Nic do stracenia
Lee Child

Na książkę tego autora namówiła mnie pani bibliotekarka. Lee Child to brytyjski pisarz mieszkający w USA. Jego pierwsza książka to ,,Poziom śmierci". Dostał za nią nagrodę Anthony Award. Zapoczątkował on wtedy serię książek o Jack'u Reacherze. Tym razem bohater samotnie wybiera się w podróż. Trafia do dwóch miasteczek o wiele mówiących nazwach Nadzieja i Rozpacz. W tej drugiej miejscowości chce się tylko napić kawy, a zostaje wywieziony radiowozem poza jego granice. To tym bardziej zwraca uwagę Jack'a. Czy coś ma tutaj wspólnego ogromny zakład recyklingu złomu? Na początku ciężko mi się było w tę książkę wczytać. Zaczyna się tak bez polotu. Później było już tylko lepiej i brnęłam naprzód. Niestety czegoś mi w niej zabrakło. Spodziewałam się szybszej akcji. Takiej co najmniej zapierającej dech w piersiach. Tego tutaj nie otrzymałam. Nie byłam znudzona, chciałam dowiedzieć się jak to wszystko się zakończy. Trochę nie przekonał mnie główny bohater. Naraża swoje życie bez żadnego konkretnego powodu. Po prostu dlatego, że coś zwróciło jego uwagę. Nie ma domu, to były wojskowy, żadnych bliskich. W bagażu tylko składana szczoteczka do zębów. Nie zmienia to faktu, że teraz niesamowicie ciekawią mnie kolejne książki tego autora. Czy spodobają mi się bardziej? Zakończenie jak dla mnie też bez fajerwerk, których oczekiwałam. Podsumowując, nie żałuję czasu nad nią spędzonego, ale spodziewałam się czegoś lepszego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na pewno sięgnę po inne książki tego autora. Zaczęłam od tej i sama postać Jacka Reachera bardzo ciekawa, ale fabuła książki miejscami przydługa i nudna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czytałem już lepsze książki tego autora. Jack Reacher jak zwykle w wysokiej fomie, ale niczym nowym już nie zaskakuje a i historyjka taka sobie - można było z tego wyciągnąć coś więcej. Główny bohater, były wojskowy - obecnie na emeryturze, przemierza Stany Zjednoczone w sobie tylko znanym celu, we własnym równym tempie marszowego kroku. Trafia do miasteczka Nadzieja, które jakieś 100 lat z okładem wcześniej założyli osadnicy podążający na Zachód. Nadzieja - ponieważ na horyzoncie rysowały się wyraźne już zarysy Gór Skalistych a tuż za nimi była ich ziemia obiecana. Niektórzy zostali, niektórzy poszli dalej. Po kolejnych kilkudziesięciu milach część z tych co wyruszyli, założyło kolejną osadę. Nazwali ją Rozpacz, bo bliskość owych wymarzonych Gór, okazała się zwodnicza i czekało na nich kolejnych trzysta mil pustki. Jack dotarł do Rozpaczy, zgłodniał i zapragnął konkretnego posiłku. Okazało się, że w tym miasteczku nie lubią obcych, a Jack Reacher nie lubi jak ktoś okazuje mu "nielubienie", a właściwie to on nie lubi kiedy ktoś mówi mu co ma zrobić, a to niekoniecznie jest zbieżne z tym co sobie zaplanował. W sumie takie wakacyjne czytadło. Na plus dobrze oddany klimat typowych amerykańskich miasteczek zagubionych gdzieś na Wielkich Równinach, na minus dla wydawcy sfuszerowany skład - brakuje kilkudzisięciu stron w zamian za to kilkadziesiąt innych stron zawarto w książce dwa razy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajne nazwy miejscowości Nadzieja i Rozpacz. To tam trafia Jack w czasie swojej kolejnej wyprawy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra część, choć końcówka trochę mnie rozczarowała. Chyba jednak lekką naiwnością. Jednakowoż - całość czytało się świetnie i ciężko się było oderwać.

Tym razem Reacher krąży pomiędzy tajemniczą Rozpaczą a intygującą policjantką z Nadziei. Z Rozpaczy został wyrzucony za włóczęgostwo, a za pobicie zastępcy szeryfa nie został pociągnięty do odpowiedzialności... Wyglądało na to, że mieszkańcy miasteczka chcą, by po prostu nikt się nimi nie interesował. Tyle, że Reacher żyje dla takich tajemnic, a rozpaczanie nie pozbędą się go tak łatwo...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)