Papieżyca Joanna
Donna Woolfolk Cross

Jest to bardzo niesamowita historia, nie wiem czy w obecnych czasach znalazłaby się taka dziewczyna a właściwie to dziewczynka o tak silnej chęci do nauki, aby próbować wcielić się w rolę chłopca.
Nie czytałam wcześniej tej książki, lecz oglądałam film, a teraz ta książka mnie po prostu zachwyciła. Podziwiam autorkę za to, że tak wyśmienicie połączyła fakty historyczne z fikcją literacką. Nie wiadomo gdzie jest ta granica. Z pewnością Joanna była niezwykłą postacią, skoro tak wymazano z kart kościoła jej historię. Dlatego teraz trudno w stu procentach stwierdzić czy jest to historia prawdziwa, lecz właśnie fakt, że kościołowi tak zależało na tym wymazaniu, może świadczyć o słuszności tej teorii. Zresztą o papieżycy Joannie wspominały również liczące się w średniowieczu osoby (np. Boccaccio czy Petrarca), z drugiej jednak strony w każdej legendzie tkwi ziarnko prawdy, teraz nie do udowodnienia. Warto jednak przeczytać o dziejach Joanny.

Wiadomo, że przez wiele wieków odmawiano kobietom dostępu do nauki, mężczyźni mogli się uczyć, lecz kobiety miały tylko słuchać męża, rodzić dzieci, modlić się i pilnować porządku w domu i obejściu, były traktowane nie lepiej niż zwierzęta gospodarskie a nawet wręcz gorzej. Mówiono, że kobieta ma być ja pies, który mimo tego, że pan go zbije to i tak za nim będzie chodził. W dużej mierze do takiego traktowania kobiet przyczynił się kościół, bo zakłamani hierarchowie zepchnęli kobiety na margines społeczeństwa, odbierając im możliwość nawet podstawowego kształcenia. Uważali, że kobieta wykształcona to zjawisko przeciwne naturze i wręcz niebezpieczne. W takim właśnie czasie na świat przyszła w rodzinie kanonika Joanna, Była trzecim dzieckiem, miała dwóch starszych braci. Ojciec nie był zadowolony z urodzenia się córki, chciał trzeciego syna. Joanna okazała się bardzo rezolutnym dzieckiem i mimo zakazu ojca starszy z braci nauczył ją pisać i czytać. Niestety brat Joanny przegrał walkę z chorobą a ojciec obwinił ją o jego śmierć, gdy dowiedział się o tym, że dziewczynka umie czytać i pisać. Poniosła okrutną karę, niemal przypłacając to życiem. Jednak uparty charakter Joanny i silna chęć zdobywania wiedzy doprowadziła ją do szkoły, gdzie była jedyną dziewczyną a potem do zakonu, została tam lekarzem aż wreszcie jako Jan Anglicus przybyła do Rzymu..., nie opiszę Wam całej fabuły książki, gdyż uważam, że jest tak dobra, iż powinniście sami ją poznać.
Opisana przez autorkę historia Joanny pokazuje nam, że jeśli ktoś jest naprawdę mocno zdeterminowany, to może osiągnąć niemal wszystko.

Dużo pytań ciśnie się na usta po przeczytaniu tej książki; czy historia papieżycy Joanny jest prawdziwa, czy zmyślona? Dlaczego kobiety tak długo pozwalały mężczyznom na takie traktowanie? Ile musiała poświęcić Joanna dla swoich marzeń o wiedzy i nauce? Czy było warto tak się poświęcić? Czy stanowisko kościoła zmieniło się przez te wieki, czy stoi w tym samym miejscu?
Na te i inne pytania odpowiedzcie sami czytając książkę. Powieść czyta się bardzo szybko, jest dużo dialogów co bardzo ożywia fabułę.
Polecam "Papieżycę Joannę" wszystkim czytelnikom z całego serca, warto ją przeczytać.
Ja z pewnością do niej wrócę i dodaję do ulubionych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Joanna. Kobieta, która została papieżem.

Dziś postanowiłam Wam przypomnieć o pewnej gruntownie wykształconej damie, która nieśmiało wkradła się w zakazany świat dla kobiet. Mało tego, przekonująco udawała mężczyznę, że nikt się nie zorientował. Ale czy tak faktycznie było? Czy papieżyca Joanna rzeczywiście istniała? Jeśli tak...

Tematykę tę podjęła  Donna Woolf-Cross w powieści Papieżyca Joanna.

Kim zatem mogła być? Nieprzeciętnie inteligentna średniowieczna emancypantka, o której mało kto słyszał. Silna i zdecydowana, potrafiąca przeciwstawić się mężczyznom. Wyprzedzała swoje czasy. Można pokusić się o stwierdzenie, iż  została feministką zanim to było modne. 

Joanna jest postacią wielce tajemniczą, mamy skąpe informacje na ten frapujący temat, jej pontyfikat jest mizernie udokumentowany. A co mówią na ten temat źródła pochodzące dopiero z XII wieku? Z ich lektury dowiadujemy się. że zostać papieżem miała w 855 roku, przybierając imię Jan VIII. Informacje te nie są zbytnio wiarygodne, wzbudzają wiele wątpliwości, i to z wielu względów.

