Lodowa cytadela
Paweł Kornew

Jewgienij Apostoł to człowiek niezwykle przedsiębiorczy. Gdzie nie pójdzie, tam widzi wielką szansę na przyzwoite pieniądze. Kogo nie spotka, ten chce z nim robić interesy, bo wie, że Żeńka jest w tym fachu niezastąpiony. Czy pomaga mu w tym „dar” jasnowidzenia? Niekoniecznie. Sam uważa go za przekleństwo bardziej niż błogosławieństwo i skutecznie woli wyciszać go aniżeli pielęgnować. Czy aby słusznie? Wkrótce zmieni zdanie na temat swojej unikalności i może nawet doceni to, co otrzymał.

Paweł Kornew to rosyjski pisarz science-fiction, który w swoim dorobku ma już kilkanaście książek i wiele opowiadań. Sam cykl o Przygraniczu ma aż dwanaście tomów! „Lodowa cytadela” plasuje się gdzieś pod koniec tych książek, zatem może troszkę dziwić jej tłumaczenie akurat teraz, ale nie ma co się zastanawiać – pozycja jest warta przeczytania nawet w złej kolejności cyklu! Paweł mimo ekonomicznego wykształcenia postanowił się oddać pisarstwu, za co jestem mu wdzięczna – ma bardzo łatwo przyswajalny styl literacki, który angażuje Czytelnika od pierwszej strony, mimo niełatwego dla nas nadmiaru rosyjskich naleciałości (choć pewnie kwestia przyzwyczajenia – dla mnie, fanki Łukjanienki i Akunina, nie stanowi to wielkiego problemu). Na domiar dobrego stworzył świetny cykl, który z pewnością zostanie doceniony przez zwolenników Łukjanienki i jego „Patrolu” mimo jawnie postapokaliptycznego charakteru. Na uwagę zasługuje także świetne tłumaczenie Rafała Dębskiego (tak, ten sam Dębski!).

Dla tych, którzy jeszcze się nie przekonali do lektury – „Lodowa cytadela” to mieszanka „Firefly”, „Stalowego szczura” i „Stalkera” w harmonicznym połączeniu w niepowtarzalną całość. Sama bardzo chętnie sięgnę po pozostałe części cyklu (na razie cztery zostały przetłumaczone i wydane nakładem Fabryki Słów właśnie).