Pieśń królowej
Elizabeth Chadwick

Eleonora Akwitańska, królowa Francji i Anglii, była jedną z najbardziej wpływowych kobiet minionego tysiąclecia. Jest to postać niezwykle interesująca, często nazywana mianem "królowej królów" oraz "matki królów", fascynuje od wieków. Powstało wiele biografii oraz powieści na jej temat, ale mimo to Eleonora wciąż pozostaje osnuta mgłą tajemnicy. Elizabeth Chadwick, brytyjska autorka powieści historycznych, postanowiła zmierzyć się z ową legendą i stworzyła własną opowieść o słynnej królowej.

W swej powieści autorka nazywa Eleonorę "Alienor", gdyż sama królowa "tak mówiłaby o sobie i tak nazywano ją w kronikach". Jak zaznacza, jest to swoisty ukłon w jej stronę, oznaka szacunku do wielkiej królowej. Bardzo spodobał mi się ten zabieg, ponieważ cenię sobie beletrystykę historyczną, która stara się odzwierciedlić daną postać jak najbardziej rzetelnie, a także jej czyny. W "Pieśni królowej" wiele elementów z życia Alienor zdaje się być właśnie zaczerpniętych z najstarszych kronik, choć autorce nie można odmówić fantazji - choćby w stworzeniu kilku interesujących, pobocznych postaci, które w pierwszej chwili wzięłam za osoby faktyczne! Autorka wspaniale wykreowała bohaterów, czyniąc ich indywidualnymi i realistycznymi postaciami. Najwięcej uwagi skupia oczywiście na Alienor, która na czytelniku robi przeogromne wrażenie. Przede wszystkim dlatego, że obserwujemy ją jako trzynastoletnią dziewczynkę, stającą się kobietą i królową, która po drodze mierzy się ze śmiercią ojca, nowymi obowiązkami i licznymi poniżeniami. Przeciwności losu oraz dworskie intrygi zdają się jedynie wzmacniać Alienor, którą autorka ? jak i historycy - przedstawia jako niezwykle silną osobowość. Królowa ta nie ustępuje mężczyznom w niczym, ambicjami sięga daleko, ale dzięki Chadwick możemy poznać i delikatną stronę Alienor - jej najskrytsze marzenia i pragnienia. Przyprawiając jej losy nad wyraz kobiecą emocjonalnością oraz wymalowaną drobiazgowo ówczesną epoką, autorka stworzyła żywy obraz "królowej królów", od którego nie sposób oderwać się ani na moment. 

Narracja Chadwick zasługuje na szczególną uwagę. Autorka pisze niezwykle płynnie i jej powieść czyta się z niespotykaną lekkością, choć nie należy do najprostszych lektur. Chwilami można odnieść wrażenie, że "Pieśń królowej" pisała sama Alienor, tyle tu emocji i pasji! Jedyny zarzut mam do dialogów, ponieważ niektóre brzmiały nieco banalnie i zupełnie nie pasowały do malowniczego stylu autorki, a już na pewno do dworu z XII wieku. Niemniej dzięki pozostałej kreacji oraz sekretom, które czytelnik odkrywa niemal z każdą stroną, nietrudno jej wybaczyć te drobne niedociągnięcia. 

