Od Katowic idzie słońce
Anna Malinowska

Anna Malinowska to autorka dobrze mi znana. Znakomitej książki "Brunatna kołysanka" czy "Komendant" o Salomonie Morelu, który był komentantem obozu Zgoda w Świętochłowicach.
Pisałam Wam o tym przy książce "Ogrody na popiołach".

"Od Katowic idzie słońce" to historia, którą autorka zaczyna od 1857 roku, kiedy to wieś Katowice, otoczona lasem bukowym i bagnami stało przed pytaniem czy ma pozostać wsią czy ma zmienić się w miasto.
Dostajemy zbiór historii, które pozwalają nam na poznanie bliżej życia Katowic na przestrzeni lat. Przez historie różnych ludzi przenikamy w ich otoczenie, wtapiamy się w każdy ich dzień.
Stalinogród, kopalnia Wujek, emigracja ze Śląska do RFN, Giszowiec czy Grupa Janowska to tylko część tego o czym dowiecie się sięgając po książkę.

Tym bardziej chciałam ją przeczytać, gdyż moje rodzinne miasto znajduje się kilkanaście minut od Katowic, kiedyś często tam jeździłam, a Spodek stał się kultem wszelkie rodzaju imprez.
Ta odwieczna "walka" między Zagłębiem a Katowicami(Śląskiem).
Tego przyjezdni nie zrozumieją 😁
Książka jest świetnym kompedium ciekawej wiedzy. Nie tylko suchych faktów, ale przede wszystkim żywych historii.

,,Miasto to opowieść składająca się z tysięcy drobnych historii".

W Katowicach w całym moim życiu byłam może ze dwa razy i praktycznie nic nie wiem o tym mieście, dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po ten reportaż.

I nie żałuję!

Autorka z ogromną pasją pisze o swoim mieście. Z perspektywy ludzi z dzielnicy Giszowiec i wspominek samych mieszkańców Katowic kreśli obraz aglomeracji, która musiała zrezygnować z przemysłu.

Opisuje jego historię od czasów, kiedy była jeszcze błotnistą wsią, a przedostatni sołtys ani myślał zostać miastowym stawiając veto.

Podejmuje temat masowej emigracji do RFN, bada świadectwa tłumionych krwawo protestów w kopalni Wujek i przygląda się idei Ruchu Autonomii Śląska.

Za serce chwyta rozdział o trzech licealistkach osadzonych w więzieniu i brutalnie traktowanych przez UB tylko dlatego, że protestowały przeciwko zmianie nazwy miasta na Stalinogród.

Zaprasza nas również do górników z Grupy Janowskiej, którzy po szychcie tworzyli mistyczne obrazy.

Mnie najbardziej utkwił w pamięci rozdział o Janickim. Uczniu, który podczas protestów w kopalni Wujek znalazł się w samym epicentrum wydarzeń i zrobił tam wiele wstrząsających fotografii.

Bardzo mi się ta książka podobała.

Autorka umiejętnie porwała mnie ze sobą, a ja z ogromną przyjemnością dałam się ponieść temu wichrowi przedstawionych tu wydarzeń. Widać, że kocha to miasto, rozumie i stara się przekazać nam jak najwięcej o nim ciekawostek. Do tego pisze przystępnym językiem, dlatego żałowałam kiedy skończyłam czytać.

Dzięki niej Katowice już nie jawią mi się jako ,,księżycowe miasto", ale silna stolica Górnego Śląska z bogatą i porywającą historią.