Miasto strachu
Margit Sandemo

Na Halden spada ospa. Rikard, który wybrał zawód policjanta, nietypowo wśród Ludzi Lodu, musi odnaleźć wszystkie osoby które miały styczność z pierwszym zarażonym. Odnajduje także miłość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W Halden zjawia się pewien mężczyzna, próbuje dostać się do rodzinnego domu. Podróżuje statkiem na gapę, później zabiera się autem z przypadkową rodziną, w domu okazuje się iż rodzina się przeprowadziła. Mężczyzna zostaje znaleziony martwy. Umarł na czarną ospę. Teraz trwają zacięte poszukiwania każdego kto mógł zetknąć się z chorym mężczyzna. Nie jest to łatwe. Nie każdy chce być odnaleziony, nie każdy wie o poszukiwaniach i zagrożeniu epidemii. Rikard z Lodu Ludzi dokłada wszelkich starań by w jak najszybszym czasie odnaleźć wszystkich. Okazuje się ze odnajduje też miłość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy do miasta wedrze się śmierć, blady strach pada na każdego i każdy jest podejrzewany o sianie jej ziaren. W książce ,,Miasto strachu" złoczyńcą zabijającym jego mieszkańców staje się czarna ospa. Należy jak najszybciej odnaleźć pierwszych zarażonych, by zatamować rozprzestrzenianie się śmiertelnej choroby. Nie jest to łatwe w czasach, gdy nie znano nawet określenia "telefon komórkowy". Zadania tego podejmuje się policjant Rikard Brink z Ludzi Lodu. ,,Miasto strachu" jest jedną z części sagi o Ludziach Lodu autorstwa Margit Sandemo. Książkę można podzielić na dwie części. W pierwszej głównym wątkiem jest zaraza. Jest to prosta proza, acz interesująca. Czyta się ją łatwo i szybko. Całość jednak rujnuje druga część, w której czytelnik poznaje losy potomków Tengela Złego i Tengela Dobrego. W rodzinie jest pełno magii, potworów i duchów. Czyta się ją jak straszną bajkę dla dzieci na dobranoc. Nie klucząc, powiem wprost: opowieść ta jest beznadziejna. ,,Miasto strachu" może stanowić odrębną od całej sagi pozycję (właśnie tym dla mnie była, ponieważ nie czytałam innych książek serii) - do przeczytania dla zupełnego relaksu i tylko wtedy, gdy nie ma innych książek pod ręką.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

"Miasto strachu" to już 37 tom ,,Sagi o Ludziach Lodu". Potomkowie Tengla próbują odwrócić ciążące na nich od pokoleń przekleństwo. Każda część opowiada o innym członku tej niezwykłej rodziny, przechodzimy przez kolejne pokolenia, w których rodzą się dzieci niezwykłe, a jednocześnie przerażające. Prócz tego jednak toczy się normalne życie pełne różnych problemów i miłosnych historii.

 

Tym razem przenosimy się do norweskiego miasta Halden, gdzie Rikard Brik z Ludzi Lodu pełni służbę policyjną. Poznamy też kilku mieszkańców, niektórych bardzo sympatycznych, innych wręcz przeciwnie. Nad wszystkimi jednak zawiśnie strach i śmiertelne niebezpieczeństwo.

 

Ten tom był bardzo ciekawy, bo porusza wiele kwestii. Co prawda jeden z motywów, a mianowicie niska samoocena wywołana przez złe traktowanie w rodzinie przewijał się przez sagę już wiele razy. Tu mamy aż dwie takie bohaterki. Prócz tego poruszany jest także motyw zarazy i zachowań ludzi w stosunku do niej, podatność na oszustwa, zwątpienia w działanie szczepień. Minęło wiele lat, a można zauważyć, że niektóre z zachowań ludzkich są nadal aktualne. Trzeba jednak zaznaczyć, że w czasach autorki wiele z tego co pisała, mogło mieć bardzo kontrowersyjny wydźwięk.

 

Sporo rzeczy jest tu przewidywalnych, a jednak czyta się z wyjątkowym zaciekawieniem, a nawet i odrobiną napięcia. Podobało mi się, jak zbudowane zostały negatywne postacie w tym pastora oszusta i pazernej, przebiegłej, a jednocześnie bardzo nawiej ciotki.

 

Zbliżamy się coraz bardziej do finału. W rodzie pojawiają się ważne postacie. To tylko zachęca, by sięgać jak najszybciej po kolejne części.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nic mnie już nie zdziwi- do takiego wniosku dochodzę kończąc kolejną część sagi. Wciąż autorka zaskakuje nowymi pomysłami , nowymi wydarzeniami i coraz  to innymi postaciami. Dochodzimy już pomału do II Wojny Światowej i nie mogę się doczekać jak autorka wplecie historię w swoją powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)