Pomysł niniejszej powieści jest prosty i przez to znakomity: bohater wspomina swoje urodziny ograniczając się do dat 1938, 1939, 1943, 1944. Otrzymujemy dzięki temu zapis przyspieszonego dojrzewania pokolenia, stenogram rozmów i konwencji językowych, rewię mód i obyczajów, utrwalonych na czułej kliszy pamięci. Wojna, okupacja, Powstanie Warszawskie - wiele już na ten temat napisano. Rzadko jednak zdarza się, aby relacja z przeszłości potrafiła syntetyzować rozproszone fakty, nadając im wymiar prawdy. Heroizm, patos, a obok tego śmieszność i przypadkowość, gwałtowne przemiany tchórzy w bohaterów, czystość i dramatyzm powstańczych miłości - wszystko to Stawiński zamyka w formie zwięzłej, pozbawionej kluchowatości i szermowania frazesem.
Wydawnictwo: Czytelnik
Data wydania: 1978 (data przybliżona)
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: b.d
Liczba stron: 215
Język oryginału: Polski
Zbiór opowiadań o Powstaniu Warszawskim autorstwa Jerzego Stefana Stawińskiego – najwybitniejszego polskiego scenarzysty, twórcy polskiej szkoły...
Przeczytane:2020-09-10, Ocena: 6, Przeczytałam, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu - edycja 2020, liceum, 2020,
Ze wszystkich książek opisujących drugą wojnę światową, ta przekonała mnie najbardziej. Fakt, że podobnie szczery był Grudziński w "Innym świecie", ale tutaj spotykamy się z trochę innym rodzajem szczerości. Tutaj wojenny patos staje się ucieczką od lęku przed śmiercią a żołnierzami są ludzie zupełnie do tego nieprzygotowani. Poza tym autor opisuje wszystko - od miłości i to nie tylko romantycznej, po łatanie kabli pod ostrzałem. To wszystko daje nam obraz przerażający, ale też wiarygodny i w jakiś sposób również przystępny z racji na ironiczny styl pisania autora. Tu nie ma uwznioślania, ale nie ma też demonizowania. Czasem oberwie się odłamkiem prosto w tyłek, a czasem trzeba wypić chałupniczy bimber w ramach łapówki. No tak po prostu było i nie ma co się oszukiwać.