Mgła
Anna Brzezińska

"Mgła jest obojętna na zmysły głupców".

Podczas czytania tej gawędy z czasu Wieków Ciemnych, miałem wielokrotnie odczucie, jakbym znów miał do czynienia z Nostromo J. Conrada. Nie często trafiam w książce na tak specyficzną narrację z małą ilością dialogów. Według mnie język, jaki stosuje w tej książce autorka, jest co najmniej dosadny, ale bardzo charakterystyczny. Anna Brzezińska nie skąpi wulgarnych epitetów, co ani na chwilę nie uwłacza treści "Mgły". Nie należę do wielbicieli nieprzyzwoitych słów, ale poprzez taki zabieg autorka wręcz uwypukla każdą plugawość cechującą bohaterów upadłego miasta Città di Sant’Angelo. Brzezińska tak prowadzi historię, jakby była ona ukazana z perspektywy kilku bohaterów. Podczas czytania miałem nieodparte wrażenie, jakby narrator chciał wzbudzić w czytelniku zainteresowanie wszystkimi możliwymi przejawami zła, które przykryło miejsce, gdzie rozgrywa się akcja. Zła, które jak rana sączy się i nie chce się zasklepić.
Powieść nie porywa swoim rozmachem, ale z pewnością zainteresuje każdego, kto zachwyca się dawnym językiem i opisami, dającymi całkowite wyobrażenie o tamtejszych wydarzeniach. Na koniec nawet nabrałem odwagi, aby osobiście poczuć mglisty klimat panujący w gospodzie "Pod pękatym wieprzem":)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„(…) kto ma, temu będzie dodane aż do nadmiaru, a biednemu zostanie zabrane także to, co ma (…)”

 

Akcja książki umiejscowiona jest w chylącym się ku upadkowi mieście. Osłabiona herezjami i buntami Citta di San't Angelo zachłannie broni swojego bogactwa i nienawidzi obcych. Historia tego miejsca miesza się z opowieścią o jednorękim Draco – szaleńcu i wybrańcu zarazem. Oskarżony o świętokradztwo, zostaje skazany na śmierć. Przed karą chroni go córka kasztelana, której zwyczaj pozwala ułaskawić w noc karnawału jednego skazańca, który wygnany wyrusza w długą podróż po sławę i zemstę. Czy odnajdzie on poszukiwanego smoka i odmieni los miasta trawionego przez pychę, chciwość i samolubność?

 

Książka wymagała ode mnie dużego skupienia, gdyż autorka użyła do jej napisania długich, wielokrotnie złożonych zdań i niełatwego języka. Poetyckie zwroty były przeplecione dosadnym wulgarnym słownictwem, które idealnie podkreślało brzydotę opisywanego miejsca.

Historia ukazuje życie z perspektywy warstw wykluczonych, ich bunt i gniew, przemoc i bardzo agresywną seksualność. W ówczesnym czasie o pewnych tematach nie mówiło się szeptem.

Dzięki tej książce przekonałam się, że wiele rzeczy, które uważałam za typową cechę współczesnego świata, wydarzyło się już wcześniej. Świat „kończył się” już wielokrotnie. Tamtejsi czeladnicy, podobnie jak dziś młodzi ludzie, odkryli że są pozbawieni przyszłości, którą sobie wymarzyli. Stale pojawiające się nowe technologie i nowe zagrożenia powodowały i powodują lęk i obawy. Podział na nieliczną grupę bardzo bogatych ludzi i znacznie większą grupę biednych oraz kryzys demograficzny, też nie jest niczym nowym, a także to, że nieszczęścia lubią chodzić parami. Okazuje się, że pomimo tego, że „wiemy więcej”, to jednak nie potrafimy lepiej rozwiązywać problemów. Dziś, podobnie jak wcześniej, ludzie mamią się nadziejami, ignorują zagrożenia, normalizują sytuacje, aby finalnie poszukać osób, które staną się kozłami ofiarnymi i za to wszystko odpowiedzą.

 

W niektórych epokach smok pojmowany był dosłownie, w innych – był „wielką, ciemną metaforą, zagadką, zmianą i zniszczeniem, czasami złem”. Z jakim smokiem spotkasz się w tej historii? Polecam sprawdzić.

 

[ współpraca @WydawnictwoLiterackie ]

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Mgła" to krótka książka, która oczarowała mnie swoim klimatem, czułam, że autorka poczyniła niemały research, by ukazać to jak wygląda życie w swoim wykreowanym na średniowieczne mieście. Czuć tu vibe Dzwonnika z Notre Dame.

Choć objętość tej powieści nie jest duża, to niestety nie czytało mi się jej szybko ani lekko. Wszystko przez okropnie długie zdania zajmujące całe akapity, które również do krótkich nie należało... Trafiały się tutaj zdania na całą stronę lub dwie. Strasznie mnie to wybijało z rytmu, utrudniało głębsze zaangażowanie się.

Zdecydowanie nie pomagało w tym również to, że w tych długaśnych zdaniach trafiało się mnóstwo dodatkowych wstawek. W mniejszej ilości z pewnością doceniłabym je jako swego rodzaju smaczki, które jedynie podbijają klimat książki i wyszczególniają dobrze zrobiony research. Niestety było ich za dużo, mam wrażenie, że znacznie więcej niż samej historii głównej, w związku z tym trudno mi w zasadzie powiedzieć o czym była ta książka i wskazać ważne dla głównej fabuły elementy.

Byłam bardzo pozytywnie nakręcona na tę książkę odkąd ujrzałam jej zapowiedź i to właśnie jej klimatu najbardziej wyczekiwałam. Ten mnie nie zawiódł w najmniejszym stopniu, właśnie ten element dał mi największą satysfakcję z czytania. Jednak specyfika stylu autorki związana z konstruowaniem straszliwie długich zdań na tyle wybijała mnie z rytmu, że czułam frustrację. Podobnie duża ilość mniej znaczących wstawek.

Można z tej powieści wysunąć pewne wnioski, takie jak zepsucie czy obłuda społeczeństwa, jednak i one, w moim odczuciu, giną trochę wśród ścian nieprzerywanego tekstu i mało istotnych dodatków.

"Mgła" jest książką niezwykle osobliwą i specyficzną, która w związku ze stylem autorki, który niestety mi nie podszedł, nie spodoba się każdemu, lecz idealnie oddaje sugerowany klimat i to właśnie dla niego uważam, że była warta przeczytania ?

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)