Nieśmiałość
Rosemary Vernon

"Nieśmiałość" opowiada historię Frannie, nastolatki, która z pomocą przyjaciół wychodzi z nieśmiałości. Jeden problem mija, ale w jego miejsce pojawiają się kolejne. Frannie zauważa, że relacja z jej chłopakiem nie przebiega tak, jakby chciała, do tego ma przed sobą wyjazd do wujostwa, który tworzy między nimi konflikt. U ciotki i wujka odkrywa, że jej kuzynka ma podobny problem z nieśmiałością, jak ona kiedyś. Postanawia pomóc dziewczynie, wcielając w życie niecodzienny plan. "Nieśmiałość" nie zaoferuje nam pasjonującej przygody związanej z problemami pierwszej miłości, nie pokaże głębiej żadnego z problemów w tym temacie, ani nie wysili się na zaskakujące zwroty akcji, bądź też humor. Mamy tutaj raczej krótką - robiącą wrażenie skróconej wersji - historię młodych dziewcząt, które próbują odnaleźć się w tym, co czują. I chociaż cała książka jest o radzeniu sobie z uczuciami i przezwyciężaniu nieśmiałości, która blokuje wszelkie działania, to jakoś w ogóle nie czuć tutaj tych emocji. Mogłoby być znacznie ciekawiej, lecz całość potraktowana została powierzchownie, jakby na szybko. Taka przewidywalność do bólu. Prosto co celu. Gdzieś tam przetacza się kilka sytuacji, które miały być zabawne, ale jakoś niespecjalnie bawią. Do tego cała historia napisana jest w sposób bardziej kojarzony z książkami dla młodszych dzieci, a nie dla młodzieży, co też nie bardzo służy całej historii. Jakoś tu nudno. Książka lekka, ale zarazem ciężka. Niby napisana językiem typowym dla lektur lekkich, z założenia przyjemnych, z humorem, ale po drodze to nie każdemu musi się tak objawić.