Trzydziestodwuletni Bruno Woliński od pięciu lat mieszka na włoskiej wyspie Sardynii, w małej turystycznej miejscowości Stintino. Dołączył do starszej o trzy lata siostry Sary i jej rodziny, w pełni realizując testament babci. Szczęśliwe i harmonijne dotąd życie rodzin Wolińskich i Moretti w diametralny sposób zakłóca obecność tajemniczej kobiety o imieniu Łucja. Skąd się pojawiła i po co? Na te pytania długo szukają odpowiedzi, ponieważ młoda kobieta w wyniku wypadku traci pamięć.
Łucja niewątpliwie przed czymś lub przed kimś ucieka. Groźba niebezpieczeństwa rytmicznie stuka z tyłu jej głowy, paraliżując zmysły, a puste klatki filmu z przeszłości wywołują złość. Na siebie, z przekonaniem, że znowu się w coś wplątała i na świat, że tradycyjnie stanął przeciwko niej. Z czasem odkrywa, że potrafi pięknie grać na harfie i jako korespondentka wojenna uczestniczyła w misjach w Afganistanie, walcząc o prawa kobiet. W tym samym kraju służył Bruno Woliński. Ona nie pamięta swoich wyjazdów, on aż za dobrze.
Bruno i Łucja w wyniku splotu niesprzyjających okoliczności trafiają do domu włoskich bogaczy Paolo i Constanzy Conti. W nim stają przed swoimi demonami i najgorszymi wrogami, a zwłaszcza przed politykiem Monako, uwikłanym w nielegalny handel bronią.
,,Łucja" to opowieść o poświęceniu i wypaczaniu podstawowych wartości w trakcie wojen, ale także ślepym wykonywaniu przesłań religijnych, w których człowiek się nie liczy.
Wydawnictwo: Videograf
Data wydania: 2025-03-25
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 352
Czy można zapomnieć o przeszłości, jeśli ta wciąż szepcze ci do ucha, że nie jesteś bezpieczny(a)? ?
,,Łucja" Eli Downarowicz to nie jest książka, którą się po prostu czyta. To powieść, którą się przeżywa - każdym nerwem, każdą emocją, każdym pytaniem, które nie daje spokoju. Autorka wciąga nas w duszną atmosferę Sardynii, gdzie słońce świeci zbyt mocno, a cień przeszłości kładzie się ciężko na sercach bohaterów.
Bruno Woliński, były żołnierz szukający ukojenia po misji w Afganistanie, trafia na kobietę, która niczego nie pamięta - ale czuje wszystko. Łucja to tajemnica. Uciekinierka. Ofiara. A może... ktoś, kto wciąż ma do odegrania ważną rolę w brutalnej układance świata, w którym wojna, religia i pieniądze zacierają granice dobra i zła?
Downarowicz nie prowadzi nas za rękę - raczej wrzuca w wir wydarzeń, które wytrącają z równowagi. Napięcie? Wysokie jak temperatury na włoskim wybrzeżu. Emocje? Autentyczne i piekielnie trudne. Bo ta historia to nie tylko thriller z wątkiem romantycznym, ale i gorzki komentarz do rzeczywistości. Wojna, handel bronią, religijny fanatyzm - autorka nie boi się trudnych tematów, ale podaje je z czułością i wrażliwością, która zostawia ślad.
Relacja Łucji i Bruna? To jak gra na harfie - subtelna, delikatna, a jednocześnie przeszywająca. Oboje niosą swoje traumy, oboje próbują zrozumieć, co się wydarzyło i co ich połączyło. A my, jako czytelnicy, wciągani jesteśmy w ten taniec emocji, nie mogąc oderwać się ani na moment.
,,Łucja" to książka, którą się czuje głęboko pod skórą. Po jej przeczytaniu zostaje w głowie nie tylko historia, ale i pytania. O to, kim jesteśmy, kiedy odebrana nam zostaje pamięć. O to, czy da się wybaczyć samemu sobie. I o to, czy świat kiedykolwiek nauczy się walczyć inaczej niż bronią.
Jeśli szukasz książki, która Cię poruszy, zatrzyma na chwilę i zostawi z refleksją - sięgnij po ,,Łucję". To nie tylko opowieść. To doświadczenie.
Celina ponownie staje oko w oko z demonami przeszłości... Siostrom nie dano szansy na naprawienie stosunków, bo tuż po przymusowym wyjeździe z Polski i...
Marta Łuczyńska, na pozór szczęśliwa matka dwóch nastoletnich córek, zostaje aresztowana pod zarzutem usiłowania zabójstwa swojego męża. Skrywana przez...
Przeczytane:2025-04-15, Ocena: 5, Przeczytałam, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu – edycja 2025, Wyzwanie - wybrana przez siebie liczba książek w 2025 roku, 52 książki 2025, 2025, audiobooki, Mam,
Ela Downarowicz wciąż w formie, niezmiennie. "Łucja" to powieść sensacyjna, niby odmienna od wcześniejszych obyczajowych tej autorki, ale tak samo dobra i wnikliwa, pełna emocji i empatii. To, co jest charakterystyczne dla pani Eli, to pełne zrozumienie swoich bohaterek. Autorka ich nie ocenia, każdą obdarza dużą dozą czułości i pokazuje ją bardzo niejednoznacznie, co dodaje ludzkiego rysu. Postaci są wielowymiarowe i nieoczywiste, co chroni powieść przed banałem. "Łucję" czyta się świetnie, trudno oderwać się od lektury, utalentowana pisarka wciąż tworzy prozę na wysokim poziomie.