Po prostu razem
Anna Gavalda

Camille, Philibert, Frank i Paulette - czworo życiowych rozbitków dźwigających na swoich barkach bagaże wypełnione po brzegi różnego rodzaju problemami.

 

Nieoczekiwanie ich drogi łączą się w jednym z paryskich mieszkań.

 

 

 

Są takie powieści na temat których warto rozmawiać, pisać, a przede wszystkim warto je czytać. Z pewnością na coś takiego zasługuje historia opisana przez Annę Gavaldę. 

 

"Po prostu razem" to tytuł motto. Każdy z nas dobrze o tym wie, jak ważna jest obecność obok nas drugiej osoby. Samotność to nic fajnego. Razem jest po prostu łatwiej pokonywać kłody rzucone przez los. Nasze życie nie zawsze przybiera kolorowe barwy, tak jakbyśmy tego chcieli, i w takiej sytuacji wsparcie, dobre słowo, nawet zwykłe wspólne milczenie mogą zdziałać cuda. Taki ostry opiernicz też jest nieraz wskazany. 

 

Anna Gavalda chce nam to pokazać na przykładzie czterech osób, które zaczynają tworzyć grupę znajomych, potem najlepszych przyjaciół, aż do momentu gdy...Co było dalej doczytacie sobie sami. 

 

Powstrzymam się również od szczegółowej charakterystyki poszczególnych postaci, żeby nie zabierać wam przyjemności z ich poznawanie. Autorka stworzyła intrygujący obraz ludzi po przejściach, ale z ogromną szansą na lepsze jutro. Tylko muszą w to mocno uwierzyć. Pomagając sobie nawzajem przechodzą wewnętrzną metamorfozę i zaczynają inaczej patrzeć na otaczający ich świat. 

 

Całość czyta się bardzo przyjemnie i płynnie. Lekki styl i prosty język sprawia, że lektura staje się jeszcze bardziej przyjemniejsza. Ciekawie poprowadzone dialogi i ciche przemyślenia bohaterów zasługują na szczególną uwagę. Nie brak w niej interesujących, a zarazem bardzo ważnych tematów i wątków takich jak brak wiary w siebie, trudne relacje rodzinne, problemy z odżywianiem. 

 

Ja sięgnęłam po książkę drugi raz i nawet przez chwilę tego nie żałowałam. Jeśli jeszcze nie znacie tej historii to szybko nadrabiajcie swoje czytelnicze braki. Mam stuprocentową pewność, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czwórka ludzi, dla których życie ułożyło odrębne historie. Niestety nie były to historie ani piękne, ani kolorowe, wręcz przeciwnie. Każda z tych osób jest takim życiowym rozbitkiem. Wylądowali wspólnie na bezludnej wyspie ( czyt. mieszkanie w kamienicy ). Jąkający się, nieśmiały Philibert. Posiada ogromną wiedzę na temat minionych epok. Trudno jest mu zaaklimatyzować się we współczesności. Do tego sposób w jaki wymawia słowa powoduje, że zamyka się w sobie. W powrocie do rzeczywistości pomaga mu współlokator Frank. Młody mężczyzna, a zarazem uzdolniony kucharz. Wiecznie zmęczony swoją pracą, ale tak naprawdę kocha to co robi. Stara się ze wszystkich sił zapomnieć o przeszłości. Jak każdy z Nas, tak i Frank zasługuje na szczęści...Camille, młoda dziewczyna również skrzywdzona przez los. Z wyjątkowymi umiejętnościami plastycznymi. Niestety chowa się przed posiadanym w sobie talentem. Ale przecież rysunki powodują w niej duchowe odblokowanie. Ona po prostu musi rysować, nic na to nie poradzi. Jest kobietą charakterną, nic w jej dotychczasowym życiu nie przyszło łatwo, o wszystko starała się sama, więc trudno jej teraz zaakceptować to, że ktoś wyciąga do niej bezinteresownie pomocną dłoń. Wyjątkową postacią z całej tej czwórki jest Paulette. Starsza kobieta, a jednocześnie babcia Franka. Jest to osoba, którą po prostu należy pokochać... Autorka powieści na przykładzie Paulette ukazała obraz starszych ludzi. Stwierdziła jasno, że opieka medyczna to nie to samo jak miłość i troska najbliższych. Kobieta całymi godzinami wysiadywała przy oknie w domu opieki oczekując na wizytę swojego wnuka. To, że jest już w sile wieku nie oznacza tego że jej psychika również. Czasami takie osoby czują się jeszcze młodo, są pełne werwy i mają dużo dobrego do przekazania innym ludziom. Troje młodych ludzi, którzy mają swoje życie, swoje problemy postanawia przyjąć pod swój dach Paulette. Opieka nad nią powoduje u nich nowe spojrzenie na świat. Nie jest to łatwe zadanie, aby się go podjąć trzeba chcieć ...tak po prostu.. W książce poruszony jest również inny ważny temat, a mianowicie związany z umieraniem. Czasami zastanawiamy się czy w takiej sytuacji powinniśmy ingerować, czy może pozwolić bliskiej osobie odejść w taki sposób w jaki sobie życzyła, o jakim marzyła... " Po prostu razem " jest to fantastyczna powieść, która ukazuje, że bliskość drugiego człowieka jest w życiu bardzo potrzebna, nie należy się przed nią bronić ani uciekać. Jak wiadomo, w "kupie siła ". Wsparcie drugiej osoby w niektórych sytuacjach spowoduje takiego wewnętrznego kopa, jesteśmy w stanie podnieść się z letargu w którym obecnie się znajdujemy. Pomoc pomocą, ale warto również dać coś od siebie, aby powstała taka równoważnia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)