Krwawy Pierścień
Gerd Ruebenstrunk

Powieść niejako rozpoczyna się motywem przeprowadzki. Niby nic nadzwyczajnego, ale... dla nastoletniego Daniela to swoista katastrofa życiowa. Jak bowiem od tak zostawić szkołę, kumpli i całe swoje dotychczasowe życie i na stałe wyjechać. W tym przypadku do Barcelony. Rodzice chłopca nowym miejscem są zachwyceni i wręcz oczarowani. Szkoda tylko, że Daniel nie podziela ich entuzjazmu. Trudno jest mu wbić się w nową rzeczywistość, stąd brak mu zupełnie energii na zaakceptowanie przeprowadzki. Taki stan rzeczy jednak nie trwa długo. Wszystko się zmienia jak za pstryknięciem palcami. Zaczyna się od znajomości z pewnym staruszkiem. Jego nagła śmierć staje się motorem napędowym dla akcji powieści. Daniel jako świadek zostaje wplątany w sieć dziwnych i tajemniczych okoliczności. Uchylę jeszcze nieco rąbka treści. Mianowicie pies, który był towarzyszem owego starca doprowadza Daniela do dzielnicy Barcelony zamieszkałej przez Romów. Tam poznaje Lolę - dziewczynę, która od tej chwili będzie dzielić z nim przygodę. Do paczki "poszukiwaczy" dołącza jeszcze Antoni - kuzyn Loli oraz Jakub - szkolny kolega Daniela. W domu chłopaka pojawia się policjant, który bardzo interesuje się losem zmarłego mężczyzny. ...ale czy rzeczywiście jest to policjant? Jedno jest pewne, Daniel może przestać narzekać już na nudę i brak rozrywki. Od tego momentu będzie miał jej aż nadto. Wir przygód, w jaki wpada, coraz bardziej się rozpędza. Zagadka goni kolejną, a tajemnica nie ma końca. Pierwszoosobowa narracja potęguje przeżywane przez bohaterów przygody. Nas - czytelników zaś bardzo przybliża do dziejących się wydarzeń. Bohaterowie pojawiają się w różnych dziwnych miejscach i spotykają rozmaite osoby. Te zaś mimo zapewnień nie zawsze są po właściwej stronie. Każdy pragnie odszukać tajemniczy przedmiot. Nikomu nie można ufać. Akcja prze do przodu i konsekwentnie nie zwalnia, ale wręcz wzmaga swą siłę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co dla czternastolatka może być najgorszą rzeczą na świecie? Według Daniela to przeprowadzka. Rodzice chłopaka zapowiadają mu, że ojciec dostał pracę w Barcelonie i muszą tam zamieszkać. Nowe miejsce, szkoła, znajomi i ogólnie wszystko to prawdziwy koszmar. Dla chłopaka jedynym znajomym, stałym, jest żebrak i jego pies. Jednak wszystko zmienia się, gdy ten żebrak umiera... Nie wiem czy słyszeliście o tej książce, ale jest porównywana do książek Dana Browna, tylko dla młodszego czytelnika. Powiem Wam, że zgadzam się z tym w 100%. Czuć tutaj ten klimat tajemnic, zagadek i poszukiwań. Historia opowiada o pokoleniach Romów, którzy w XV wieku zawędrowali do Hiszpanii z tajemniczym przedmiotem. Teraz kolejne osoby z tego rodu pilnują, by ta rzecz nie wpadła w niepowołane ręce. Jednak co zrobić gdy ktoś pilnie go poszukuje, a ty nie wiesz gdzie on jest? Historia zaczyna się spokojnie, a jednak wciąga od samego prologu! Nie mogłam się od niej oderwać. Im dalej, tym więcej się dowiadywaliśmy. Przemierzamy zaułki Barcelony i szukamy odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Poznajemy wielu bohaterów i nie wiemy komu możemy ufać, a komu nie, bo każdy wie więcej od głównych bohaterów, jednak nie są oni skorzy do pomocy. Co do samych bohaterów to muszę powiedzieć, że byli dobrze wykreowani i nie irytowali, byli ludzcy. Jednak tu też przychodzi małe ale, ponieważ niczym się nie wyróżniali i nie sprawili, że zapadli mi jakoś szczególnie w pamięć. Chociaż Lola swoją zaciętością, wyjątkowo mi się spodobała :D Czytając książkę możemy lepiej poznać historię, tradycje i kulturę romską. Autor, jak sam wspomina w posłowiu, sam nie jest ekspertem w tej sprawie i korzystał z różnych źródeł, co jak dla mnie świadczy o jeszcze większym zaangażowaniu w tworzeniu powieści. Tak jak miejsca, prawie wszystkie wspomniane można samemu zobaczyć, co ja w książkach uwielbiam! ? Podsumowując, Krwawy pierścień to dobry thriller dla młodzieży. To dosłownie mówić, łagodniejsza wersja książek Dana Browna. Świetny klimat, ciekawe tajemnice, mnóstwo zagadek i pełno akcji. Książka o przyjaźni, dziedzictwie i tolerancji. Zdecydowanie ta powieść powinna mieć większy rozgłos, bo na to zasługuje!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)