Kontynuacja Teodory: aktorki, kurtyzany, cesarzowej.
Purpurowy całun opisuje losy Teodory u szczytu władzy,
przedstawiając starożytny świat w kolejnej zapadającej w pamięć epickiej sadze.
Potężna władczyni, pionierka feminizmu, święta
4 kwietnia 527 roku Teodora, dwa lata wcześniej poślubiona Justynianowi, wraz z mężem zasiada na tronie cesarskim. Władanie imperium nie jest jednak łatwym zadaniem. Wciąż ścierają się dwa odłamy chrześcijaństwa, granice państwa są zagrożone, jednak największy powód do troski pojawia się znacznie bliżej: dwa stronnictwa cyrkowe, Błękitni i Zieloni,
w obliczu rosnących podatków wszczynają bunt. W powstaniu Nika połowa Konstantynopola płonie, między innymi ukochany kościół Teodory, Hagia Sofia, ginie też jej przyjaciółka z czasów teatru, karlica Sofia. Jednak gdy cesarz chce uciekać z miasta, Teodora przypomina: "Purpura cesarska jest najwspanialszym całunem".
Wie, że sprawowanie władzy to kolejna rola, którą musi zagrać, choć stawka jest większa niż życie i nie można zejść za kulisy. Urodziła się, by zagrać tę rolę...
Stella Duffy - powieściopisarka, dramaturg i performerka brytyjska. Wielokrotnie nagradzana, dwukrotnie wyróżniona Stonewall Writer of The Year, w tym w 2010 roku za Teodorę. Zajmuje się również aktorstwem i reżyserią teatralną.
Informacje dodatkowe o Purpurowy całun:
Wydawnictwo: Rebis
Data wydania: 2013-04-02
Kategoria: Historyczne
ISBN:
9788375109740
Liczba stron: 384
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Przeczytane:2017-09-10, Ocena: 5, Przeczytałam, Mam, książki 2017,
Historia Teodory, w młodości akrobatki, aktorki, a nawet kurtyzany, która poślubiła Justyniana, późniejszego bizantyjskiego cesarza Rzymu. Przez wielu nielubiana, ze względu na swoją przeszłość, staje się wierną towarzyszką cesarza, wspaniale mu doradza, kiedy trzeba prowadzi intrygi, a także wybawia go z opresji, jak w czasie powstania Nika, kiedy cesarz był gotów zrzec się władzy, jak tego żądali powstańcy, a ona, pomimo iż właśnie straciła najlepszą przyjaciółkę, jej ukochany kościół Hagia Sofia spłonął, a Konstantynopol był w ruinie, podniosła się z kolan, aby podjąć odpowiednie decyzje i ratować cesarstwo. Później pilnowała, aby nikt nie zagrażał władzy cesarskiej, wyłapywała spiskowców, aw końcu osobiście pielęgnowała Justyniana w czasie wielkiej zarazy. Nie mieli wspólnych dzieci, więc przed śmiercią zatroszczyła się jeszcze o potomstwo swej nieślubnej córki i swojej siostry, aby skoligacić ich jak najmocniej z najpotężniejszymi rodami. Książka jest świetna, moja ulubiona tematyka, tylko żałuję, że nie zaczęłam czytania chronologicznie, od pierwszej części.