Maria Skłodowska-Curie. Złodziejka mężów - życie i miłości
Iwona Kienzler

"W życiu niczego nie należy się obawiać. Należy jedynie zrozumieć." M.Curie-Skłodowska Bardzo dobra pozycja wydawnicza, która mocno przyciąga interesującą treścią, mnóstwem uszczegółowionych wiadomości, ciekawostek i cytatów, ale także cieszy wzrok piękną oprawą graficzną. Przyznam, że te kilka godzin spędzonych z książką w ręku były fascynujące i pouczające. Nie tylko odświeżyłam swoją wiedzę o Marii Skłodowskiej-Curie, ale również pozyskałam wiele ciekawych informacji o niej samej, członkach rodziny, przyjaciołach i znajomych, a także czasach, w których przyszło jej żyć. Jestem pod ogromnym wrażeniem silnej osobowości tej kobiety, nieprzeciętnych zdolności naukowych i racjonalnych kryteriów patrzenia na świat. Książka napisana lekkim piórem, fakty i detale z życiorysu wybitnej uczonej przedstawione bardzo przejrzyście i zrozumiale. Autorka z łatwością wciąga czytelnika z jednej strony w ówczesny świat nauki, w którym funkcjonowała noblistka, a z drugiej przybliża i uszczegóławia bogate życiowe doświadczenia Marii, przedstawiając ją nam od tej kobiecej strony. Oba wątki, naukowy i osobisty, płynnie zazębiają się i warunkują wzajemnie. Poznajemy dzieciństwo Marii, już wtedy mocno zdominowane przez odważny pęd do wiedzy i silne pragnienie poznania świata. Zaszczepiono w niej wartości patriotyczne, nauczono niezależności, umiejętności wyrażania własnych poglądów i otwartości w postrzeganiu otaczającej rzeczywistości. Przyglądamy się zdobywanym kolejno etapom wykształcenia, pomimo niewystarczających zasobów finansowych, konieczności wielu wyrzeczeń i podejmowania różnych prac. Śledzimy ogromny wkład Curie-Skłodowskiej w rozwój nauki, wybitne osiągnięcia i zmieniające świat odkrycia, docenione dwukrotnym przyznaniem Nagrody Nobla. Jednocześnie obserwujemy jak ówczesne środowisko intelektualistów umniejsza znaczenie prac naukowych Skłodowskiej, nie przyznając wystarczających funduszy na badania laboratoryjne, a nawet odmawiając akademickiego członkowska. Imponuje nam postawa noblistki, świetne zorganizowanie, ogromna cierpliwość, walka z kłamliwymi stereotypami, determinacja w dążeniu do egzekwowania należnych praw i niezłomna realizacja własnych zamierzeń. Zastanawiające, jak bardzo Maria pragnęła pozostać z dala od zainteresowania dziennikarzy i szumu wokół jej osoby. Biografia ukazuje Curie-Skłodowską również z perspektywy kobiety, która łączy obowiązki związane z prowadzeniem domu i wychowywaniem córek z pracą zawodową i charytatywną, a także poszukuje spełnienia w sferze uczuciowej. Podoba mi się to, że książka nie gloryfikuje Marii, obiektywnie przedstawiając jej ciekawą osobowość i podejmowane przez nią działania, nierzadko mocno kontrowersyjne i niezrozumiałe dla otoczenia. Przekonujemy się jak bogate było jej życie, nie brakowało w nim chwil szczęścia, radości, satysfakcji i spełnienia, ale również dotykały ją ogromne tragedie i dramaty, przyszło jej walczyć z wieloma przeciwnościami losu, w tym także kampanią nienawiści na łamach gazet. Ta silna kobieta była w stanie wiele poświęcić dla miłości i swoich bliskich. Z wielką przyjemnością czytałam fragmenty wspomnień córek o życiu matki, pokazują one wielkie uczucie łączące te trzy kobiety, wzajemny szacunek, troskę o siebie nawzajem i uznanie własnych indywidualności. Wgłębiając się w książkę mamy okazję zapoznać się właśnie z losami i wybranymi drogami zawodowymi Ireny i Ewy, oraz interesującymi wzmiankami o kolejnym pokoleniu. Dodatkowym walorem powieści jest to, że doskonale oddaje ona paryski klimat przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku, miasta postępu, przyspieszonego rozwoju nauki, rozkwitu kultury i życia towarzyskiego, ale również ogromnego tradycjonalizmu uczelni i stowarzyszeń naukowych, umniejszaniu roli kobiet w niemal każdym aspekcie życia, ruch na rzecz praw kobiet dopiero zaczyna się kształtować. bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na rynku mamy calkiem sporo pozycji dotyczacych życia i pracy Marii Curie. Na pozycja skupiona bardziej na życiu prywarnym relacjach z siostrami i na postrzeganiu społecznym noblistki z pewnością jest pewnym uzupelnieniem jej obrazu. Czyta się lekko i szybko. Lektura na jeden wieczór, ale zostaje po niej jakiś niedosyt, że to już koniec, że tylko tyle!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)