"Pieśń królowej" to pierwszy tom wspaniałej opowieści o równie wspaniałej królowej. Elizabeth Chadwick nie tylko przybliża czytelnikowi dzieje Alienor, ale ożywia ją, przedstawia w pełnej krasie. Choć nie jest to powieść skierowana jedynie dla kobiet, polecam ją przede wszystkim płci pięknej, ponieważ - jak lubią mawiać/żartować historycy - owa królowa była pierwszą feministką. Panów mogą niektóre fragmenty zwyczajnie drażnić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Uśmiech Alienor nie sięgnął oczu, bo "wszystko" jest mieczem obosiecznym. Mieć wszystko to mieć znacznie więcej do stracenia." Dzięki takim właśnie książkom możemy spojrzeć w okno historii z ciekawej, barwnej i efektownej perspektywy. Fabularyzowanie faktów z przeszłości, nadawanie im różnych odcieni, wplatanie wielu wątków, odnoszenie do nietuzinkowych postaci i ich zachowań, staje się bardzo wciągającą i porywającą przygodą czytelniczą, a przy tym przyjemnym i cennym źródłem informacji. Interesujące zdarzenia, które znacząco wpłynęły na bieg historii, wyznaczyły mapę świata, ukształtowały współczesne czasy, pozostały w ludzkiej pamięci, przekazywane z ust do ust, ale i w formie pisanej, kronik, pamiętników, roczników czy żywotów monarchów. Inspirując się dostępną wiedzą o Eleonorze Akwitańskiej (Alienor), wzorując na bogatej bibliografii, wzbogacając ją własnymi wyobrażeniami i powabnymi interpretacjami, Elizabeth Chadwick stworzyła fascynujący portret angielskiej i francuskiej królowej, niezwykle potężnej i wpływowej kobiety, podziwianej i docenianej, ale też krytykowanej i osądzanej. Przenosimy się malowniczo do dwunastego wieku, na Akwitanię, gdzie trzynastoletnia Alienor, po śmierci księcia Wilhelma X, zostaje wyrwana ze szczęśliwego dzieciństwa, aby z oddaniem i poświęceniem służyć swojemu rodowi. Podporządkowuje się zawartej w testamencie woli ojca i zostaje żoną Ludwika VII. Z zainteresowaniem śledzimy słodkie i gorzkie barwy tego małżeństwa, presję ciążącą na parze, aby pojawił się męski potomek rodu, niespełnione ambicje, pragnienia i marzenia młodziutkiej królowej Francji. Wyłania się obraz smutnej i nieszczęśliwej dwójki osób, z których każde samodzielnie boryka się z własnymi problemami. Choć początkowo, pomimo dzielących ich różnic, poszukują wspólnej płaszczyzny porozumienia, to jednak z czasem pod presją brutalnej polityki i oczekiwań wpływowego otoczenia, oddalają się coraz bardziej od siebie. Jak wiadomo, małżeństwo kończy się unieważnieniem, a Alienor kierując się dobrem Akwitanii z wielkimi obawami przyjmuje ofertę małżeńską Henryka II Plantageneta, późniejszego króla Anglii. Autorka w bardzo przyjemnym i zajmującym stylu prowadzi czytelnika przez meandry losów głównej bohaterki do tysiąc sto pięćdziesiątego czwartego roku. Powieść czyta się szybko, odwołuje się do wielu historycznych faktów, wzbogaca je pięknymi i emocjonalnymi opisami. Z uwagą przyglądamy się, jak Alienor zdobywa doświadczenie w trudnej sztuce utrzymania władzy, jak uczy się sprytnego lawirowania wśród dworskich plotek, sekretów i tajemnic, jak przeciwstawia brutalności i surowości królewskiego otoczenia, jak dojrzewa w niej mądrość i roztropność. Podoba mi się sposób, w jaki Elizabeth Chadwick przenosi czytelnika do realiów ówczesnej epoki, podejścia do kobiet i wyznaczonych im ról, oblicza relacji wśród członków królewskiego rodu. Drugi tom "Serce królowej" będę wyczekiwała z dużą niecierpliwością, zapowiada się kolejne satysfakcjonujące spotkanie z odważną, żywiołową i silną osobowością Eleonory Akwitańskiej. bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pieśń królowej. Lubię tego typu powieści historyczne, więc bardzo dobrze mi się ją czytało. Dialogi sa moze zbyt wspolczesne i raczej ciężko jest mi sobie wyobrazić że sredniowieczna królowa odpowiada królowi " no ba" Mimo wszystko nie było najgorzej (Albo raczej, nie spodziewałam się więcej) ?

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Pieśń królowej” rozpoczyna trylogię o Eleonorze Akwitańskiej, królowej, żonie, matce. To barwna powieść historyczna. 

Szczęśliwe dzieciństwo Alienor kończy się wraz ze śmiercią ojca. Wkrótce dochodzi do zaaranżowanego ślubu z Ludwikiem, królem Francji. Bezskutecznie będą się oni starali o dziecko, Alienor ma ponadto przeciwko sobie zawistną i niechętną teściową. Jej mąż to asceta, zbyt pobożny, lękliwy, obarczający winą innych za swoje błędy, a pozycja Alienor zależy od jego aprobaty, musi być cały czas czujna. Królową czeka wiele cierpienia, chwil samotności, musiała zostawić córkę, by wyruszyć z królem za pielgrzymkę- drogę wręcz do piekła.

Elenora Akwitańska to silna i zdeterminowana postać kobieca, obdarzona hartem ducha, która nie zapomina o swoich aspiracjach, a także cały czas dba o dobro swojego rodzinnego kraju. Kochała i była kochana, odważyła się na zmianę, na zakazane uczucia. Pisarka barwnie przedstawia koleje jej losu, wprowadza czytelnika w tamtejsze realia: polityczne małżeństwa, walkę o swój kraj. Obraz historyczny jaki lubię i cenię. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)