Książka ma sporo zalet: przystępny język, doskonale odtworzone realia ''ciemnej" epoki i panujące obyczaje. Niestety, nie jest też pozbawiona mankamentów, wśród których wymienić można przytłaczającą ilość legend, więcej mitów niż rzetelnych faktów. Dostrzegalny jest przesadny antyklerykalizm i feminizm autorki. Ale to w końcu powieść historyczna rządząca się swoimi prawami.

Myślę, że warto przeczytać Papieżycę Joannę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Przed kobietami, które są dość silne, by marzyć, otwierają się zadziwiające możliwości. Ta książka to opowieść o jednej z takich marzycielek" wyznała kiedyś autorka "Papieżycy Joanny". No właśnie kobieta papież...ta postać przez jednych uważana za legendarną, a przez innych za postać historyczną fascynowała mnie już od dawana. Dlatego też kiedy w bibliotece znalazłam książkę poświęconą tej postaci sięgnęłam po nią bez wahania. Tym bardziej, że na wizytę miałam zaledwie kilka minut, więc musiałam decydować się bardzo szybko;] "Papieżyca Joanna" to książka o kobiecie, która miała na tyle odwagi i siły, aby sięgnąć po spełnienie swoich marzeń. Jej imię polecono usunąć z większości dokumentów, jednak zachowane nieliczne wzmianki zainspirowały Donnę Wolfolk Cross do napisania powieści. Wykorzystała je, aby z rosmachem opisać dzieje Joanny, która w IX wieku zbuntowała się przeciw surowym regułom zabraniającym kobietom dostępu do nauki. Joanna w klasztorze w Fildzie, w męskim przebraniu zgłębiała tajniki wszelkiej wiedzy (w tym także tej medycznej). Po kilku latach zasłynęła jako utalentowany lekarz, a przełomem w jej życiu stał się dzień, w którym wezwano ją do umierającego papieża. Powyższa książka jest dla mnie jedną z tych, którą zapamiętam na długo, ponieważ poznałam wspaniałą kobietę, której siłę bardzo podziwiałam. Jej wytrwałość w dążeniu do celu i jej siła oraz odwaga, którą okazywała w obliczu niebezpieczeństwa jest niezwykle inspirująca i dodająca wiary w to, że mimo wielu przeciwieństw losu możemy wiele osiągnąć i spełniać swoje marzenia. Musimy tylko nauczyć się ryzykować i nie bać się batów, które mamy otrzymać od losu. Joanna zmagała się z wieloma sytuacjami, w których niejednokrotnie mogła być zdemaskowana lub umrzeć (w sumie często zdemaskowanie wiązało się ze śmiercią), a jednak wychodziła cało z różnych sytuacji, z których teorytycznie nie powinna się wytaraskać. Sama nie wiem czy wierzyć w jej istnienie czy nie, ponieważ książka pani Wolfolk Cross jest dla mnie jednak niczym bajka, która nie miała prawa się zdarzyć, a jednak coś w mojej głowie mówi mi, że może jednak istniała... "Papieżyca Joanna" to niezwykła historia, warta przeczytania. Mnie zainteresowała na tyle, że już tego samego dnia obejrzałam ekranizację powieści, która jednakowoż mnie trochę zawiodła. Dlaczego? Otóż czytając książkę wyobrażałam sobie jak coś może wyglądać na ekranie, jednak wiele wątków w filmie zostało pominętych. Chociażby to, że papież Sergiusz miał brata, poza tym nie uwzględniono jednego papieża między papieżem Sergiuszem, a Joanną, nie było powodzi Rzymu, spotkania Joanny z ojcem w klasztorze i kilku pomniejszych wątków, które mogłyby pomóc zrozumieć całość. Oglądając film mówiłam Rafałowi co pominęli i wyjaśniałam kilka spraw, które były niejasne. Dlatego też w tym przypadku zdecydowanie zalecam kolejność najpierw książka, potem film. Historia tej niezwykłej kobiety nie tylko inspiruje, ale daje do myślenia i sprawia, że doceniamy to w jakich czasach żyjemy - chociażby to, że mamy prawo do edukacji i samodecydowania o sobie. Dlatego też jest to w moim odczuciu lektura obowiązkowa dla wielu kobiet, o ile nie dla każdej z nas;]

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Losy córki kanonika angielskiego i jego żony przywiezionej z Saksonii. Joanna jako dziewczyna nie powinna umieć ani czytać ani pisać jednak los poprzez śmierć braci dał jej szansę, którą skwapliwie wykorzystała. Mimo przeciwności losu Joannie udaje się pozostawać w męskim zakonie jako Jan Anglikus, potem dzięki swym umiejętnościom zostaje lekarzem papieża, a z czasem samym papieżem. Jest w tej historii również wątek miłosny nazwany Geroldem - polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)