Romans w Paryżu
Fiona Schneider

Do książki mam tylko jedno małe ale- to nieco mniejszy druk:-) Trudno jednak winić druk, skoro środek to przejmująca opowieść, która chwyci za serce każdego. Ja ogólnie rzadko czytam książki o wojnie, lecz zdarza się, że coś mnie do nich przyciąga, jakby chciały, bym odkryła ich historię, bądź przypomniała sobie własną, o ile kiedyś żyłam:-) To cudowna opowieść o miłości, którą rozdzieliły spadające bomby. To czas, kiedy ukochanego nie było w pobliżu i kobieta musiała zdecydować, czy pozostając na miejscu uda jej się przetrwać, czy lepiej by było wziąć drobne rzeczy wraz z garnkiem i uciec. Pomimo kruchego serca, wierząc, że musi to zrobić, uciekła. Wierzyła, że to było najlepsze wyjście. I następnie z roku 1942 przechodzimy do bardziej obecnego dziejącego się w 2002 roku, gdzie poznajemy młodą pianistkę, która niebawem ma mieć występ. Pomimo tremy, jest przy niej ktoś, kto daje jej pocieszenie i zapewnia, że sobie poradzi. Ona sama niby to wie, ale nic nie poradzi na to, że zawsze towarzyszy jej stres. Wie również, że to, co robi, jest całym jej życiem, które uwielbia. Często przyjeżdża też do innego mężczyzny, który jest dla niej kimś więcej, kto posiada długoletnią wiedzę i ogrom zmarszczek na twarzy. To tam właśnie rozpocznie się historia, która od zwykłego dania z pewnej książki kucharskiej przeistoczy się do dawnego czasu i innej opowieści, którą my sami pochłoniemy na jednym wdechu. Cóż zetem wspólnego mają te odmienne czasowo kobiety? Czyżby łącznikiem nie była wojna, a najzwyklejsza miłość?
Słuchajcie, za ten styl pisarski można dawać najwyższe odznaczenia. Niby opisuje nam prostymi słowami, ale tak je dobiera, że często wychodzi jak najpiękniejsza poezja. Tu nie ma tylko samej treści, są też emocje postaci, ogrom porównań oraz opisów tego, co w danej chwili czują. Mamy tu bardzo dużo dialogów, które prowadzone są przeważnie nagląco. To przejmująca historia, która pokazuje, że często kobiety musiały wybierać między rozkazem, a uczuciem, które nieraz niepotrzebnie pałętało się pod nogami. To czasy, kiedy melodia płynęła z serca, a dotyka klawiszy wybrzmiewał w sercu słuchacza. na tyle, że nawet we wrogu można było się zakochać. Poczuć ten wiatr dźwięku oplatający nie tylko ciało, ale i duszę. Jeśli jesteś przed lekturą tej książki, to już ci zazdroszczę, że możesz doświadczyć tych wszystkich uczuć, które we mnie już opadają. Najważniejsze jednak, że wciąż będę ją miała w pamięci:-) Przeczytajcie, bo naprawdę warto!

,,Romans w Paryżu" to książka, której akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych.

Czasy II Wojny Światowej.

Sylvie to brytyjska agentka, która zostaje wysłana do Paryża. Pracuje tam w słynnej restauracji, do której często przychodzą niemieccy oficerowie. Wśród nich jest młody żołnierz Wehrmachtu. Christoph nigdy nie chciał być w wojsku. Marzył o karierze pianisty. Już po pierwszym spotkaniu pomiędzy Sylvie a Christopem iskrzy. Z czasem oboje darzą się coraz większym uczuciem. Dziewczyna jednak nie może powiedzieć o sobie prawdy. Prawda ta, mogłaby jej ukochanego zniszczyć.

Czasy współczesne.

Julia chce być sławną pianistką. Przechodzi jednak chwilowy kryzys. Poznaje Christopha i jego syna Daniela.

Książka posiada dwie linie czasowe, które wzajemnie przeplatają się ze sobą. Uwielbiam taki zabieg w książkach, zwłaszcza w których tłem są wydarzenia z II Wojny Światowej. Lektura wymaga wtedy większego skupienia się, a dzięki temu pozostaje na dłużej w głowie.

Książka wciąga od pierwszej strony i nie pozwala odłożyć się nawet na chwilę. Tam gdzie wojna i miłość, tam zawsze jest ogrom emocji. I tak właśnie jest i teraz. Przed wszystkim jest to smutek oraz wzruszenie.

Bohaterowie w tej książce zostali bardzo dobrze wykreowani. Jednych z nich połączyła miłość, a innych muzyka. Zarówno ci, których młodość przypadła w okresie wojny, jak i ci pochodzących z naszych czasów są bardzo barwnymi postaciami. Każda z nich jest inna i każda z nich potrafi dostarczyć wielu emocji.

Książka przepełniona jest również muzyką i zapachami dochodzącymi z kuchni. Wzmianki o miłości do muzyki oraz o książce kucharskiej są bardzo ciekawym dodatkiem do całej historii. Polecam!