Księga luster
E.O. Chirovici

"...nasza pamięć w niczym nie przypomina kamery wideo, niestrudzenie rejestrującej to, co znajdzie się przed obiektywem. To raczej scenarzysta i reżyser w jednym, z migawek kręcący swój własny film." Tytuł książki rewelacyjnie komponuje się z treścią, zagłębiając się w opisywaną historię faktycznie mamy wrażenie jakbyśmy znaleźli się w przestrzeni złożonej z kilkunastu luster, odbijających ten sam fragment rzeczywistości, a jednak za każdym razem pod innym kątem, osobliwie rzucanym cieniem konturów, falującą grą świateł i zaskakującym uwypukleniem istotnych szczegółów. Jak z tych wielokrotnie nakładających się na siebie odbić dostrzec autentyczny obraz pojawiających się zdarzeń, czynów i myśli? Sprytnie oddzielić przekłamujące linie i kształty, zobaczyć prawdziwy sens i znaczenie faktów? Spodobała mi się taka niejednoznaczność, celowe zawiłości, niejasności, trudności w dotarciu do wiarygodnych informacji. Autor zaproponował czytelnikowi porywającą i intrygującą zabawę z dreszczykiem. Niemal natychmiast wyczuwamy coś niepokojącego, ale nie jesteśmy w stanie tego wyraźnie dostrzec ani tym bardziej zdecydowanie uchwycić. Chętnie zapuszczałam się w kolejne rozdziały powieści, odpowiadał mi przyjemny styl narracji, a wciąganie w snucie przypuszczeń i domysłów, dokonywanie interpretacji, uleganie zmiennym osądom, uważam za bardzo udane doświadczenie czytelnicze. Dynamiczna akcja, mnóstwo zaskakujących zwrotów akcji, intrygujące wydarzenia, ciekawe profile postaci, wszystko to powoduje, że nie można się przy tej lekturze nudzić. Od pierwszej do ostatniej strony trzyma w napięciu, zainteresowaniu, zaangażowaniu, satysfakcjonuje formą zakończenia, ale jednocześnie jeszcze długo wybrzmiewa echo przeżywanej opowieści. Takie książki mocno przemawiają, oferując dodatkowe bonusy wybiegające poza fantastyczną fabułę oscylującą wokół zagadkowego morderstwa, to także zajmujące źródło przemyśleń. Na ile jesteśmy w stanie zawierzyć własnym wspomnieniom, które umysł potrafi tak dalece odkształcić, zmodyfikować, a nawet sfabrykować? Jak bardzo można zaufać czyimś retrospekcjom? W jakim stopniu warto podporządkować się odkrywanym na nowo wypartym z pamięci obrazom? Profesor Joseph Wieder, cieszący się silną renomą i sławą psycholog, bardzo charyzmatyczna osoba, zajmuje się tajemniczymi badaniami naukowymi nad sposobami rozumienia ludzkiego umysłu. Wnioski z pracy przygotowywane są do wydania w publikacji mającej zrewolucjonizować spojrzenie na psychologię. Jednak naukowiec zostaje brutalnie zamordowany w swoim domu przez nieznanego sprawcę. Niemal trzydzieści lat po jego śmierci, agent literacki Peter Katz, otrzymuje przesyłkę z mocno intrygującym fragmentem książki, która natychmiast wzbudza jego zainteresowanie. W sprawę rozszyfrowania zawartych na jej stronach przerażających tajemnic i mrocznych sekretów, włączony zostaje dziennikarz śledczy oraz emerytowany detektyw. Stoją oni przed trudnym wyzwaniem, bo z całej masy odkrytych przeczących sobie wzajemnie szczegółów ciężko jest złożyć jeden spójny obraz dramatu, nadać odpowiednie znaczenia przedmiotom, postaciom i zdarzeniom, dostrzec prawdziwe relacje między uczestnikami zawiłej historii. bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

" [...], nasza pamięć w niczym nie przypomina kamery wideo, niestrudzenie rejestrującej to, co znajdzie się przed obiektywem. To raczej scenarzysta i reżyser w jednym, z migawek kręcący swój własny film"

 

Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że oglądam zmagania trzech osób przy układaniu jednego wieloelementowego obrazka z puzzli. Niby wiadomo, o co chodzi, o rozwiązanie zagadki pewnego zabójstwa, jednak każde nowe działanie, każdego z tych trzech panów, Petera Katza, Johna Kellera i Roya Freemana, przynosi więcej pytań niż odpowiedzi. Niby jakieś tam puzzle dokładają do wspólnego obrazka, jednak to, co się wyłania z ich działań, zupełnie nie przypomina tego co na puzzlowym pudełku. Każdy z nich ma swoje powody grzebania przy tej sprawie, jednak cel mają wspólny, dowiedzieć się kto zamordował Josepha Wiedera, sławnego, charyzmatycznego profesora, który właśnie miał wydać swoją najnowszą książkę z dziedziny psychologii. Profesor został zamordowany 25 lat wcześniej, od czasu, jaki zastajemy na bieżąco w książce, więc większość jakichkolwiek "zeznań" opierać się może li tylko na wspomnieniach i pamięci pytanych, jednak czy im można ufać?

 

Każdy z pytanych pamięta tamte wydarzenia inaczej, a co najgorsze, wszyscy układają ten sam obrazek, a jakby każdy z nich układał swój odrębny, zupełnie niepasujący do całości. Oczywiście w końcu obrazek udaje się ułożyć, wszystkie puzzle znajdują właściwe im miejsce, jednak odniosłam wrażenie, że nie tylko o to w tej całej sprawie chodziło, nie tylko o to, by w końcu znaleźć winnego tego morderstwa. Chodziło też o to, by pokazać, jak działa ludzka pamięć i możliwość odtworzenia wspomnień z jakiegoś zdarzenia. Postacie głównych "układaczy", są bardzo wyraziste i każdy z nich wspaniale "główkuje", jednak czy mogą wierzyć swoim własnym osądom tego co usłyszeli, zwłaszcza kiedy zeznania zdają się nie tylko nie pokrywać, a wręcz rozmijać.

 

Ciekawa to książka, prowokująca do tego, by się zastanowić, czy nasze wspomnienia są na pewno nasze ? Ja przeczytałam tę opowieść z wielkim zainteresowaniem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaskakująca opowieść ukazująca psychologię ludzkiego umysłu. Okazuje się, że tak naprawdę każdy ma urojenia, które pogłębiają się z biegiem czasu. Wraz z ulotnością chwil ucieka nam również prawda, która często poprzez różne wydarzenia kształtują się w obraz odbity w lustrze. 

Uwielbiam takie niepozornie zapowiadające się opowieści, które potrafią zachwycić. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)