyjnie. Przechodzi płynnie od scenek z życia Iwaszkiewicza do zwiedzania i poznawania Stawiska przez nią, autorkę reportażu. Niejako pokazuje jak wyglądał proces odtwarzania biografii tego człowieka i próba jego zrozumienia. A to nie jest łatwe, gdyż Iwaszkiewicz był człowiekiem sprzeczności chyba na każdym poziomie życia. Autorka uczyniła rzecz niezwykłą, bo udało jej się z taktem i wnikliwością przejść przez te sprzeczności, a jednocześnie oddać Iwaszkiewicza takiego jakim był, czyli wrażliwego i rodzinnego, ale i namiętnego,męża, oddanego męża i poszukiwacza kochanków, artystę i polityka dwóch systemów i dyplomatę, pedanta i bałaganiarza, zięcia przemysłowca, a jednocześnie człowieka, który musiał się liczyć z każdym groszem i tak dalej.

Przyznam się szczerze, że o ile twórczość tę prozatorską i poetycką Iwaszkiewicza cenię i uważam, że jest to jedna z najwybitniejszych polskich twórczości pisarskich, to jako człowieka nie byłam w stanie go zrozumieć. Czytając wcześniej biografię 'Inne życie' Romaniuka nie byłam tego aż tak świadoma, co czytając 'Rzeczy'. Najbardziej niezrozumiałe są dla mnie te sprzeczności, o których już napisałam, tak w życiu osobistym, jak i publicznym. Ale to nie zmniejsza mojej sympatii do niego, a na pewno sprawiały, że był tak ciekawym artystą, gdyż wszystkie swoje lęki, obawy, pragnienia, zachwyty i przeżycia artystyczne przelewał na twórczość. Przyszło mu żyć w ciekawych czasach, co jest przekleństwem, ale jemu jakoś się udało jakoś funkcjonować w systemach, a jednocześnie być sobą. W miłości podobnie, udało mu się mieć kilka romansów z mężczyznami, ale i jednocześnie dobrym mężem. Miał tyle miłości, a jednocześnie przeżył tak długie i pełne zrozumienia małżeństwo. I tak można wyliczać długo.
W sumie to autorka zbudowała rozdziały z analizy tych sprzeczności, a uczyniła to nietabloidowo, bez taniej sensacji. Bardzo ciekawie, z wyczuciem i literacką swadą. To bardzo ciekawa biografia, godna polecenia. Nawet jeśli ktoś nie jest fanem tego pisarza i poety, to może poczytać o nietuzinkowym człowieku. Chyba mało takich w naszej literaturze. My lubimy klasyfikować ludzi, a szczególnie artystów, a jego się nie da wsadzić w ramki, bo wymyka się stereotypom. A jednocześnie, tak bardzo pozostaje spójny z tym, co tworzył. Pisał 'z serca' i 'duszy'. I dlatego jego twórczość jest ponadczasowa i zasługuje na Nobla, którego nie dostał.
Moja ocena:

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anna Król nigdy nie spotkała Jarosława Iwaszkiewicza. Kiedy pewnego popołudnia w 2012 roku pojechała do Stawisk nie zdawała sobie sprawy, że stary płaszcz, parasol, zdjęcia, notatki, bilety na kolejkę, kolekcja poplamionych krawatów zawładnie jej duszą. Od tego dnia stała się codziennym gościem w Stawiskach, kiedyś domu Iwaszkiewicza, teraz muzeum jemu poświęconemu, przekopała archiwa aby odnaleźć wszelkie informacje o autorze, Przeczytała wszystkie powieści, sztuki teatralne, wiersze , dzienniki, notatki. Napisała książkę złożoną z urywków, fragmentów życia Iwaszkiewicza, jego życia prywatnego, zawodowego. Książka jest fantastyczna! Pięknie napisana. Przede wszystkim jest to książka o człowieku, a nie o wielkim pisarzu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)